Βεντέτα

Επίσκεψη από το παρελθόν

Κάποιους μήνες μετά

Μετά τη επιστροφή μας όλα κιλούσαν ομαλά. Με τον Παύλο πηγέναμε καθημερινά στα αμπέλια γιατί είχε αρχίσει ο τρίγος ενώ τα παιδάκια μου τα κρατούσε η μητέρα του Παύλου. Σήμερα δεν θα πήγενα δουλειά γιατί ήμουν άρρωστη και είχα ανεβάσει πυρετό. Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ όταν ξύπνησε το κουδούνι. Ξετιλήχθηκα από την μικρή κουβερτούλα και πήγα ως την πόρτα. Άνοιξα και μπροστά μου είδα μία ηλικιωμένη κυρία. Την ρώτησα τι θα ήθελε και μου απάντησε ότι ήθελε να δει και να μιλήσει στον Παύλο.

"Περάστε μέσα αυτή τη στιγμή λείπει θα του τηλεφωνήσω να έρθει. "
" Ευχαριστώ. "

Πήγα στην κουζίνα και του τηλεφώνησα, στο δεύτερο χτύπημα το σήκωσε και του είπα να έρθει γρήγορα. Αφού το έκλεισα πήγα στο σαλόνι.

" Θα έρθει σε 10 λεπτά ο Παύλος. Θέλετε να σας φέρω κάτι? "
" Ένα ποτήρι νερό. "
" Αμέσως. "

Πήγα στην κουζίνα και έβαλα ένα ποτήρι νερό και επέστρεψα στο σαλόνι και το έδωσα. Επικρατούσε μια σιωπή μου με έκανε να αναρωτιέμαι ποία είναι η κυρία και τι θέλει. Από την σκέψη μου με έβγαλε η φωνή του Παύλου που μιλούσε με την κυρία απέναντι μου.
Όσο τους άκουγα να μιλάνε κατάλαβα ποία ήταν. Ήταν η μητέρα της κοπέλας του που είχε πεθάνει. Σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο για να τους αφήσω να μιλήσουνε ιδιαίτερος. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος. Όταν άνοιξα τα μάτια μου το ρολόι του τοίχου έδειχνε 6 το απόγευμα. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Έπειτα κατέβηκα στον κάτω όροφο και πήγα στην κουζίνα να φάω κάτι γιατί το στομάχι μου διαμαρτηρώταν. Κατάλαβα κάποιον να μπαίνει μέσα και γύρισα να δω ήταν ο Παύλος και το πρόσωπο του ήταν θλιμμένο. Έκατσε σε μια καρέκλα έχοντας τα μάτια του κολλημένα στο παράθυρο. Πήγα και έκατσα δίπλα του,ενώ αυτός γύρισε στιγμιαία να με κοιτάξει. Εγώ έτρωγα και αυτός καθόταν αμίλητος δίπλα μου χωρίς ίχνος ζωής.

"Παύλο τι έχεις? "
" Τίποτα. "
" Γιατί μου λες ψέματα είσαι σαν ζωντανός νεκρός. "
" Δεν θέλω να το συζητήσουμε σε παρακαλώ."
"Εντάξει όπως θες. "

Σηκώθηκα και πήγα στο σαλόνι, έκατσα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση και άρχισα να κάνω ζαπιγκ. Μετά από λίγο ένιωσα τον Παύλο δίπλα μου.

" Αποφυλακίστηκαν σήμερα."

Ήταν το μόνο που είπε ενώ εγώ γύρισα κατευθείαν το κεφάλι μου προς αυτόν αφού κατάλαβα για ποιους εννοούσε.

"Πως αφού..? "
" Δεν έχει πως σημασία έχει ότι αυτά τα καθάρματα από το πρωί κυκλοφορούν ελεύθερα. "
" Πως το έμαθες? "
" Η κύρια που ήρθε το πρωί ήταν η μητέρα της. "
" Πως νιώθεις? "
" Δεν μπορώ να το περιγράψω είναι σαν μίσος και θυμός αλλά με λύπηση. "
" Παύλο τότε στο νοσοκομείο μου είχες πει ότι ήθελες να τους σπάσεις στο ξύλο δεν θέλω να το κάνεις ή γενικά να ασχοληθείς περισσότερο ώστε να τους βρεις. Φοβάμαι."
"Μεν σκοπεύω να το κάνω δεν θέλω να σε βάλω και εσένα σε κίνδυνο αλλά θέλω να μάθω το γιατί? γιατί πυροβόλησαν εκείνη?. "
" Δεν είναι ανάγκη να πλέκεις τέτοιες ερωτήσεις στο μυαλό σου. "
" Κλειώ ήταν κάτι που επηρέασε την ζωή μου την άλλαξε απότομα και βίαια μου είναι αδύνατο να μην έχω ερωτήματά που με βασανίζουν. "
" Λοιπόν επειδή έχει περάσει η ώρα πάμε να ξαπλώσουμε και αν θες αύριο ξαναμιλάμε."
"Έχεις δίκιο πάμε. "

Πήγαμε στο δωμάτιο και ξαπλώσαμε. Τον πήρε πολύ γρήγορα ο ύπνος και εγώ τον χάζευα πόσο γαλήνιος ήταν πάρα αυτά που είχε περάσει στη ζωή του. Μετά από λίγο με πήρε και εμένα ο ύπνος.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα πρώτη και κατέβηκα στην κουζίνα για να ετοιμάσω το πρωινό. Αφού το τελείωσα ανέβηκα να ξυπνήσω τον Παύλο για να κατέβει. Αφού φάγαμε εκείνος έφυγε για την δουλεία και εγώ έμεινα και σήμερα στο σπίτι. Κατά τις 2 πήγα να πάρω τα παιδιά από την μαμά του Παύλου αλλά και να φάμε μαζί.

"Πως είναι ο Παύλος κορίτσι μου? "
" Τι να σας πω χθες που μιλήσαμε λιγάκι ήταν στενοχωρημένος. "
" Τον είχε και έχει επηρεάσει πολύ αυτή η ιστορία και φοβάμαι. "
" Δεν χρειάζεται. Λοιπόν έχει περάσει η ώρα πρέπει να πηγαίνουμε και εμείς γιατί θα έρθει και ο Παύλος σπίτι δε θέλω να είναι μόνος του. "
" Εντάξει κορίτσι μου στο καλό. "
" Για σάς. "