Βεντέτα

Απομακρυνόμαστε

Δύο εβδομάδες μετά την επιστροφή μας είχανε μπει όλοι στον ρυθμό τους εκτός από εμένα δεν πήγαινα στην δουλειά και δεν έτρωγα . Τα λόγια του Άρη τριγύρηζαν συνεχώς στο μυαλό μου ενώ ήμουν όλο νευρική και απότομη. Με λίγα λόγια είχα γίνει σκιά του ίδιου μου του εαυτού.
Ήμουνα στον καναπέ του σπιτιού μου όταν μέσα στο σπίτι μπήκε ο Παύλος.

"Κλειώ ήρθα. "
" Σε βλέπω δεν είναι ανάγκη να μου το ανακοινώσεις. "
" Εντάξει συγνώμη δεν είπα κάτι κακό. "
" 'Οχου ρε Παύλο. "
"Κλειώ δεν ξέρω τι έχεις πάθει τόσες μέρες αλλά δεν φταίω εγώ σίγουρα."
"Δεν θα το συζητήσουμε. Πάω να ξαπλώσω. "
" Γιατί δεν ήρθες πάλι στην δουλειά τι συμβαίνει ? "
" Δεν ένιωθα καλά υπάρχει κάποιο πρόβλημα?"
"Καλά. Το απόγευμα μου είπε ο Μιχάλης αν θες να πάμε μια βόλτα και κανέναν καφέ."
"Δεν θα ρθω δεν έχω όρεξη εσύ αν θες πήγαινε. "
" Καλά. "

Ανέβηκα στην κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσα ενώ κουκουλιάστικα με μία κουβερτούλα. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα χωρίς να το καταλάβω ενώ έκρηβα τους λυγμούς μου στο μαξιλάρι. Λίγο μετά ένιωσα δύο χέρια να με αγγίζουν στην μέση. Έβγαλα το κεφάλι μου σιγά σιγά και αντίκρισα τον Παύλο.

"Κλειώ σε βλέπω και το νιώθω ότι από τότε που γυρίσαμε κάτι έχεις είσαι νευρική απότομη δεν τρως δεν έρχεσαι στην δουλειά. Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι."

Δεν του απάντησα αλλά μπήκα στην αγκαλιά του. Ήξερα ότι δεν έφταιγε και δεν άξιζε τέτοια συμπεριφορά σε καμιά περίπτωση για αυτό θα έφευγα από κοντά του μέχρι να ξαναδώ τον εαυτό μου.

"Κλειώ θέλω να μιλήσουμε για αυτό που σε απασχολεί να τα βγάλεις από μέσα σου.
Σου είχα πει ότι δεν θα σε πιέσω μα δεν βλέπω κάποια άλλη λύση. Σπαράζει η καρδιά μου να σε βλέπω έτσι. Έχεις χάσει επαφή με το κόσμο, με τα παιδιά σου και εμείς οι δύο απομακρυνόμαστε πάω να σε αγγίξω και τραβιέσαι έχουμε να κάνουμε έρωτα από την Αθήνα. Δεν μπορώ άλλο αυτήν την κατάσταση. "
" Συγνώμη. Συγνώμη δεν αξίζεις τέτοια συμπεριφορά για αυτό θα φύγω. "
" Κλειώ τι λες είσαι καλά? "
" Μην μου αλλάξεις γνώμη το βλέπεις και εσύ ότι χανόμαστε."
"Μωράκι μου επειδή δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι δεν σημαίνει ότι θα σε αφήσω να φύγεις από την ζωή μου. "
" Παύλο δεν αξίζεις τέτοια ζωή άσε με να φύγω για λίγο να βρω την παλιά Κλειώ και θα ξαναγυρίσω εκτός και αν δεν θες. "
" Εννοείται πως θέλω να γυρίσεις. Κλειώ εκείνο το βράδυ στο σπίτι των γονιών μου σου είχα πει ότι θα προσπαθήσω να σε κάνω ευτυχισμένη και θα κρατήσω τον λόγο μου. Θα σε αφήσω να φύγεις για όσο καιρό θες αλλά πρώτα θα μιλήσουμε για να ηρεμήσω και εγώ. "
" Εντάξει. Θέλω μία χάρη από εσένα. "
" Πες μου και θα στην κάνω."
"Εάν πάρω μαζί μου τα παιδιά δεν θα μπορέσω να τα προσέξω και να τα φροντίσω για αυτό αν γίνεται θέλω να τα προσέχεις εσύ. "
" Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με την μητέρα τους αλλά αν εσύ νομίζεις ότι δεν θα ανταπεξέλθεις τότε σου υπόσχομαι ότι θα τα προσέχω σαν δικά μου παιδιά. "
" Όσα ευχαριστώ και να σου πω δεν θα φτάσουν. "
" Κλειώ να θυμάσαι θα είμαι πάντα εδώ για σένα ότι και να συμβεί. "
"Θα το θυμάμαι και θα το εκτιμώ."
"Λοιπόν σε αφήνω να ξαπλώσεις πάω να δω και τα μωράκια."
"Όταν ξυπνήσω σου υπόσχομαι θα μιλήσουμε. "
" Εντάξει. "

