"Primus!" Nakangiting saad ng batang babae sa isang batang lalake na tinawag nyang Primus. Napaangat ang tingin nya rito at gumanti ng ngiti sa kanya.
"Una i missed you! Parang tumangkad ka yata?" Masayang tanong nya rito. May dumaan namang mga batang lalake na tila nag bubulong bulongan, at parang pinag tatawanan nila si Una.
Inirapan nya nalang ang mga ito, and she stick out her tongue to them. Nakita naman ito ni Primus at napa buntong hininga na lamang.
"Don't do that Una"
"They started it. Akala siguro nila i'm a weakling pwes- I can protect my self!" Buong tapang na saad nya dito. Napatawa naman si Primus sa inasta ng batang babae.
"You know that I will always protect you Una"
"Una" sambit nya ng magising sya sa kanyang pagkakatulog. Those dreams are fragment of his memory. Memories that are precious to him.
"You ok?"isang tinig na nagmumula sa kaniyang likoran, agad naman syang napatingin dito. Tango lamang ang naging sagot nya .
"How's your therapy?"muling tanong nya rito.
"I can walk again Kurei, how is she?" Tanong nito at dahan dahang tumayo at nag lakad patungo sa isang malaking bintana sa kaniyang silid.
"Cold as ice"simpleng sagot ni Kurei sa kaniya.
"Still blaming her self"dagdagn nyang saad.
Nag pakawala naman ito ng isang buntong hininga at ninamannam ang malamig na ihip ng hangin.
By the way he looks he is so frustrated. Hindi nya alam ang kaniyang gagawin o kung ano ang uunahin. He wants to be back, but not on his current state right now. He's still vulnerable, not the way he used to before.
Pili lamang ang nakaka alam na gumising na sya. But all of those thoughts, he really wanted to see her. God knows how much he misses her. He wanted to be strong again, he wanted to be her protector again.
I may have failed protecting you before, but now I will be back. I'm sorry for keeping you waiting. I missed you Sibyl.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Timothy
Yawn hooo, inaantok na ako sobra. Gusto ko lang humilata buong mag hapon sa kama ko. Tangna miss ana miss ko na ang kama ko!
"Wala kang tulog?"pambungan na tanong ni Anthony.
"Oo" ayoko ko munang mag salita ng mahaba ngayon, feeling ko kinakain ang lahat ng energy ko.
"Bakit? What happen last night? Did the two of you already on the second level, after your Date?" Nanunuksong tanong nya, at inemphasize pa ang salitang Date!
Damn that day! Halos isumpa ko na ang araw nayun. Well, we really go out, she shops that day. Para sa mga kakailanganin nya, hindi naman sya tulad ng mga nilalabas ko na panay hawak sa akin. She barely looks at me, para lang akong mag isa the whole time. And whats worst lahat ng mga gustong lumapit na babae sa akin napapa atras pag nakikita sya. She has this aura that only her stare can make people silent.
At syempre dahil ako ang asawa, i pay all she brought. Tapos wala pa pala akong allowance this month, napilitan ko tuloy galawin yung ipon ko. Ganito pala talaga ang mag asawa hindi lang sarili ang dapat mong pag tuonan ng pansin.
"You're spacing out, reminiscing your date? Or what you did last night huh? Ano may inaanak naba ako?" Tanong nya ulit, kelan ba to titigil sa katatanong?
