Ανατροπές

531 41 1
                                    

Κάθομαι σε μία εώρα και σκέφτομαι την μία βδομάδα και τρεις μέρες που έχουν περάσει από τότε που πήγαμε στην Κρήτη με την Ζωή, την γνωριμία μου με τον Άρη, την ύπαρξη της βεντέτας και την περιουσία που θα αποκτήσω σε δύο χρόνια και διάφορες νέες πληροφορίες που μου είπε ο Άρης και ο Δημήτρης. Όλες αυτές τις σκέψεις διέκοψε η φωνή και το άγγιγμα του Άρη.
"Τι κάνεις εδώ μόνη σου? "
" Σκέφτομαι. "
" Τι σκέφτεσαι? "
" Όλα αυτά που μου έχουν συμβεί. "
" Γιατί κουράζεις το μυαλουδάκι σου? "
" Μ αρέσει που ρωτάς. Αν σκεφτείς ότι σε μια βδομάδα η ζωή μου ήρθε τούμπα. Ξεκίνησα για διακοπές στην Κρήτη και κατέληξα στην Μάλτα. "
" Έλα μην το σκέφτεσαι. Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι. Λοιπόν σήκω ντύσου και πάμε βόλτα. "
" Μα. "
" Δεν σηκώνω κουβέντα. Άντε"
"Τα παιδιά? "
" Έχουν φύγει εδώ και καμιά ωρίτσα περίπου. "
Μετά από κανένα τέταρτο είμαστε σε έναν πλακώστροτο εμπορικό δρόμο και περπατάμε βλέποντας βιτρίνες.
" Άρη κουράστηκα πάμε να κάτσουμε σε κάποιο μαγαζί . "Να μπούμε σε ένα μαγαζί που θέλω να δω κάτι και μετά κάνουμε ότι θέλεις."
"Εντάξει. "
Δεν περπατήσαμε πάνω από 5 λεπτά όταν χτύπησε το τηλέφωνο του Άρη.
" Έλα Δημήτρη τι έγινε? "
" Που είστε? "
" Έχουμε βγει μια βόλτα με την Κλειώ. "
" Έχουμε πρόβλημα. "
" Τι έγινε? "
" Μάλλον μας βρήκαν. "
" Πως γίνεται αυτό? "
" Δεν ξέρω. Πηγαίνετε σπίτι και ετοιμαστείτε σε δύο ώρες το πολύ έχουμε φύγει από εδω. "
" Εσείς που είστε τώρα? "
" Σε ένα 5 λεπτό θα μάστε σπίτι αντέ μην χασομεράτε. "
" Οκ. "
Αφού έκλεισε το κινητό ήταν ανήσυχος και τον ρώτησα τι συμβαίνει
" Άρη από το τηλέφωνο του Δημήτρη και μετά έχεις αλλάξει πόσα χρώματα τι συμβαίνει? "
" Μάλλον μας βρήκαν πρέπει να φύγουμε. "
" Σοβαρολογείς? "
" Ναι γι αυτό κάνουμε γρήγορα. "
Δεν του απάντησα απλά περπατάγαμε γρήγορα μέχρι το αυτοκίνητο. Μέχρι να πούμε κύμινο ήμασταν στο σπίτι και μαζεύαμε τα πράγματα μας άτσαλα. Μία ώρα μετά είμαστε στο σκάφος και προσπαθούμε να σκεφτούμε προς τα που να πάμε.
" Το βρήκα. " πετάχτηκε η Ζωή. Τι τραβάει και αυτή η καημένη για διακοπές την πήγαινα και τώρα είναι σαν να παίζει σε ταινία δράσης.
" Λέγε και γρήγορα. " είπε ο Δημήτρης
" Κλειώ θυμάσαι την Λένα που κάναμε πάρεα που έφυγε για Βενετία περίπου 5 χρόνια πριν? "
" Ναι την θυμάμαι αλλά που κολλάει τώρα? "
" Πριν 2 μήνες μιλήσαμε και μου είπε οπότε θέλουμε να πάμε σπίτι της και να μας φιλοξενήσει. "
" Ωραία πάρτην τηλέφωνο και ρώτα αν ισχύει η πρόσκληση. " είπε ο Δημήτρης.
Μετά από κάποια λεπτά αφού έχουμε μιλήσει με την Λένα έχουμε ξεκινήσει για την Βενετία . Στην διαδρομή είμαστε όλοι σχιοπιλοί. Η αλήθεια είναι ότι φοβηθήκαμε όλοι μας αλλά δεν το παραδέχομασταν. Μετά από 2.30 ώρες είμαστε στην Βενετία και κατευθυνόμαστε στο σπίτι της Λένας. Φτάσαμε και μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Την πόρτα άνοιξε ένα κοριτσάκι περίπου 4-5 χρονών που βρισκόταν στην αγκαλιά της Λένας.