Με φίλησε απαλά στα χείλη και έφυγε. Ξάπλωσα και με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα η ώρα ήταν ήδη 7 κατέβηκα στο σαλόνι και άκουσα τον Παύλο να μιλάει στο τηλέφωνο. Όταν με είδε το έκλεισε και μου έκανε νόημα να κάτσω κοντά του.

" Θες να μου πεις τι σε απασχολεί? "
" Ναι. "
" Ωραία ξεκίνησε. "

Λίγο μετά του είχα πει τα πάντα. Έδειχνε στενοχωρημένος και η θλίψη είχε χαραχτεί στο πρόσωπο του μπορούσα να πω με σιγουριά ότι φοβόταν ότι θα με χάσει.

" Γιατί αυτό θέλω να φύγω για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μέσα μου να δω τι θέλω. " του είπα και τον φίλησα στα χείλη.
" Θα μου λήψεις. Έχω μάθει να ζω με σένα και για εσένα."
"Οποία απόφαση και να πάρω θέλω να ξέρεις ότι κατάφερες να με κάνεις ευτυχισμένη και τήρησες το λόγο σου εκ μέρος μου. "
" Για να αλλάξουμε λίγο το κλίμα που σκέφτεσαι να πας."
"Δεν θέλω να σου πω και δεν θέλω να το ξέρουν και οι υπόλοιποι. "
" Όπως θες. Αλλά ποτέ θα φύγεις? "
" Αύριο με οποία πτήση δω μπροστά μου. "
" Θα σε έχω στο μυαλό μου όσο λείπεις να το ξέρεις. "
" Θα μείνεις απόψε εδώ? "
" Αν το θες ναι. "

Το βράδυ καθόμασταν στο μπαλκόνι και κοιτάζαμε τον ουρανό ενώ με είχε στην αγκαλιά του όταν του μίλησα.

" Αν ξαναγύριζα τον χρόνο πίσω σε εκείνο το καλοκαίρι θα τα ξαναέκανα όλα από την αρχή για να βρεθώ εδώ στην αγκαλιά σου. "
"Με έκανες να νιώσω τι σημαίνει αγάπη. Την ημέρα που έγινε το ατύχημα πήγαινα να σου αγοράσω ένα δώρο και να κάνω την κίνηση μου για να σε βάλω στην ζωή μου. Τώρα που θα φύγεις θέλω να στο δώσω."
"Πως...Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο φταίω. "
" Μην μιλάς και μη λες χαζομάρες απλά ακολουθησέ με."

Σηκωθήκαμε και τον ακολούθησα μέχρι το δωμάτιο μας. Με έβαλε να κάτσω στο κρεβάτι και αυτός άνοιξε ένα φύλλο από την ακρυανή ντουλάπα.

"Αυτό είναι για σένα. "

Το άνοιξα και αντίκρησα ένα υπέροχο χρυσό φυλακτό.

" Σε ευχαριστώ πολύ θα το φοράω συνέχεια."

Με έβαλε στην αγκαλιά του και ξαπλώσαμε να κοιμηθουμε.