When He Told Me That

67

Pov Evelyne

We lopen naar buiten het grasveld op. Het is hier mooi en groot, wel logisch dat een mega huis een mega tuin heeft. Hij gaat midden op het veld zitten en ik ga naast hem zitten. Hij maakt de doos open en pakt een stuk.

"Je mag geen pizza, jij hebt niet gewonnen," zeg ik. "Ik help je met opeten," zegt hij en neemt een hap. "Jaja, ik kan dit heus wel alleen op," zeg ik en kijk hem aan. "Tuurlijk," mompelt hij. Ik grinnik en pak ook een stuk. "Heb ik echt gewonnen of deze jullie dat expres?" Vraag ik. "Echt gewonnen. Je was echt super snel," zegt hij. Ergens geloof ik het niet, ze hebben het al vaker gedaan. "Maar toen ik scoorde, jullie lieten hem expres doorgaan," zeg ik. "Niet," zegt hij. "Jawel," zeg ik en neem een hap. "Misschien," zegt hij. Ik kijk hem strak aan. "Ja okay, maar het was gewoon mooi om te zien hoe blij je was," geeft hij toe. Ik glimlach. "Lief," zeg ik en geef hem een kus.

"Wanneer begon je me leuk te vinden?" Vraagt hij uit het niets. Ik kijk hem aan en neem een hap van het stuk pizza. "Voor we een relatie kregen of al daarvoor?" Vraag ik. "Voor het eerst," zegt hij verbaasd. "Tien jaar geleden," zeg ik en kijk weg. "Tien jaar geleden?" Vraagt hij. Ik knik. "Maar ik durfde het niet te zeggen omdat je met haar had. En mijn zelfvertrouwen was echt nul." Ik zucht even. "Ik dacht eerst dat het niks was, maar toen ik jullie zag zoenen. Iets knapte van binnen en ik heb me serieus een paar dagen down gevoeld. Je vroeg wat er was en ik wilde het zeggen, maar was zo bang dat je me raar zou vinden. Dus ik verzon die reden dat ik thuis miste, maar dat was het niet. Ik miste het totaal niet, ik voelde me thuis in Frankrijk, bij jou. En ik was ook echt niet blij toen ik weer terug naar huis moest. Maar ik kon het niet langer aanzien dat jij met haar was." Ik slik. "Echt?" Vraagt hij zacht. Ik knik.

"En toen?" Vraagt hij. "Toen belde jij vorig jaar en toen zat ik weer met mezelf in de knoop. Ik was van slag na dat telefoontje en wist niet wat ik moest denken. Ik dacht aan die tijden en was bang dat áls ik je zou zien: dat ik weer gevoelens kreeg. En dat was waar. Ik botste tegen je op in Londen en mijn hart sloeg over. Ik was in de war nadat we afscheid van elkaar hadden genomen die dag. Ik moest weer terug naar Niall, maar ik voelde me fijn bij jou. Wat ik raar vond: ik was bij Niall. Het voelde vertrouwd," zeg ik zacht. Het voelt zo awkward. "Serieus?" Vraagt hij zacht. Ik knik.

"En toen haalde je me op in Nederland. Toen besefte ik dat ik je echt gemist had, ik had alles aan de kant geschoven voor Niall, maar blijkbaar had dat niet gehoeven. We groeiden hier meer naar elkaar toe en mijn gevoelens kwamen weer terug, maar erger. En jij deed ook je best en ik liet het toe. De jongens deden ook irritant en ja, ik hou van je. Dat is mijn verhaal," zeg ik en glimlach zacht. Hij glimlacht ook en drukt een kus op mijn lippen. "Lief," zegt hij zacht. "Jij?" Vraag ik.

"Die keer aan de telefoon, toen miste ik je. Eigenlijk precies hetzelfde verhaal in Londen. Maar ik hield me toen in omdat je met Niall was. En toen kwam ik op het idee om je op te halen. En ja. Toen je hier was, besefte ik pas hoeveel je voor me betekend. We hadden lol en gingen steeds meer dingen samen doen, toen werd het serieus en wist ik het zeker: ik ben verliefd op je. En ik wist niet zeker of het wederzijds was, maar de jongens zeiden van wel. Ik was zo blij dat je ja zei toen ik vroeg of je mijn vriendin wilde zijn. Elke keer als ik naar je kijk, ga ik steeds meer van je houden," vertelt hij terwijl hij me aankijkt. Ik bloos en kijk naar het gras.

Hij tilt mijn kin voorzichtig op waardoor ik hem wel moet aankijken. Glimlachend drukt hij een kus op mijn lippen. Ik glimlach ook en hij slaat zijn arm om me heen. "Ik hou van je," zeg ik zacht. "Ik hou ook van jou," zegt hij. Ik sla mijn armen ook op hem heen en druk een kus op zijn wang. Hij verliest zijn kracht en valt naar achter, ik val met hem mee en lig nu op hem. Ik begin te lachen en hij ook. "Gek," lach ik. Hij grinnikt en slaat zijn arm om me nek.

Ons moment wordt verpest door regendruppels die uit de hemel vallen. Ik zucht en kijk hem aan. "We moeten naar binnen," zegt hij. Ik sta op en hij staat ook op. Hij pakt de doos en hij pakt mijn hand. Het gaat harder regenen en we rennen naar binnen. "Wacht," zegt hij en trekt me weer naar buiten. "Ben je gek?" Vraag ik. "Nee, nou misschien een beetje," grinnikt hij en kijkt me aan en het regenwater druipt van zijn gezicht af. "Antoine," zeg ik. "Shh," zegt hij en cupt mijn gezicht in zijn handen. Hij drukt zijn lippen op die van mij. O wacht: KISS IN THE RAIN! Ik glimlach en kus terug.