When He Told Me That

60

Pov Evelyne

Ik pak de huistelefoon van Lotte, we zijn drie weken verder en ik ben bij Lotte. Ik moest blijven van haar. Niet dat ik het erg vind.. Maar okay, ik pakte de huistelefoon om naar 3FM te bellen. Ik ben te lui om mijn telefoon aan te sluiten aan een speaker. Ik bel en word doorgeschakeld naar de studio. Eigenlijk is het niet eerlijk, ik draag een naam die bekend is. Als dat niet zo was, had ik waarschijnlijk niet doorgeschakeld geweest.

F: "Evelyne Styles?" Vraagt Frank door de telefoon en ik hoor het gelijk op de radio. Lol.

E: "hi," zeg ik. Het blijft even stil.

F: "ben je serieus?" Vraagt hij na een tijdje.

E: "ja, ik ben serieus," grinnik ik.

F: "holy shit. Eh ja, dit is echt bizar." Ik grinnik weer.

E: "ja, klopt."

F: "anderhalf jaar geleden belde ik ook met je, toen je nog niet bekend was. Wauw, echt bizar." Ja, ik belde anderhalf jaar geleden om een plaat aan te vragen.

F: "wat kan ik voor je doen?"

E: "ik wil een plaatje aanvragen."

F: "helemaal top. Maar eerst: hoe gaat het met je na de breuk?"

E: "goed. Ja, soms is het moeilijk. Maar het gaat steeds beter. Ik zorg dat ik afleiding heb en dan gaat het goed."

F: "mooi zo. Dan heb ik nog één vraagje: voor wie ben je tijdens het EK? Een onderzoekje op de redactie met de luisteraars."

E: "Maar voor wie ik ben? Poeh. Engeland en Frankrijk."

F: "waarom die twee?"

E: "Engeland is gewoon alles en Frankrijk, ze hebben goeie spelers." Hij lacht even.

F: "okay, dank je. Ik schrijf het op! Welk liedje wil je aanvragen?"

E: "duele el corazon van Eneipue Iglesias."

F: "komt eraan!"

E: "en kan je nog iets voor me doen?"

F: "ja tuurlijk."

E: "kan je iedereen de groeten doen die daar werkt?"

F: "ja tuurlijk!"

Hij kondigt het liedje aan en we praten nog wat voordat ik ophang. That was fun. Ik zet de radio wat harder en zing mee. Lotte die is dansen, het is raar. Het is vijf uur. Wie gaat er nu weer zo laat dansen? Ik niet. Deze maand was serieus de leukste, ondanks het slechte begin. We zijn nog met z'n alle naar Walibi geweest en leuke dingen gedaan. Morgen ga ik weer terug naar Londen, ik wil naar mijn moeder toe en familie.

Dan gaat de bel. Wie is het nou weer? Douwe? Haar ma? Ik loop naar de deur en maak hem open. "Hey," zegt Antoine gelijk. Ik frons. "Hey," zeg ik dan maar en geef hem een knuffel. Ik laat hem binnen en niet veel daarna komt Lotte ook binnen. Ik frons weer. Ze lacht even en ik loop naar de woonkamer. "Wat doe jij hier?" Vraag ik. "Je ophalen," zegt hij simpel. Ik kijk hem verbaasd aan,, maar vlieg dan om zijn hals. "Alvast voor de wedstrijd," zegt hij zacht en knuffelt terug. Ik knik. "Maar je weet dat het uit is?" Vraag ik. Hij knikt. "Dat weet ik en het komt goed," zegt hij. Ik knik langzaam. "Je vlucht vertrekt over drie uur, dus pak je spullen in," zegt Lotte.

En we zitten in de auto op weg maar Amsterdam. We rijden net de snelweg op bij Reeuwijk. Ik moet rijden omdat Antoine niet de weg weet, wel logisch. En omdat Lotte moe is. Like.. Ga rij'e moeie. "Het is hier echt mooi," zegt Antoine. Ik glimlach. "Dat klopt," zeg ik. "Stil," zegt Lotte. Ik zucht. "Je zit echt al bij mijn irritatiegrens, weet je dat?" Vraag ik. "Nee," zegt ze en zucht geïrriteerd. We kunnen elkaar echt irriteren. Ik rol mijn ogen en haal iemand in die echt sloom is, wtf man. Het is stil en ik richt me op het autorijden. Douwe en Lotte hebben net een nieuwe auto, hij rijdt wel fijn en stil. Maar mijn eigen auto rijdt toch fijner. De laatste keer dat ik hier rij, voorlopig dan.