The black falcon (Dutch)

9

"Waarom zo triest?" Vraagt hij en hij komt naast mij staan.
"Ik ben niet triest" zeg ik zonder op te kijken maar Jack maakt een raar geluidje, alsof hij wel beter weet.
"Wil je nog zwaardvechten oefenen?" Vraagt hij maar ik schudt mijn hoofd.
"Ik vind dat ik dat genoeg heb gedaan vandaag" zeg ik en ik draai mij om en leun met mijn ellebogen op de reling.
"Je hebt het best goed gedaan vandaag" zegt hij. "En bedankt voor het eh... Redden van mijn leven." Zegt hij alsof het hem heel veel moeite kost.
Ik glimlach "graag gedaan. Die had je nog van mij tegoed" zeg ik en ik denk terug aan het moment dat ik een zelfmoordpoging deed.
Heb ik dit ooit durven dromen? Dat ik een piraat werd en dat ik...
Ik kijk recht in Jacks zwarte ogen.
...dat ik verliefd zou worden op een piraat?
Voor ik het zelf eigenlijk besef wat ik doe spring ik op en kus Jack.
Jack verstijfd even, maar wanneer hij van de schrik is bekomen kust hij mij ook.
Zo blijven we staan, met de wind in onze haren en onze arme om elkaar heen.
Ik ben diegene die als eerste weer los laat.
"Sorry." Zeg ik blozend en ik laat Jack los en loop weer terug naar de reling.
Ik had hem nooit moeten kussen. Wat zal hij wel niet denken?
Hij komt naast mij staan maar zegt niets.
We zien de zon onder gaan en pas als hij bijna onder is gaat Jack recht staan, alsof hij iets besloten heeft en slaat weer een arm om mij heen.
"Geeft niet" zegt hij zacht en we zien het laatste stukje van de zon verdwijnen.

De volgende ochtend voel ik mij wonderbaarlijk gelukkig en ik denk dat het komt door Jack.
In een opperbest humeur kleed ik mij om en loop naar buiten.
Het weer is iets minder. Dikke druppels vallen uit de grijzen hemel en Jack gebaart dat ik moet komen.
"Goedemorgen" zegt hij en nadat hij er even over nagedacht heeft geeft hij mij een snelle kus.
"We moeten terug naar het land, er is een hevige storm op komst" zegt hij en hij kijkt bezorgt naar de donkere lucht.
"Ik weet dat het misschien niet leuk voor jou is, maar de dichtstbijzijnde stad met haven is de stad naast die waar jij vroeger in woonde."
"Geeft niet" zeg ik en ik kijk op de kaart die onder een deken ligt ter bescherming tegen de regen.
"Oké..." Zucht ik en ik wijs naar de zee. "Je moet iets meer bakboord" zeg ik en Jack draait aan het stuur.
De golven lijken met de minuut hoger te worden en de regen wordt al erger.
Het voelt als een wonder als ik eenmaal "land in zicht!" Hoor.
Niet veel later verzamelen we onze spullen en vertrekken naar de dichtstbijzijnde herberg.
De mannen gaan al snel naar boven en gaan slapen, maar Jack en ik gaan zitten aan een tafeltje voor twee en we leggen onze mantels te drogen op onze stoelen.
"Je kan goed kaart lezen" zegt Jack als hij van de bar terug komt lopen met twee bekers bier en tegenover mij komt zitten.
Ik neem een grote slok van mijn drinken en kijk hem aan. "Het was niet echt bepaald makkelijk. Wat een rot weer" zeg ik en ik kijk door een van de ramen naar buiten.
"Wanneer gaan we verder?" Vraag ik en Jack glimlacht terwijl hij ook een slok neemt.
"Zodra de storm gaat liggen" zegt hij.
De deur gaat open en er komt iemand in een zwarte mantel binnen. Hij gaat aan het tafeltje achter Jack zitten en doet zijn kap af.
Er komt een kop met blond haar tevoorschijn en mijn adem stokt. August?