Με θυμασαι;;

Κεφαλαιο 9

Η ωρα είναι ακόμα 13:00 βαριεμαι. Ενν έχω μπει καθόλου στην θάλασσα. Εν ξέρω γιατί αλλά εν έχω διάθεση. Κάθομαι και παίζω στην άμμο ενω οι άλλοι είναι στην θάλασσα. Ο Γιώργος με κοιταει αλλά τον αγνοω. Έχω σοβαρότερα προβλήματα εν θα ασχολουμε με αυτον. Όμως γιατί ο Πέπε να μην του μιλάει τοσο καιρό;; Αφού του εξηγισε οτι εν φταιει αυτό που ηταν πιωμενος και του την έπεσε η κοπελα του. Αυτήν την συγχώρεσε και τώρα είναι φιλοι. Όμως τον Θωμά γιατί όχι;;; Είναι το ίδιο του το εμα. Με ξύπνησε η φυγουρα του Πέπε που ήρθε και έκατσε δίπλα μου... Οκ ειναι η ωρα να του το πω. Αν θέλει να με ακούσει καλως... Αν εν θέλει θα προσπαθήσω κι αλλο

-"Τεο πρεπει να μιλήσουμε"είπα ενω τον κοίταξα με σοβαρό ύφος στα ματια

-"Για να με φοναζεις με το ονομα μου κάτι σοβαρό είναι... Άντε ριχτο θα το αντεξω"

-"Γιατί την συγχωρεσες αυτήν και όχι τον Θωμά;"

-"Γιατί πάντα πρεπει να μου μιλάς γι αυτό;"

-"Εγω σε ρωτησα πρωτη"

-"Γιατί αυτην ελεγε αλήθεια ενω ο Θωμάς όχι"

-"Πως μπορείς να πιστεύεις την κάθε τσουλα (σορρυ για την έκφραση) και να μην πιστεύεις το ίδιο σου το εμμα;" είπα και σηκωθηκα. Ποο εν τον πιστεύω. Πιστεύει την κάθε βλαμενη και εν πιστεύει τον ίδιο του τον αδερφο

1,5 μήνα μετα

Έχει περάσει τόσος καιρός και ακομα δεν μιλάνε;; Τι θα κάνω δεν μπορω άλλο. Κάθομαι στο σπίτι μέχρι που χτυπάει το κινητο μου. Ο Πέπε

_-"Σου ελειψα;;"

-"Κρύστη... Ο Θωμας..."

-"Τι ο Θωμάς Πέπε;"

-"Ο Θωμάς είναι στο νοσοκομείο. Σε παρακαλώ έλα απο εδώ με την Δωρα χρειάζομαι βοήθεια" είπε μέσα στους λυγμούς του

-"Κλείσε σε 5' είμαστε εκει" τερματησα την κλίση και πείρα κλειδιά κινητο λεφτά και πήγα να φοναξω την Δωρα. Μόλις χτυπησα την πόρτα άνοιξε κατευθείαν. "Πάμε γρήγορα στο νοσοκομείο. Μόλις με πείρε ο Πέπε. Ο Θωμάς είχε ενα ατυχημα" με πείρε απο το χερι και τρεξαμε όσο πιο γρηγορα μπορούσαμε