Evelyne vlucht naar Londen voor haar ouders. Als ze in Londen is komt ze achter iets waar ze blij mee is, maar toch ook weer niet. Wat nou als haar broer in de bekendste boyband van de wereld zit? Gaan mensen haar anders behandelen? Ontstaat er iets...
We hebben koekjes gebakken en we zitten op de bank. Coen zit op mijn schoot en Billy heeft Hannah op zijn schoot. Hij vertelt een heel verhaal over iets. Het is echt mooi om te zien.
Ik hoor de voordeur open gaan en ik hoor meerdere mensen naar binnen lopen. Ik kijk om en zie meneer en mevrouw Walker in de gang staan. Ik glimlach. De tussendoor gaat open en ze lopen naar binnen. "Mama, papa!" Gilt Coen gelijk en springt van mijn schoot af. Billy kijkt mij aan. Ik neem Hannah van hem over en hij springt ook van de bank af. Ik sta ook op en loop naar ze toe. Ze zijn blij, ze knuffelen elkaar helemaal en alles. Jade komt later, ze had tot vier uur school en het is een half uur fietsen.
"Hey liefje" zegt mevrouw Walker en neemt Hannah van me over. Ik glimlach. "Hey Evelyne, hoe gaat het?" Vraagt meneer Walker. "Goed, met u?" Vraag ik. Hij glimlacht. "Ook goed. Hoe is het met de kinderen gegaan?" Vraagt hij. Ik knik. "Soms een paar discussies, maar voor de rest goed. Het was leuk en gezellig" zeg ik en glimlach. Hij knikt tevreden. "Discussies tussen jou en Jade of tussen de jongens?" Vraagt hij. "Allebei zo'n beetje" grinnik ik en sla mijn armen over elkaar voor mijn borst. "Over huiswerk en muziek bij Jade en tussen de jongens vaak tv en dat ze Jade irriteren". Hij lacht even. "Typische broer en zus dingen en pubergedrag" zegt hij. Ik knik. "Gelukkig ben ik wel wat gewend, mijn broer en z'n vrienden zijn erger" zeg ik. Hij lacht.
Tenslotte is het tijd om afscheid te nemen van iedereen. Als eerste mevrouw Walker. "Bedankt voor alles, het geld zal ik nog naar je overmaken" zegt ze als ze me in een knuffel trekt. "Is goed, het was me een genoegen" glimlach ik. Ze knikt ten laatste nog naar me, waarna Billy naar me toe komt gerend. Ik hurk en kijk hem aan. "Kom je snel weer?" Vraagt hij. Ik knik. "Natuurlijk little man". Ik open mijn armen en geef hem een bear hug. Daarna is Coen aan de beurt. Ook hem geef ik een bear hug en maak ik een belofte terug te komen. Ik ga nog even met mijn hand door zijn haar, als ik Jade zie staan, ze is net blijkbaar aangekomen vanuit school. Ze staat ongemakkelijk in de deuropening, ik wenk haar. Weifelend komt ze naar me toe en steekt haar hand uit. Ze heeft een klein tasje vast. Ik neem het aan van haar en pak het voorzichtig uit. "Van ons alle vier" zegt ze verlegen. Ik geef haar een knipoog en slaak een verrukte kreet als ik zie wat het is. Een prachtige zilveren armband. "Lees wat erop staat" moedigt Jade me aan. Als ik dat doe krijg ik bijna tranen van emotie in mijn ogen en geef ik Jade een stevige knuffel. "Dank jullie, allemaal" zeg ik emotioneel. De armband bewonderend staar ik er nog een tijdje naar, vooral naar de gegraveerde tekst: 'On the road again, all the love, J B C H'. Opeens voel ik 3 paar armen om me heen. Ik knuffel hen terug, proberend mijn tranen te bedwingen.
Dan is het echt tijd om te gaan. Ik zeg nogmaals gedag tegen iedereen, waarna ik de deur uitloop. Als ik instap kijk ik nog een keer achterom. Iedereen staat in de deuropening, hun tranen bedwingend. We blijven zwaaien totdat ik niet meer te zien ben. Billy en Coen rennen zelfs nog even mee. Als ik van het terrein af ben begin ikzelf ook te huilen, zachtjes.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
----
Volgende dag; wedding day!
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kijk op mijn mobiel; 10.00 uur. Shit, nog twee uur totdat ik aanwezig moet zijn op de bruiloft van mijn 'nicht' en haar vriendin, nou verloofde. Snel spring ik onder de douche, daarna doe ik wat make-up op. Een beetje blush, mascara, oogschaduw en lippenstift om het af te maken. Mijn haar laat ik zoals het zit. Dan spray ik wat parfum op en zoek ik de kleding voor de bruiloft. Nadat ik de jumpsuit heb gevonden, trek ik hem aan. Dan zoek ik bijpassende hakken en ben ik klaar om te gaan. Al mijn spullen zijn ondertussen naar beneden gebracht. Snel check ik de tijd: 11.30. Dat wordt iets harder rijden dan normaal, maar ja. Ik grijp de autosleutels van het bed en check mijn haar en make-up in de spiegel. Alles ziet er goed uit. Ik ren de kamer uit, naar de lift toe. Vlak voordat die dichtgaat ben ik binnen. Ik slaak een zucht van verlichting, ik kan nog op tijd komen! Ja, mijn 'nicht' en haar vriendin, verloofde, zijn lesbiennes. Ik vind het stoer dat ze uit de kast zijn gekomen en dat ze gaan trouwen.
