When He Told Me That

4

Pov Evelyne

Ik loop het huis binnen van mijn zus die hier woont samen met mij. Zachtjes hang ik mijn jas op en trek mijn schoenen uit. Zuchtend loop ik naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Ik pak mijn telefoon en ga naar de website van Rabobank. Ik bel ze en verander mijn gegevens en vraag een nieuwe pas aan. Ook vraag ik een nieuwe Nederlandse ov aan en paspoort en ID doe ik in Engeland wel weer. Ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik pak mijn koffer en pak rustig mijn koffer in, niet dat ik veel kleding heb.

Na een tijdje heb ik alles ingepakt, mijn halve koffer zit vol. Echt alles zit erin, ik heb niet veel spullen. Ik kan amper dingen kopen met het geld wat ik verdien. Alleen wat te eten en één keer in de drie maanden kan ik nieuwe schoenen kopen of een nieuwe outfit bij de H&M. Naja, ik ga in Londen een goede baan zoeken. Ik pak mijn kussen en prop hem ook in de koffer. Ik pak mijn spulletjes die ik bij de hand moet hebben en stop die in mijn rugzak. Ik pak alles en loop naar de woonkamer. Ik schrik als ik mijn 'ouders' op de bank zie zitten. Btw we hebben nu vrij, alleen de examens nog later dit jaar.

"Evelyne Mulder" sist Jessica, mijn 'moeder'. "Evelyne Kylie Styles" verbeter ik haar. Mark, mijn 'vader', kijkt me met grote ogen aan. "Wat ga je doen?" Vraagt hij arrogant. "Naar mijn familie toe" zeg ik en haal normaal mijn hand door mijn haar. "Niks daarvan" zegt Jessica. "O jawel" zeg ik en rits mijn tas dicht. "Nee, we verbieden je het" zegt ze.

"O, wat gaan jullie nog meer voor mij verbieden? Hebben jullie nog meer voor me te verbergen?" Vraag ik boos. "Wat is er dan?" Vraagt hij. "Serieus" lach ik. "Ik ben jullie kind niet. Ik ben het tweelingzusje van Harry, het zusje van Gemma en de dochter van Anne. Ik kom uit Engeland. Waarom moet ik van mijn eigen broer horen wat mijn tweede naam is? Waarom moet ik van mijn moeder horen dat ik ontvoerd ben? Jullie hebben mij gewoon verwaarloosd in de tijden dat ik bij mensen woonde die niet eens mijn ouders zijn. De ouders van Charlotte betalen mijn school. Denk je dat alle ouders dat doen? Nee. Ik ga bij mijn familie wonen in Engeland" zeg ik vastbesloten. "Lieverd" zegt Jessica. "En nu opeens aardig doen? Donder op" zeg ik boos en loop naar de kapstok. Ik trek mijn jas aan en pak mijn koffer uit de woonkamer. "Ik ben weg. Jullie hebben geen last meer van mij. Doei" zeg ik boos en loop het huis uit. Echt, ze mogen opzouten met alles.

Ik pak mijn telefoon en bel Harry.

H: "hey sis" zegt hij blij.

E: "hey, I am going to London" zeg ik zacht.

H: "kom je?!" Gilt hij.

E: "ja" zeg ik zacht en stap de lift binnen.

H: "thank god. Ik stuur een ticket naar je toe. Heb je alles? Moet je niet nog een keer terug?"

E: "nee. Haz, ik kan zelf mijn ticket betalen"

H: "Nope. Ik betaal"

E: "okay dan" zucht ik.

H: "de vlucht vertrekt om zes uur, red je dat?"

E: "um. Ja, het zal wel moeten. Het is nu half vijf, ik ben dan rond half zes op het vliegveld. Kan het niet later?"

H: "half zeven of anders zeven uur"

E: "half zeven" zeg ik en pak de bus naar het station van Gouda.

H: "okay. Dan kom ik je ophalen"

E: "is goed. Maar waarom herkend iedereen me al op straat enz? Ik heb nog niet op insta gekeken"

H: "oh girl. Ik heb je getagd in een post"

E: "daarom dus" lach ik.

H: "maar ik ga nog effe naar de winkel. Doeii"

E: "is goed. Doe voorzichtig en hou je handen aan het stuur" doe ik hem na. Hij grinnikt.

H: "ja ja, maar ik ga. Ik heb je het linkje gestuurd via sms. Doe je voorzichtig en zorg je voor wat te eten?"

E: "dank je. Je bent de beste. Ja, tuurlijk"

H: "daaag"

E: "see ya" zeg ik en hang op.

Ik glimlach, ik ben echt blij. Ik heb mijn broer gevonden, mijn zus en moeder. Nu alleen mijn vader nog.. Naja, Harry heeft er geen contact meer mee dus ik weet het niet.

