Βεντέτα

Επίλογος

Τακτοποιήθηκε και η τελευταία κούτα μπαίνοντας και αυτή στο φορτηγό με προορισμό το καινούργιο μας σπίτι. Φωνάξα τα 10 πλέον αγγελάκια μου ώστε να μπούνε στο αμάξι και να φύγουμε. Μετά από λίγο φτάσαμε στο νέο μας σπίτι. Άνοιξα την πόρτα και πάνω μου έπεσε η μικρή μας πριγκίπισσα η Μαρκέλα. Αποφασίσαμε να την βγάλουμε έτσι μιας και η μητέρα του Παύλου πέθανε 5 μήνες μετά την γέννηση της.

"Μαμά μου. "
" Τι κάνει η πριγκίπισσα μου? "
" Ζωγαφίζω με τον μπαμπά. "
" Μπράβο καρδούλα μου. "

Κάτσαμε ακόμα φάγαμε μεσημεριανό και μετά έβαλα τα παιδιά για ύπνο ενώ εγώ με τον Παύλο κάναμε μια συζήτηση.

" Με πήρε τηλέφωνο ο αδερφός μου το πρωί."
"Βγήκαν τα αποτελέσματα? "
" Ναι."
"Και?"
"Βγήκαν αρνητικά. Ευτυχώς ο πατέρας μου θα ζήσει κι άλλο. "
" Στο είχα πει εγώ. Είναι σκληρό καρύδι ο πεθερός μου. "
" Τώρα που είπες πεθερός θυμάσαι τι είναι αύριο? "
" Εννοείται 4 χρόνια γάμου είναι αυτά. "
" Θα πας να ετοιμάσεις δύο βαλίτσες με λίγα ρούχα για όλους μας υπολόγισε 3 μέρες περίπου γιατί αύριο απόγευμα θα πετάξουμε για Παρίσι. "
" Αγάπη μου. "
" Πάμε πάνω. "
" Πάμε. "

Ανεβήκαμε στο υπνοδωμάτιο μας και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι μας.

" Από την μέρα που ήρθα να σε πάρω από το αεροδρόμιο μέχρι και σήμερα σε ερωτεύομαι όλο και ποιο πολύ και δυνατά. "

Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο μου και άρχισα να τον φιλώ. Σε λίγο μόνο χρόνο είμασταν και οι δύο γυμνοί κάνοντας έρωτα ενώ μετά μας πήρε ο ύπνος.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και άρχισα να ετοιμάζω τις βαλίτσες μας για το ταξίδι ενώ ετοιμάσω ένα πρωινό αρκετά πλούσιο. Κατά τις 5.30 φύγαμε και οι πέντε για το αεροδρόμιο. Εκεί εμένα με περίμενε άλλη μια έκπληξη αφού μπροστά μου είδα την Ζωή και τον Δημήτρη που είχε αγκαλιά την 3 χρόνων κόρη τους. Μπήκαμε όλοι μαζί στο αεροπλάνο και ξεκινήσαμε για το Παρίσι. Η πτήση κράτησε λίγο αφού δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε. Πήραμε 2 ταξί και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας. Πέσαμε να ξεκουραστούμε για λίγο και το βράδυ εγώ με τον Παύλο βγήκαμε για φαγητό σε ένα πολύ ρομαντικό εστιατόριο.

"Χρόνια μας πολλά Κλειώ μου. "
" Χρόνια μας πολλά. "

Αφού φάγαμε φύγαμε για να πάμε μια βόλτα όπως μου είπε. Καθώς περπατάγαμε έβγαλε ένα μαντίλι και μου έδεσε τα μάτια. Στην αρχή πήγα να διαμαρτυρηθώ αλλά με πρόλαβε αφού ακούμπησε τον δείκτη του στα χείλη μου. Όταν έλυσε το μαντίλι αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου με έκανε να δακρύσω από χαρά. Είχαμε ανέβει στον Πύργο του Αϊφελ και γύρω μας υπήρχαν διάφορες φωτογραφίες μας από την ποιο απλή στιγμή μέχρι αυτή του γάμου μας. Πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και φίλησε απαλά την λαιμό μου.

"Θα προσπαθώ για μια ζωή μέχρι την τελευταία μου ανάσα και στιγμή να σε κάνω ευτυχισμένη και αν κάποια φορά δεν τα καταφέρω δεν θέλω να μου στεναχωρηθείς γιατί η καρδιά μου θα σπάσει σε άπειρα κομμάτια. "

Η φωνή του έφτανε ψιθυριστά στα αυτιά μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Γύρισα το σώμα μου έτσι ώστε να τον βλέπω και άρχισα να του λέω.

" Είναι πανέμορφο να βρίσκεις κάποιον που να ερωτεύεται το μυαλό σου. Κάποιον που θέλει να ξεντύσει τη συνείδηση σου και να κάνει έρωτα στις σκέψεις σου. Κάποιον που θέλει να σε βλέπει να κατεβάζεις σιγά σιγά όλους τους τοίχους που έχεις χτίσει μέσα στο κεφάλι σου και να τον αφήνεις να περάσει.
Έτσι νιώθω εγώ και έτσι θέλω και ελπίζω να νιώθεις και εσύ. "
" Για αυτό να είσαι σίγουρη καρδιά μου. "

Ένωσε τα χίλια μας τρυφερά δίνοντας μου το ποιο γλυκό φιλί μας. Οι 2 επόμενες μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα αλλά και όμορφα με γέλιο, χαμόγελο, φωτογραφίες που αποτύπωναν την ευτυχία μας και πολλές αγκαλιές.

Και έτσι μείναμε για πάντα αγαπημένοι βλέποντας τα παιδιά μας να μεγαλώνουν κάθε μέρα. Έχοντας στο πλευρό μας άτομα που αγαπούσαμε και μας αγάπαγαν. Δεν χρειάστηκαν τίποτα παραπάνω για να ζήσουμε ευτυχισμένοι.

Τέλος...

Το πρώτο μου βιβλίο έφτασε στο τέλος του. Ένα μικρό ταξίδι. Ευχαριστώ όσους διάβασαν την ιστορία μου. Όσοι θέλουν μπορούν να ξεκινήσουν να διαβάσουν την καινούργια μου ιστορία : Στα δοκάρια.