Με θυμασαι;;

Κεφαλαιο 19

(Ο Ντέρεκ, Ethan Dolan)

Ηταν ο... Ντέρεκ;; Καλά τι έπαθε;; Χθες γνωριστηκαμε σήμερα τον βλέπω στο νοσοκομειο;;; Μόλις τον βγάζουν απο εκεί βλέπω να βγαίνει και ο Γιώργος;;; Μα τι δουλεια έχει αυτός εδ-;;. Οπα ο Γιώργος με τον Ντέρεκ μοιάζουν πολυ;;; Λες;; Όχι με τίποτα... Καλά μην ορκηζεσε κι όλας... Είπε το υποσυνιδητο μου. Εμμανουέλα μην μιλας. Κάτσε να ρωτησω τον Γιώργο. Πάω προς το μέρος του και σταματάει

-"Ο Ντέρεκ είναι αδερφός σου;;"

-"Μπα μας μιλας;;"

-"Απαντα λίγο"

-"Ναι... Εσένα για να έχουμε καλό ερώτημα τι σε νοιάζει;"

-"Με νοιάζει γιατί ο Ντέρεκ είναι φίλος μου"

-"Απο ποτε;" είπε και μπηκε μέσα. Γκρρρρ θα τον πνιξω και εν θα φταιω εγώ.

Πάω και εγώ μέσα και κάθομαι στην καρέκλα εξω απο το δωμάτιο που είναι ο Θωμάς. Μετά απο μια ωρα είδα εναν γιατρό να φέρνει στο δωμάτιο που είναι ο Θωμάς τον Ντέρεκ. Χωρίς να χάσω χρονο μπήκα μέσα στο δωμάτιο. Όλοι με κοίταξαν αλλά δεν τους έδωσα σημασία. Πλεον μέσα στο σωμάτιο ημασταν εγω, ο Θωμάς, ο Κλάους, ο Γιώργος και ο Ντέρεκ. Ναι απο οτι καταλαβατε είμαι το μονο κορίτσι

-"Γεια σου Κλάους καλώς ήρθες" είπε ο Γιώργος και έδωσε το χερι του στον 'αδερφό' μου.

-"Γεια σου Γιώργο" δεν μπορουσα να ακούσω αλλά και πήγα στο κρεβάτι του Θωμά. Έκανε λίγο πιο εκεί για να ξαπλωσω και εγώ μαζί του

-"Δεν θέλω να κλαψεις οκ;" μου ψιθηρισε

-"Δεν γινετε αυτό που λες..."

-"Σε παρακαλώ. Κάντο ως μια τελευταια χάρη που σου ζητάω"

-''Καλαααα'' είπα ητιμένη. Με φίλησε στα μαλλιά καιμε πειρε αγκαλιά. Τότε ήταν που μπήκε ο γιατρός μέσα

-'' Σας παρακαλώ μπορείτε να βγείτε έξω για να εξετάσουμε τους ασθενείς;;'' είπε και βγήκαμε και οι τρεις έξω. Μιλούσαμε μέχρι που βγήκε ο γιατρός εξω ''Λοιπόν ο Ντέρεκ έχει χάσει πολυ αίμα και θα χρειαστεί δότη. Από την άλλη ο Θωμάς θα πρέπει να μην κουράζεται και επείσης τα μαλλιά του θα αρχίσουν να πέφτουν. Δεν είναι κάτι το ανησυχιτικο...'' είπε και πηγε να φύγει αλλά τον σταμάτησα

-''Γιατρέ τι τύπο αίματος χρειάζεται;''

-''0 αρνητικό έχει κανένας απο εσάς;'' όλοι έσκηψαν το κεφάλι του απογοητευμένοι

-''Εγώ έχω...'' είπα και σηκώθηκα πάνω. Είδα στο πρόσωπο του Γιώργου να δημιουργήτε μια ελπίδα

-''Θαυμάσια. Έλα μαζί μου'' σηκώθηκα και πήγα μαζί του. Πείρε όσο αίμα χρειαζόταν και γύρισα πίσω στα παιδιά. Εν ήταν έξω οπότε πήγα μέσα

-''Κρύστη σε πειράζει να φύγω;;'' είπε ο Κλάους. Εγώ είπα απλά ένα ξερό 'Όχι' έφυγε ξεφυσώντας και εγώ πήγα και ξάπλωσα μαζί με τον Θωμά

-''Δεν χρειάζεται να του μιλάς έτσι...''

-''Ούτε εμένα μου αρέσει...''

--------------------------

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΙΚΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ;;; ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΒΑΣΩ ΚΑΙ ΑΛΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΔΕΝ ΠΟΙΑΝΩ ΣΗΜΑ. ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ. ΦΙΛΑΚΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