•

Ik sta bij de douane en geef mijn paspoort. Ze bekijkt mijn paspoort en kijkt mij weer aan. "Welcome to London, have a nice time" zegt ze en geeft mijn paspoort weer terug. "Thanks" zeg ik en loop door. Ik loop naar de bagageband en wacht op mijn koffer. Ik pak mijn telefoon en ga naar Instagram. Ik klik op mijn eigen profiel en zie dat ik al twee miljoen volgers heb, well okay then. Jesus. Gewoon binnen één dag, twee miljoen volgers. Ik had er maar 200 ofso - voor alle lasten, belasting, ziekteverzekering etc etc etc, en natuurlijk eten en andere belangrijke lasten- en nu twee miljoen!! My gosh.

Ik pak mijn koffer en loop naar de schuifdeuren. Iedereen kijkt me aan, awkward. Ik kijk naar beneden en stop mijn telefoon in mijn jaszak. Ik kijk rond en zie Harry tegen de muur aanstaan. Ik loop naar hem toe en hij kijkt me aan, hij krijgt een glimlach op zijn lippen en loopt naar me toe.

"Hey" zegt hij en slaat zijn armen om me heen. Ik sla mijn armen ook om hem heen. "Hey" zeg ik zacht. Hij laat me na een tijdje los en pakt mijn koffer. "Mama komt morgen weer, je moet dan allemaal dingen aanvragen enz" zegt hij. Ik knik en we lopen naar buiten. Het is echt knap dat niemand foto's van ons maakt, maar ja. Ik denk natuurlijk weer te overdreven. "Wat heb je gegeten?" Vraagt hij en slaat zijn arm om mijn schouder. "Gewoon, makkelijk. Eten uit de AH" zeg ik. "De watte?" Vraagt hij en grinnikt. "AH, winkel in Nederland. Maar een broodje en wat fruit" zeg ik. "Jij?". "Makkelijk, hetzelfde" zegt hij en we stoppen voor zijn auto. Ik grinnik.

We stappen in en ik pak mijn telefoon. "Hoe duur was het? Ik betaal het terug" zeg ik. "Nee, Eef. Ik heb het betaalt" zegt hij. Ik ga naar de bankieren app. "Ik heb den-Jesus" zeg ik gelijk. "Facking hell". Hij kijkt me aan. "Ik heb opeens geld" zeg ik verbaasd. Hij kijkt me niet begrijpend aan. "Ik ben opeens 100.000 euro rijker" zeg ik en log in. Ik klik op het bedrag en lees wat eronder staat. 'Bedrag van je ontvoering. School is al betaalt aan de ouders van Charlotte. Fijne tijd'. Ik frons en kijk arrogant naar mijn telefoon. "No shit. No way. Dat was dus het bedrag van mijn ontvoering" zeg ik en kijk hem weer aan. Hij kijkt me aan. "Hebben ze er serieus voor betaalt?" Vraagt hij. "Het staat er, dus dan zal het wel zo zijn" zeg ik zacht.

"De jongens staan ook voor je klaar als je ze nodig hebt, dat hebben ze gezegd. Ze vinden je leuk" zegt hij. "Ik vind ze ook leuk" zeg ik. Hij begint te lachen. "Dûh, het is One Direction". Hij lacht nog harder.

We stappen uit bij zijn huis en hij pakt mijn koffer. Ik pak mijn tas en we lopen naar de voordeur. Hij maakt de deur open en we stappen binnen. "Het is bijna onze verjaardag" zeg ik blij en huppel de gang binnen. "Ik denk dat je echt een hyper kind bent" zegt hij lachend. "Daar kom je nog wel achter" grinnik ik. "Maar ja, bijna. Over vier dagen" zegt hij. Ik knik. "Wil je naar je kamer of wil je eerst zitten?" Vraagt hij. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is, half acht. "Kan ik eerst mijn kamer doen zodat ik dat straks niet meer hoef te doen?" Vraag ik. "Sure" zegt hij. Ik knik en we lopen naar dezelfde kamer als waar ik vannacht sliep.

"Dit is je kamer. We moeten alleen nog wat spulletjes kopen zodat het echt jouw kamer wordt. Gem heeft al wat spullen gekocht en neergezet" zegt hij en ik kijk rond. Ze heeft een nieuw dekbed, een vrolijk dekbed, een bureau en bureaustoel en nog allemaal kleine dingetjes. "Dank je dat ik hier mag wonen" zeg ik en sla mijn armen om hem heen. Hij slaat zijn armen ook om mij heen. "Geen probleem, je bent mijn zusje" zegt hij zacht. "Wie is er eigenlijk ouder?" Vraag ik. "Ik, twee minuten maar" grinnikt hij.