Ik zit nu in de auto. Eindelijk. Mensen bij de receptie deden moeilijk, de auto was niet te vinden - dankzij meerdere, grote Range Rovers uit Groot-Brittannië - en uit de parkeerplek komen - zonder andere auto's te beschadigen - was een helse klus. Ik manoeuvreer de auto de weg op en dan ben ik officieel onderweg.
Prutsend een goed radiostation te vinden en ook de auto niet in de vangrails te rijden, merk ik niet dat de auto's voor me steeds langzamer gaan rijden. Blij dat ik eindelijk de goede radiozender heb gevonden, concentreer ik me op het rijden. En zie ik dat er file is, just my luck. Ik zucht geïrriteerd en kijk om me heen als we stilstaan. Ik tik ritmisch op het stuur van verveeldheid en bemerk dat andere automobilisten me aanstaren. Geërgerd kijk ik weg; ik weet dat dit niet de normaalste auto is, en dat ik knap ben, maar dat is nog geen reden om me zo aan te staren.
Een kwartier en vijf kilometer verder, beginnen de auto's eindelijk sneller te rijden. Ik slaak een zucht van opluchting en geef gas. Nog een kwartier, dus me aan het snelheidslimiet houden zal niet lukken vandaag. Ik rijd nu 180 en bid - voor Niall - dat ik niet word aangehouden.
Ik rijd het parkeerterrein op en zie nog best wat lege plekken, zo erg te laat zal ik hopelijk niet zijn. Onhandig stap ik uit, those damned heels. Ik kijk om me heen en maak oogcontact met mijn 'moeder'. Ik werp haar een arrogante blik en draai dan mijn hoofd weg. In een snelle pas loop ik richting de ingang, maar halverwege kom ik Martijn, ofwel Martin Garrix, tegen. Ik sta stil van de schrik en laat mijn clutch vallen. "Hey Evelyne" zegt hij. Mijn ogen worden groot en ik kan geen zinnig woord vormen. Ik ben namelijk een groot fan van hem. Helaas voor mij, is het eerste dat uit mijn mond komt: "Hoe the hell weet jij wie ik ben?!" Dan begint hij me uit te lachen, waarna ik hem verontwaardigd aankijk en aanstalten maak weg te lopen. Hij probeert zijn lach te controleren en pakt me bij mijn arm. "Sorry, shit, ik wilde je niet belachelijk maken. Maar het zou raar zijn om je niet te herkennen: je bent het zusje van Harry. Ik volg je ook via social media." Ik was sprakeloos, nog steeds. "Oh, uhm, ehh, ja..." Was het mogelijk nog dommer over te komen? Ik zie zijn blik, eentje van medelijden. Dan schraap ik mijn keel en zeg beschamend: "Sorry van net, het overviel me je hier te zien. Je muziek is echt geweldig!" "Is niet erg, heb ik wel vaker" en hij geeft een knipoog. Waardoor ik moet blozen. "Maar Evelyne, wat doe je hier nu al?" vraagt hij. Verward antwoord ik: "We moesten toch om 12.00 uur aanwezig zijn?" Oh nee, daar is die blik met medelijden alweer.. "Uhm, je hoeft pas om half één hier te zien.." "Nee, kut, die meen je niet?! Nee!!" scheld ik.
Terwijl ik op mijn plek zit in de zaal, ben ik door mijn twitter feed aan het scrollen. Wanneer ik opeens een tweet van Martijn tegenkom: 'Meeting @EvelyneStyles was a real pleasure :)'. Ik slaak bijna een kreet van verrassing en maak een rare beweging. Snel doe ik alsof ik mijn haar goed doe, en check of het opviel. Gelukkig niet, snel reageer ik: 'OMG @MartinGarrix just tweeted something about me! #fangirl'. Ik refresh m'n feed en zie dat hij nog wat gepost heeft. 'Guys, you should've seen her reaction; it's genius. ;)'. Ik voel mijn wangen rood worden en kijk verwoed om me heen; waar staat die gozer?! 'Oh, je bent er geweest dude @MartinGarrix' Ik had al op 'tweet' gedrukt toen ik me realiseerde dat het in het Nederlands was geschreven. En plaats snel nog een tweet: 'Sorry guys, just didn't want @MartinGarrix to embarrass me in front of y'all. Because I'm just a simple fangirl ;P'
Opeens zegt iemand 'hey' tegen me. Ik kijk op en zie dat het Martijn is.
