Αλεξης-"Γνω-γνωριζεστε;;;"
-"Μύρωνα, Ντέρεκ, Γιώργο, Θωμα, Θεοδώρα και Ανδριάνα;;;" είπα και μετα όλα μαυρισαν...
•Μετα απο καποιες ωρες•
Πονάει το κεφάλι μου... Βασικά που είμαι;; Ανοίγω σιγά σιγά τα ματια μου και παρατηρώ τον χώρο γύρω μου... Αυτό δεν είναι το δωματιο μου... Παρατηρώ δυο γυναικείες φιγούρες εξω στο μπαλκόνι...
-"Αψουυ" φτερνιζομαι και αυτόματος μπαίνουν τόσο γρήγορα στο δωμάτιο που ουτε καταλαβα τι έγινε
??-"Είσαι καλά;;"
??-"Επαθες κάτι;;"
-"Ανδριάνα;;; Θεοδώρα;;;" είπα και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλα μου... "Τ-τι έγινε;;"
Ανδριανα-"Χθες στο δάσος... Λιποθυμισες..." αστραπιεα το μυαλό μου συντονιστηκε σε εναν ανθρωπο...
-"Που είναι ο Αλέξης;;" είπα ενω τα ματια μου είχαν γεμίσει ξανά δάκρυα...
Θεοδωρα-"Τσ τσ τσ τι είναι αυτός;;; Σήκω να πάμε να τον δουμε" σηκωθηκα και τοτε πατατηρισα οτι ήμουν με την στολή ακόμα...
-"Γκουχου γκουχου... Εμ... Ανδριάνα μπορείς να μου δώσεις ρούχα;;" είπα ενώ έτριψα αμήχανα τον σβέρκο μου...
Ανδριανα-"Φυσικά"
...
Αλλαξα και τα κορίτσια με πήγαν στον Αλέξη... Μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο που τον είχαν και συναντησαμε τα δυδιμα... Ναι... Τον Θωμά και τον Μύρωνα... Μόλις με είδε ο Μυρωνας τινάχτηκε σαν να τον τσίμπησε μύγα...
Θωμα-"Πως κανει έτσι;; Δεν είναι πρωτη φορά που την βλέπεις Μύρωνα..."
Ανδρ+Εγω+Θεοδ-" Μην γίνεσαι τόσο γλυκός θα παθεις τίποτα..."
-"Αλέξη είσαι καλά;;" είπα και πήγα προς το μέρος του...
Θωμάς-"Κρύστη μ-" δεν πρόλαβε να τελειώσει και μου επιτεθεικε αλλά τον σταματησαν οι αλυσιδες... Ήταν σε απόσταση αναπνοής και τα νύχια του λίγο ακόμα ήθελαν και θα με ακουμπούσαν...
Θωμας-"Τελευταια φορά που σου σωζω το τομάρι σου..." πείρε τον καφέ του και βγήκε απο το δωμάτιο...
-"ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΝΕΥΡΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΛΥΣΗ... ΞΥΔΙ!!"
Μυρωνας-" Μην τον αποπερνεις... Είναι που έχουν γίνει όλα και κατα τα λεγόμενα του έπρεπε να γίνει πιο αναίσθητος και πιο σκληρός.."
-"Τι σκατά λογική είναι αυτήν;; Και εγω γιατί σας μιλάω ακόμα μετα απο όλα τα ψέματα που μου έχετε πει;;" είπα προσπαθοντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου...
Ανδριανα-"Αυτό σημαίνει πως δεν σου έχουμε λυψει καθόλου;;" είπε με δάκρυα στα ματια και έφυγε απο το δωματιο... Εντάξει δεν το εννοουσα έτσι...
Θεοδωρα-"Πάω να της μιλησω..."Είπε και μας άφησε εμας τους δυο μέσα στο δωματιο... Βασικά ηταν και ο Αλέξης αλλά κοιμόταν...
Μυρωνας-"Λοιπον... Δεν έχει ουτε μια αγκαλιά στον κολλητό σου;;"είπε και ανοιξε τα χέρια του... Πήγα διστακτικά προς το μέρος του "Ναι ξέρεις δεν θα σε φάω κι ολας... Απλα θελω μια αγκαλιά απο την κολλητή μου..." είπε και με πείρε αυτός αγκαλιά... "Μου ελειψες..."
-"Είσαι βρι-βρικολακας;;" είπα ενω ετρεμα...
Μύρωνας-"Ναι..." είπε υπερήφανος... Τώρα που το βλέπω... Ο ίδιος ηλίθιος παραμένει...
-"Πάω πανω" είπα και έφυγα
Μύρωνας's POV
Έφυγε η Κρύστη πανω και εκατσα παλι στην καρέκλα μου με το κινητό...
Αλεξης-"Τι ελειψες..." είπε και τρομαξα
-"Δεν κοιμάσαι εσυ ρε;;"
Αλέξης-"Σας άκουγα που μιλουσατε..."
-"Καλά λένε οτι και τα ντουβαρια έχουν αυτιά..." είπα και γελασαμε... "Λοιπον τώρα θα κάνω πειράματα... Είσαι ετοιμος;;"
Αλεξης-"Όοο ναι!"
-"Τα θέλει και εσένα ο κωλος σου"
Θωμας's POV
Την άκουσα να φοναζει απο το δωματιο... Τι να κάνω;; Δεν μπορω να ειμαι άλλο αυτός ο Θωμάς... Τώρα πλεον είμαι βρικόλακας και πρέπει να σκληρηνω γιατί δεν γίνεται ένας ευαίσθητος βρικόλακας... Ποιος θα τους συγκρατει τους άλλους;; Εε λοιπον γι αυτό είμαι εγω εδώ... Αλλη φορά θα την αφήσω να την κομματιάσουν... Ξέρω είμαι κακός αλλά δεν έχει καμία δουλεια να μπλεχτεί αναμεσα στους βρικόλακες και τους ΑΛΛΟΥΣ... Και μόνο που λέω το όνομα τους με πιάνουν τα νεύρα... Άντε να τελειώσει αυτήν η ιστορία να γυρίσουμε όλοι σπίτια μας...
Φοίβος-"Πρεπει να σου μιλήσω..."
-"Κάθησε..."είπα με βαριά φωνη έτσι για πλάκα...
Φοίβος-"Χωρίς πλάκα τώρα πρέπει να σου πω... Έχει σχέσει με την Κρύστη..."
-"Δεν με νοιάζει πλεον η Κρύστη..." Φυσικά όλα αυτά που λέω οτι δεν με νοιάζει και τέτοια... Δεν πρεπει να δείξω οτι νοιαζομαι γιατί μετα θα με κανουν οτι θέλουν...
-------&&--&&
Γεια σας!!! Τι κάνετε;;; Εξελίξεις βλέπω... Ωχ η παλιά παρεα ξανα μαζεύτηκε... Χμμ εχουμε και POV Θωμά😍😍
See ya
YOU ARE READING
Με θυμασαι;;
VampireΗ ζωή μερικές φορες μπορεί να σου φέρει τα πανω κάτω. Αλλες φορες σε αφήνει στην ησιχια σου και την κουμανταρεις εσύ. -"Κρυστη εσύ είσαι;" τον κοιτουσα με ενα ερωτηματικό βλέμμα. Κάποιον μου θύμιζε αλλά δεν θυμαμαι ποιον ακριβως. Κρυστη:Ψηλή, 17 χρο...