"Περάστε μέσα μην στέκεστε στην εξώπορτα. "
"Τι κάνεις Λένα μου? " ρώτησε η Ζωή
" Καλά είμαι εσείς πως είστε?"
"Ας τα λέμε καλά. " συνέχισε η Ζωή
"Λένα να σε φιλήσω και εγώ πως είσαι?" είπα και εγω.
"Μια χαρά. "
" Να σου συστήσω τα παιδιά."
"Βεβαίως."
"Από δω ο Άρης και ο Δημήτρης ο αδερφός του. "
" Χάρηκα"
"Κι εμείς. " είπαν και οι δύο ταυτόχρονα.
" Έχω ετοιμάσει σουφλέ ελάτε να φάμε. "
" Βεβαίως. " είπα.
Μετα 2 ώρες αφού φάγαμε καθόμαστε στην βεράντα του σπιτιού και η Λένα μας λέει για τον άντρα της και την κόρη της. Η ώρα περνάει ωραία ώσπου έρχεται το βράδυ και πέφτει η ιδέα να βγούμε όμως η Λένα μας λέει ότι δεν μπορεί γιατί δεν έχει νταντά για την μικρή και η πεθερά της λείπει εκτός Ιταλίας.
"Δεν πειράζει βγήτε εσείς σήμερα μόνοι σας και αύριο θα πω στην κοπέλα να ρθει για να βγούμε. "
" Εντάξει τότε αφού επιμένεις τόσο. " είπε η Ζωή στεναχωριμένη.
Αφού ετοιμαστήκαμε φύγαμε και πήγαμε σε ένα μπαρ που μας πρότεινε η Λένα. Μπαίνουμε μέσα και με ευκολία βρίσκουμε τραπέζι παραγγέλνουμε και απολαμβάνουμε την μουσική. Εδώ και ώρα παρατηρώ μια κοπέλα ο Θεός να την κάνει να κοιτάζει τον Άρη προσπαθώ να μην δείχνω ότι ζηλεύω μα ο οργανισμός μου δεν με βοηθά και πολύ. Κάποια στιγμή ακούω τον Άρη να λέει
"Πάω στην τουαλέτα. "
Δεν απάντησα όμως όπως έφευγε η κοπέλα τον πήρε από πίσω πριν κάνω οτιδήποτε μέτρησα μέχρι το 10 μα τίποτα. Ο Άρης αργούσε έτσι πήρα την απόφαση να πάω στην τουαλέτα. Αυτό που είδα μου έκοψε τα πόδια. Φιλιόταν με την κοπέλα και την χούφτονε όταν με αντιλήφθηκε την έσπρωξε από πάνω του και ήρθε προς το μέρος μου
"Δεν είναι αυτό που νομίζεις. "Αλήθεια και τι είναι?"
"Σε παρακαλώ πίστεψέ με σου λέω αλήθεια αυτή μου την έπεσε. "
" Εγώ σε είδα να το απολαμβάνεις. "
" Κλειώ σε παρακαλώ. "
" Μην παρακαλάς εμείς οι δύο τελειώσαμε. "
" Συγγνώμη Κλειώ συγνώμη
Με γρήγορα βήματα πήγα στα παιδιά πήρα τα πράγματα μου και έφυγα.
Δεν θα πήγαινα στο σπίτι γιατί πρώτα από κει θα πήγαινε έτσι άρχισα να κόβω βόλτες στους δρόμους της Βενετίας στις 3 ηώρα τα ξημερώματα. Το κινητό μου αναβοσβήνε κάθε τρεις και λίγο όμως δεν το σήκωνα ήθελα να μείνω μόνη μου για να ηρεμίσω. Έχει ξημερώσει για τα καλά και ακόμα περπατάω χωρίς προορισμό. Παίρνω την απόφαση να ανοίξω το κινητό μου διότι το είχα απενεργοποιήσει γιατί μου έσπαγε τα νεύρα. Όταν ανοίξε είδα 10 αναπάντητες από την Ζωή, 5 από τον Δημήτρη και 20 από τον Άρη καθώς και ένα μήνυμα του που έλεγε
"Που είσαι? Σηκωσε το γαμημένο έχω πεθάνει από την αγωνία σου ζήτασα πόσες συγγνώμες σε παρακαλώ πάρε με μόλις το δεις"
Τηλεφωνώ στην Ζωή αλλά δεν το σηκώνει και έτσι της αφήνω μήνυμα Είμαι καλά δεν θέλω να του μιλήσω πες του να μαζέψει τα πράγματα του και να φύγει
Μετά από λίγο το κινητό μου αναβοσβήνει ένδειξη ότι έχω μήνυμα. Το ανοίγω και βλέπω ένα οκ απλώς. Αρχίζω να περπατάω με προορισμό το σπίτι αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πως να πάω έτσι παίρνω τηλέφωνο την Λένα
"Λένα έχω χαθεί δεν θυμάμαι πως να ρθω σπίτι. "
" Πες μου που είσαι. "
" Οδός verdi γραφείο μια πινακίδα"
"Γύρω σου τι βλέπεις? "
" Καφετέριες και ένα νεοκλασσικό κτήριο που πρέπει να είναι το δημαρχίο."
