When He Told Me That

18

PoV Evelyne

We zijn al een tijdje op Tour, in Hong Kong om precies te zijn. De jongens hebben straks een show en ik probeer mijn werkstuk te maken, maar het lukt niet. Ik ben Koos inspiratie loos. En ik kan niks maken omdat ik geen motivatie heb.

"Mensen" zegt Zayn. Ik doe mijn oortjes uit en kijk hem aan. Iedereen is stil. Hij heeft tranen in zijn ogen, what's wrong? "Uh, ik moet iets vertellen" zegt hij voorzichtig met een trillende stem. "Ja" zegt Louis zacht. "Ik uh, ik ga stoppen met de band" zegt Zayn dan. "Wow, wat?" Vraag ik gelijk. "Ik stop met de band. Vanavond is mijn laatste show" zegt hij. "Dus echt weg. Je stopt? Dus One Direction gaat door met z'n vieren of stopt?" Vraag ik. "Jesus Evelyne, stel niet zo veel vragen" snauwt Louis gelijk. "Wat? Ik mag toch dingen vragen? Ik wil toch verduidelijking" snauw ik terug. Ik moet eerlijk zeggen, Louis is ook afwezig de laatste tijd. Nadat El weg is gegaan, is hij chaggie geworden. Het blijft even stil totdat ik iemand hoor huilen. Ik kijk naast me en zie dat het Niall is.

"Niall" zeg ik zacht. Hij kijkt me aan. Ik sta op en loop naar de andere bank toe waar hij zit. Ik spreid mijn armen en hij staat ook op. Hij loopt naar me toen en slaat zijn armen om me heen. "Shh" sus ik zacht en sla mijn armen ook om hem heen. Hij verbergt zijn hoofd in mijn nek en snikt. Ik wrijf zachtjes over zijn rug heen met mijn hand. Ik kijk over zijn schouder heen naar de andere, Louis en Harry huilen ook. "Rustig maar" zeg ik zacht. "Sorry" mompelt hij. "Zeg geen sorry, je hebt niks verkeerds gedaan" zeg ik. "Maar ik huil nu gewoon" zegt hij. "Niall, je mag gewoon huilen. Iedereen heeft gevoelens en sommige zijn gevoeliger. Jij kan daar niks aan doen, je moet ze uiten" zeg ik zacht. "Maar, ben ik nu geen watje?" Fluistert hij. "Nee" zeg ik. Hij pakt me iets steviger vast. "Ik snap het niet" huilt hij.

•

Zayn heeft alles uitgelegd en iedereen is weer rustig, denk ik? Ik zit weer achter mijn laptop, moet weer typen he? Ulgh Gatver. Het moet overmorgen ingeleverd zijn en ja.. Ik heb er niet echt iets aangedaan.

"Iemand help me. Weet je nog een idee?" Zucht ik. "Met wat?" Vraagt Harry. "Werkstuk" mompel ik. "Doe het over de muziek" zegt hij. "En dan moet je wel effe zeggen dat je mee op Tour bent met One Direction en dat je een Styles bent". "Ja tuurlijk" lach ik. "Ik meen het, de muziek" zegt hij serieus. "Ik weet het, maar het laatste hoeft niet" grinnik ik. Hij grinnikt ook even. "Maar thanks" zeg ik. Hij glimlacht en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik begin weer te typen...

Na een tijdje ben ik klaar. Ik rek me uit en gaap. Iedereen is nog van slag, dat snap ik volkomen. Maar ik ga hier niet huilen ondanks het moeilijk is. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn zak. Ik zet mijn laptop op de tafel en pak mijn telefoon. Ik kijk wie het is, meneer Walker. Ik glimlach en neem op, hij is wel Nederlands.

E: "hallo meneer Walker" zeg ik netjes.

Mr: "hallo Evelyne, hoe gaat het met je?"

E: "goed, met u?"

Mr: "met mij gaat het ook goed. Ik heb een vraagje, het gaat over de kids"

E: "mooi zo, okay"

Mr: "de kids missen je echt heel erg en we weten dat je het druk hebt, maar wij moeten weer op reis voor een weekje. Zou je dan misschien weer willen oppassen? Billy en Coen vragen de hele tijd naar je" lacht hij een beetje.

E: "uh, ja tuurlijk! Ik mis ze ook. Maar, wanneer dan? Ik ben zeg maar niet in de buurt" zeg ik en pak mijn laptop er weer bij.

Mr: "wij vertrekken op 1 april". Ik bekijk mijn agenda.

E: "en voor hoelang?"

Mr: "voor 6 dagen als het kan"

E: "dat kan!"