It Started Unexpectedly

Chapter 25

Nagising ako sa sarili kong kwarto. Bahagya akong bumangon at inalala ang nangyari. Sa pagkaka-alala ko, nasa Fantasy Land ako kasama si Timmy. How come at nandito ako ngayon sa kwarto ko? Sinong nag-uwi saken.

Medyo hindi pa rin maganda ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko pagod na pagod pa rin ako. Aware ako na nawalan ako ng malay nung nasa Fantasy Land kami ni Timmy. Sya kaya ang naghatid saken dito sa bahay?

Napansin kong naka-oxygene ako ngayon kaya naman medyo maayos yung paghinga ko ngayon.

Pilit kong inaalala ang nangyari after ako mahimatay nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

"Meg.. How are you? Okay kana ba?" Lumapit saken si Nathan. He looks worried.

Bahagya akong nagulat nang makita ko si Nathan. Masaya ako na nandito sya.

Kinunotan ko sya ng noo. "Sinong nagdala saken dito? Si Timmy, asan sya? Sya ba ang naghatid saken dito?"

Marahas na bumuntong hininga ito. Tila hindi nagustuhan yung sinabi ko.

"You're not feeling well and yet you're asking about that jerk? Didn't you know na sya ang rason kung bakit hinimatay ka?"

I know. Sa isip-isip ko.

Hindi na ako nagsalita dahil hindi maayos ang pakiramdam ko para makipagbangayan pa kay Nathan.

Narinig ko itong bumuntong hininga.

"Megan, look. Alam mong bawal sayo ang napapagod. Bakit ba ang tigas ng ulo?"

Tumango nalang ako dahil alam kong mase-sermonan lang ako ni Nathan kapag sumagot pa ako.

I breathe.

"Are you okay now?" He looks worried.

"Medyo." I answer.

"You rest para bumalik yung lakas mo. Gigisingin nalang kita kapag kakain na." He said.

"No, it's okay. I can manage." Sinubukan ko tumayo pero agad akong pinigilan ni Nathan.

"Hey hey hey! Not so fast." Sabi nito habang umiiling-iling.

I made a face. "Fine."

Tutal wala naman syang laban kay Nathan dahil hindi pa gaanong maayos ang pakiramdam nya, mas mabuti pang wag nalang makipagtalo pa dito.

-

"Here you go. Eat this." As he handed me the food.

Bahagya nyang tinanggal ang oxygene na suot ko at tinulungan akong makaupo ng maayos.

Nathan's still here. Taking care of me.

"Nath, ako na. Kaya ko naman, e. Umuwi ka nalang. Late na rin." I said.

"I'm staying for tonight. Walang magbabantay sayo." Sabi nito saka isinubo ang pagkain na hawak nito para saken.

Again, hindi na ulit sya pumalag pa dito.

Hindi maitatanggi ni Meg na masaya sya dahil inaalagaan sya ni Nathan. They act as if nothing happened. Na para bang hindi naging awkward yung huli nilang pag-uusap. Ano kaya ang inirason ng binata kay Carla?

Himala at hindi magkasama ang dalawa. Pero ayaw nya munang isipin yun. Ang importante kasama nya ang binata at masaya sila. Ngayon.

Kasalukuyan silang nanonood ni Nathan ng movie. Old habits ika nga. Gaya ng nakasanayan nila.

Nathan laughed. "Kamukha mo yung babae. Ang pangit." He said then laugh again.

Sinamaan nya ito ng tingin saka tinapunan ng chips na kinakain nila.