Fille de France

Rozdział 4-Wyznania

  Babcia, czyli inaczej mówiąc Królowa Matka, organizowała ucztę. Nie było jakiejś szczególnej okazji, ale podejrzewam, że stara się wciąż rozkochać mnie w królu Christianie IV, który wciąż przebywał na dworze.
Podeszłam do swoich starszych braci.
- Ustaliliście już coś?-spytał Florian.
- My? To znaczy kto?
- Wiesz.-stwierdził Janek.
- Powiedziałeś mu?-spojrzałam na młodszego z braci.
- Mirabello, chodzisz po zamku w skowronkach. Nie trudno się domyślić, że chodzi o Księcia Franciszka.-odpowiedział.
- Rozmawialiście z ojcem.-Stwierdziłam.
- Nie, to twoja sprawa. Będziemy uciszać plotki.
- Ale chcemy coś w zamian.-oznajmił Florian.-Jak się poznaliście?
- Informacji? To stało się kompletnie przypadkiem. Byłam na przejażdżce, mój koń uciekł i tak go spotkałam.
- Byłaś na przejażdżce bez straży?
- Zawsze miałam kogoś, kto mnie krył.
- Kogo?-spytał, ale milczałam.-Mam iść do ojca?
- Co ci to da, że będziesz wiedzieć?
- Idę.
- Syn angielskiego ambasadora.- westchnęłam.
- Dzisiaj jest ten wieczór?-spytał dokuczliwie Jan.
- Jaki wieczór?
- Zaręczyn.
- Jesteście okropni.-pokiwałam głową, odchodząc od nich, na co usłyszałam ich śmiech.
- Pozwolisz ze mną na moment?-usłyszałam głos Księcia Franciszka, który niespodziewanie zaczął kroczyć koło mnie.
- Gdzie?
- Do ogrodów, chcę z tobą porozmawiać.
- Chodźmy więc.-stwierdziłam, wychodząc z sali.
Po kilku minutach znaleźliśmy się w zamkowych ogrodach.
- Wiesz, po co tu przyjechałem, prawda?
- Domyślam się.
- Jednak nie mógłbym prosić o zgodę twoich rodziców, bez twojej zgody.-zaczął, ukląkłszy na jedno kolano i biorąc moje dłonie w swoje.-Wyjdziesz za mnie? Powiedz tak.
- Tak.-uśmiechnęłam się.
Franciszek wstał i mocno mnie pocałował, uściskawszy zarazem.
- Musisz jednak coś wiedzieć.-przerwałam, na co spojrzał na mnie niezrozumiale.-Jest szansa, że mojemu ojcu się to nie spodoba, a dzisiejszą noc możesz spędzić w lochach.
- Dla ciebie warto, bądźmy jednak dobrej myśli, moja przyszła żono.-rzekł, całując mnie w usta.
- Przyszły mężu.-uśmiechnęłam się.-Pójdziesz teraz do wszystkich na salę, ja dołączę zaraz.

***

- Gotowa?-spytał, gdy staliśmy gotowi iść ku ojcu.
- Teraz albo nigdy.-westchnęłam.
- Wasze Wysokości.-zaczął Książę, gdy byliśmy już dostatecznie blisko królewskiej pary.-Chciałbym prosić o wasze błogosławieństwo i o rękę Księżniczki Mirabelle.
Na te słowa rodzice wymienili się wzrokiem.
- Możemy do tego wrócić później?-spytała matka.
- Nie.-wtrąciłam pewnie, na co cała trójka zwróciła wzrok na mnie.
- Nalegam.
- Można było się tego po was spodziewać.
Ukłoniłam się i odeszłam do swoich komnat. Byłam zdenerwowana całą sytuacją. Zamierzałam zrozpaczona rzucić się na łóżko, jednak po drodze mignęła mi biała kartka, która leżała na mojej komodzie.
Wzięłam ją do rąk i zaczęłam czytać.

„Wiem, że jesteś na mnie zła. Nic w tym dziwnego, ale pozwól, że ci to wyjaśnię. Wiem, że się mnie teraz obawiasz, po tym wszystkim, co usłyszałaś... Proszę cię, daj mi szansę. Wszystko wyjaśnię.

Matthew "

Nie zamierzam iść do komnat Matthew przez zamkowe korytarze, gdzie mnie wszyscy widzą, wolę iść tymi, gdzie nikogo nie ma i niewiele ludzi o nich wie. Chodzi o korytarze, które łączą ze sobą komnaty bezpośrednio.
Długo nie czekając ze świecą w ręku udałam się do komnat syna ambasadora.
- Jestem tak jak chciałeś.-rzekłam, wychodząc z jednego, z sekretnych przejść, zostawiając swoją świecę w tunelach.
- Jak tu weszłaś?-spytał.
- Z tego, co przeczytałam w liście to ty masz się mnie tłumaczyć.-przypomniałam.
- Dobrze. Ciesze się, że jesteś.-Oznajmił, chcąc do mnie podejść, ale wyciągnęłam rękę przed siebie.
- Nie podchodź, bo zacznę krzyczeć.
- Spokojnie, nic ci nie zrobię.-mówił spokojnie.
- Wcześniej też tak mówiłeś.
- Jeśli miałbym działać na twoją szkodę, nie rozmawialibyśmy teraz. Prawdopodobnie byś teraz nie oddychała!
- Dlaczego więc nadal tu jestem?! Nadal oddycham?
- Nie moja wina, że zakochałem się w księżniczce!
- Co, proszę?-nie miałam szans powiedzieć niczego więcej, gdyż Anglik zamknął moje usta pocałunkiem.
- Zrozum.-Zaczął, odrywając się ode mnie.-że gdybym chciał twojej krzywdy. Lub krzywdy twojego kraju. Już dawno miałbym to, co chciałem. Miałem tysiące okazji, aby to zrobić. Nie zrobiłem tego, bo cię kocham.