"Έρχομαι μην κουνηθείς. "
" Εντάξει. "
Μετά από λίγα λεπτά έχει έρθει η Λένα και έχουμε ξεκινήσει τον δρόμο του γυρισμού. Δεν με ρωτάει τίποτα ίσως να της είπαν τα παιδιά τι έγινε. Φτάνοντας σπίτι μου λέει ότι ο Άρης δεν έχει φύγει ακόμα. Στην αρχή διστάζω αλλά μετά παίρνω θάρρος.
" Δεν πειράζει αρκεί να μην με ενοχλήσει. "
" Κλειώ έμαθα τι έγινε ίσως ήταν μεθυσμένος ίσως του ρίχτηκε εκείνη. "
" Ούτε μεθυσμένος ήταν ούτε χαζός για να μην καταλάβει που το πήγαινε το τσουλάκι."
"Τέλος πάντων μπαίνουμε? "
Της έγνεψα θετικά και άνοιξε.
Όταν μπήκα στο σπίτι η Ζωή έπεσε στην αγκαλιά μου.
" Που ήσουν όλο το βράδυ γιατί δεν απάντησες έστω σε ένα τηλεφώνημα μας. "
" Ήθελα να μείνει μόνη μου να σκεφτώ. "
" Άστα αυτά τώρα και πως μου πως είσαι. "
" Κουρασμένη. "
" Πήγαινε κοιμήσου. "
" Εντάξει. "
Με γρήγορα βήματα πήγα στην κρεβατοκάμαρα έβγαλα τα ρούχα μου και έπεσα για ύπνο. Όταν πια άνοιξα τα μάτια μου η ένδειξη στο ρολόι έδειχνε 5:45 μ. μ. Έβαλα μια φόρμα και ένα μπλουζάκι και κατέβηκα στο σαλόνι τα μάτια μου πάλι δεν αντίκρισαν τον Άρη αλλά δεν ήθελα να τους ρωτήσω κάτι προς το παρόν.
"Κλειώ πείνας? "ρώτησε η Λένα
" Όχι"
"Έλα κάτσε. "
" Δεν θέλω. Ο Άρης που είναι? " ρώτησα με την τελευταία ερώτηση να βγαίνει ανεξέλεγκτα από το στόμα μου.
" Μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε όπως του είπες. " Είπε αυτή τη φορά ο Δημήτρης. Δεν απάντησα απλά ανέβηκαπάλι στο δωμάτιο. Ξαφνικά τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Έκλεγα για αρκετή ώρα όταν με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα την επόμενη μέρα τα χαράματα ετοίμασα τα πράγματα μου και αφόριδα κατέβηκα μαζί με την βαλίτσα κάτω άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Πήγα στο αεροδρόμιο με ένα ταξί και πήρα το πρώτο αεροπλάνο για Ελλάδα.
Σε λίγοτερο από μια ώρα είμαι Ελλάδα. Ξεκινάω να περπατώ όταν το κινητό μου άρχισε να χτυπάει σαν δαινομισμένο
"Ναι."
"Κλειώ που είσαι και λείπουν και τα πράγματα σου? "
" Έφυγα από Ιταλία. "
" Που είσαι? "
" Δεν σου λέω. "
" Κλειώ σε ρώτησα που είσαι."
"Και εγώ σου είπα ότι δεν σου λέω."
"Κλειώ δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά λέγε. "
" Ελλάδα. "
" Ποιο συγκεκριμένα? "
" Αθήνα μην διανοηθείς και πεις τίποτα σε προηδοποιώ. "
" Εντάξει σε κλείνω. "
Τέσσερις μέρες τώρα δεν έχω βγει από το σπίτι,την Ζωή την έχω δει μόνο δύο φορές μια όταν γύρισε και μια προχθές που ήρθε να με δει.
Ο Άρης δεν έχει φανεί καθόλου. Από την μία μεριά στεναχωριέμαι που δεν έχει έρθει ξέρει που μένω με παρακολουθούσε πόσα χρόνια και από την άλλη είμαι τόσο θυμωμένη μαζί του. Την επόμενη μέρα θα πήγαινα στην δουλειά έτσι αποφάσισα να πέσω νωρίς για ύπνο. Έβαλα τις μπιτζάμες και ξάπλωσα.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα κατά τις 8.00 έκανα μπάνιο ντύθηκα, πήρα την τσάντα της δουλειάς και βγήκα από το σπίτι. Όταν....

Εξελίξεις!!!

ΒεντέταOù les histoires vivent. Découvrez maintenant