Βεντέτα

Σαν να πάχινες λιγάκι

Αφού χεραιτηθήκαμε πήγαμε στο σπίτι των γονιών μου που θα μας έκαναν το τραπέζι. Εκεί ήταν και η Ζωή μαζί με τον Δημήτρη. Αφού φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και όταν ήρθε η ώρα φύγαμε πάλι για το αεροδρόμιο αυτή τη φορά με προορισμό την Κρήτη. Το ταξίδι μας ήταν καλό. Έτσι όταν φτάσαμε πήγαμε στο ξενοδοχείο που θα μέναμε για μία εβδομάδα.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο μας έβαλα τα μωρά μου για ύπνο και εγώ με τον Παύλο βγήκαμε στην βεράντα να κάτσουμε λίγο.

"Κουράστηκα σήμερα από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο ήμασταν και στο σπίτι των γονιών μου δεν ξεκουράστηκα αρκετά. "
" Έλα εδώ να σου κάνω λίγο μασάζ. "
" Πολλά χαρίσματα έχετε κύριε Αντωνίου. "
"Και εσείς κυρία Παυλάκη δεν πάτε πίσω."
"Παύλο? "
" Τι είναι? "
" Τίποτα. "
" Λέγε. "
" Αλήθεια τίποτα έτσι το πα για να σε πειράξω. "
" Θες ξύλο εσύ. "
" Μμμ. "
" Τώρα θα δεις."
"Για έλα."

Μετά από αυτό άρχισε να με κυνηγάει σε όλο το μπαλκόνι γύρω από το τραπέζι. Όταν με έπιασε με έριξε στην πλάτη του σαν σακί με πατάτες και μου είπε

"σαν να πάχινες λιγουλάκι. "
" και θα παχίνω κι άλλο τους επόμενους 7 μήνες ."

Με αυτό με άφησε επιτόπου στο κρεβάτι και αυτός γονάτησε μπροστά μου ακουμπόντας τις παλάμες του στα γονατά μου και άρχισε να μου μιλά κοιτώντας με μέσα στα μάτια.

"Τι εννοείς θα παχύνεις κι άλλο? "
" Είμαι δύο μηνών έγκυος το έμαθα τις προάλλες. "
" Πως αφού προσέχουμε. "
" Παύλο αν δεν το θες μπορώ... "
" Σςςς μην διανοηθείς να το ξεστομίσεις. Εννοείται πως το θέλω απλά μου ήρθε ξαφνικό."
"Μου λες αλήθεια? "
" Ναι αγάπη μου. Αυτό το μωρό θα σφραγίσει την αγάπη μας. "
" Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ για όλα. Σε ευχαριστώ που... "
" Δεν θέλω ευχαριστώ Κλειώ απλά εσένα μέσα στην αγκαλιά μου. Τα μικρά αγγελάκια σου τριγύρω και το μωράκι μας. "
" Σ'αγαπώ με όλη την δύναμη της καρδιάς μου, με κάθε κύτταρο μου. "
" Κι εγώ ψυχή μου. Ήρθες και μου έδωσες νόημα στην ζωή μου. "
" Άντε πάμε τώρα για ύπνο και τα λέμε όλα αύριο. "
" Εννοείται ψυχή μου έλα να ξαπλώσουμε. "

Αφού ξαπλώσαμε με αγκάλιασε και ακούμπησε το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου. Έτσι μας πήρε ο ύπνος και έτσι ακριβώς ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα μαζί από το κλάμα των μωρών. Στο μυαλό μου έφτιαξα την εικόνα ότι σε λίγους μήνες θα έχω ακόμα ένα αγγελούδι να με ξυπνάει συνεχώς δίνοντας λάμψη στην ήδη λαμπερή ζωή μου. Ίσως να ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα απόλυτα ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα. Ένιωθα ότι είχα ότι θα ζητούσε κάθε γυναίκα. Είχα ήδη δύο υπέροχα παιδάκια, έναν άντρα και μελλοντικό σύζυγο, ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε και τη δουλειά μου. Δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο. Μ' αυτά και μ' αυτά τάϊζα τα μωράκια μου που κάθε μέρα μεγάλωναν όλο και περισσότερο.

"Κλειώ θα κατέβουν κάτω να πιούνε καφέ οι υπόλοιποι. Θες να πάμε και εμείς? "
" Ναι να τα ντύσω να ντυθώ και εγώ και κατεβαίνουμε. "
" Οκ θα είμαι στο μπαλκόνι όταν είστε έτοιμοι φώναξε. "
" Εντάξει. "

Αφού ντυθήκαμε και οι τρεις με λίγη δυσκολία κατεβηκαμε κάτω και πήγαμε να πάρουμε το πρωϊνό μας. Τους έβλεπα όλους τόσο χαρούμενους και προσπαθούσα να μαντέψω την αντίδραση τους όταν τους έλεγα ότι είμαι έγκυος.