Με θυμασαι;;

Κεφαλαιο 11

Εγώ η Δωρα και η Βυκη προσπαθούμε να τον ταϊσουμε αλλά ουτε μπουκιά δεν έχει βαλει εδώ και 4 μέρες. Με το ζόρι πινει νερο. Σε κάποια στιγμη έφυγαν τα κορίτσια πήγαν να πάρουν ρούχα για τον Θωμά να τα φορέσει όταν ξυπνήσει

-"Σε παρακαλώ φάε. Αυτό θα ήθελε και ο Θωμάς. Κάντο για αυτον"

-"Αν δεν ξυπνήσει δεν θα φάω" είπε και συνέχισε να κοιτάει την πόρτα του δωματίου "Πάω να τον δω"  είπε και μπήκε μέσα

POV Πέπε

-"πάω να τον δω" είπα και μπήκα μέσα

Πήγα και εκατσα στην καρέκλα δίπλα απο το κρεβάτι του. Τώρα που τον παρατηρώ καλυτερα χρειαζετε και ξύρισμα και κούρεμα.

-"Πρόσεχε θα με ματιασεις" είπε και άνοιξε ελάχιστα τα ματια του

_-"ΞΥΠΜΗΣΕΣ;;;;"

-"ρε μαλακα μην φοναζεις"

POV Θωμά

Ακόμα δεν ξυπνησα αρχισε να φοναζει. Έφυγε τρέχοντας απο το δωμάτιο και ήρθε γρήγορα με εναν γιατρο

-"Ξυπνησες;" 'όχι ρε ακόμα κοιμαμαι' ήθελα να του απαντήσω αλλά πάνω απο όλα είμαι καλό παιδι

-"Εε ναι;; Λοιπον Πέπε πηγενε να φας μέχρι να με εξετάσεις ο γιατρός"

-"Δεν πιναω"

-"Τώρα. Ακουγα την Κρυστη, την Δώρα και την Βυκη που με έλεγαν οτι δεν τρως καθόλου. Την Κρύστη και την Βυκη δεν τις λυπασε αλλά την Δώρα;" ξεφυσιξε και έφυγε ητιμενος. Αφού έφυγε ο γιατρος μπήκε μέσα η Κρύστη

Μόλις με είδε έτρεξε και με έκανε αγκαλιά

-"Μου ελειψες"

-"Και εσύ μου ελειψες. Κρύστη πρέπει να σου πω..."

-"Πες μου"

-"Πριν με τρακαρει το αυτοκίνητο είδα ποιος ηταν οδηγός... Η μάλλον ποια..."

-"Ποια;;"

-"Η Λια..." η Λια ειναι ο λογος που ήμουν μαλωμενος με τον αδερφό μου τόσο καιρό

-"ΑΑ ΤΗΝ ΣΚΥΛΑ. ΘΑ ΤΗΝ ΓΑΜΙΣΩ ΤΗΝ ΠΑΛΙΟ ΠΟΥΤΑΝΑ" της εκανα νεύμα να ηρεμισει

-"Μόλις βγω απο το νοσοκομειο θέλω να την κανονισω εγώ. Μπορείς να φοναξεις και τον Πέπε να του το πω;"

POV Πέπε

Μόλις τελειωσα αυτό το λαχταριστο κρουασάν με την Μερέντα.

-"Πεπε έλα λίγο μέσα" σηκωθηκα και εκατσα στην καρεκλα

-"Ακούω" είπα χαλαρα

-"Αυτήν που ηταν στο αυτοκίνητο με το οποίο τρακαρα ηταν η Λια" οκ πλάκα μου κανουν

-"Χαχα πολύ καλό το αστείο αλλά δεν το χαφτω" είπα και πήγα να σηκωθω

-"Γαμωτο γιατί δεν τον ακούς για μια φορά;;" είπε και με κοίταξε στα ματια. Ομγγ δεν γίνετε να είναι αλήθεια

-"ΘΑ ΤΗΝ ΓΑΜΗΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΙΟΛΑ. ΑΜΑ ΤΗΝ ΠΟΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΞΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ" πλεον ειμουν πολύ νευριαζμενος.

-"Χαλάρωσε. Θα την κανωνησουμε με τον δικο μου τροπο όταν βγω απο το νοσοκομειο" οο ναι καλά να πάθει η πουτανα. Πήγα κοντά στο κρεβάτι και στορηχτηκα στα κάγκελα με τα χέρια μου

-"Ποτε βγαίνεις είπαμε;" είπα και έσκασαν στα γέλια