🔞 Let's Play Secret Game

Chapter 4

Chapter 4

Mirae's POV

Humugot ako ng malalim na paghinga bago pumindot sa elevator floor na pakay ko.

Nung una ay nagdadalawang isip ako kung gagawin ko ba ito, pero sa huli ay nangibabaw ang hanggarin kong mapasaakin si erico. i know it's wrong, at alam kong hindi magugustuhan ni onii-chan kung malalaman niya ang gagawin ko. Pero ito na lang ang naiisip kong paraan para lang hindi na maghanap ng ibang babae si erico.

Habang nasa loob ako ng elevator? Panay ang kabog ng dibdib ko. Nang bumukas iyon pilit kong hinakbang ang mga paa ko.

Isang babae ang nakita kong nakapwesto sa table sa labas ng isang pinto may nakasulat na CEO. Pagkalapit ko sa babaeng kasalukuyang nag reretouch ng make up ay agad siyang tumingala sa akin. Marahil napansin niya ang prisensya ko.

Pero hindi ko nagustuhan ang klase ng pagtaas ng kilay niya sa akin. Pagkatapos ay hinagod niya ako ng tingin. Well, mukha namang nadaan lang sa eyeliner ang kapal ng kilay niya! tumigil sa ginagawa.

So ito pala ang secretary ni erico? mukhang maskapati pa sa higad ang isang ito, eh.

Hindi ako nagpatalo ng tingin at tinaasan ko rin siya ng kilay ko. But wait, my eyebrow is a real one. Hindi ko na kailangan pang gumamit ng eyeliner dahil talagang maganda na ang tabas ng kilay ko. Di tulad ng iba diyan.

Naglaro naman sa isipan ko ang mga katanungan na pati rin kaya ang higad na ro pinatulan ni erico?

"Yes ma'am? May kailangan po sila?" Tanong niya sa akin. Pero halatang napipilitan lang siyang kausapin ako. At Kahit hindi sabihin sa akin halatang may halong pagkataray ang tono ng pananalita niya.

Of course she will do that. Because i'm sure nai-insicure lang siya sa ganda ko.

"Can i talk to mr. Villuna?" Mataray din na tanong ko. Pero imbes sumagot siya. Muli niya akong pinasadahan ng tingin.

"Do you have an appointment with mr. Villuna?" Aniya. Himala asaan na ang salitang 'ma'am'?

"It doesn't need. Sabihin mong hinihintay siya ni ms. Mirae watanabe."

"Well, if you don't have an appointment with mr. Villuna, you can not disturb him. He's on a meeting right now. If you want, you should wait until he done. . . ma'am." Mataray na pahayag niya. Muli siyang nagbalik sa pag retouch.

Bigla namang naginit ang ulo ko sa mga sinabi niya. Hindi ako umalis sa pwesto at Humalikipkip lang. Kung gusto niya ng asaran sige pagbibigyan ko siya.

I turned my head to erico's office and starting to walk by. I don't care if i am a tresspasser, but there's no one can't stop me to do what i want.

Akmang bubuksan ko na sana ang pinto nang humarang ang higad na secretary ni erico sa dadaanan ko.

"I told, ma'am, mr, villuna is on a meeting. Hindi kayo pwedeng basta bastang pumasok kung wala kayong appointment."

"Oh, shut up! Naririnidi na ako sa kaka-appointment mo ha?" Matapang na sagot ko. May naisip naman ako para tumigil na ang babaeng higad na to.

Pinamewangan ko siya at mas tinaasan ng kilay. "Para sa bihin ko sayo, erico is my fiance, we're going to get marry, so you should know what's your place, woman!" Pagtataray ko. Natigilan naman siya at tila namutla. Ngayon ay mukha na siyang batang napagalitan dahil sa pangnanaw.

Yan ang bagay sayo!

"Mirae?"

Nanlaki ang mata ko Nang marinig ko ang boses ni erico sa kung saan. Lumingon naman ako sa likuran. Nakatayo na pala si erico sa likuran ko ilang pulgada lang ang layo sa akin. May mga lalaking may edad siyang mga katabi at mahinang nagbubulungan.

Bahagyang nakakunot ang noo ni erico habang nakatunghay sa akin. Pagkatapos ay lumingon siya sa babaeng higad na may namumuo ng luha sa mga mata.

Oh come on, what now, mirae?! Nahuli ka niyang inaapi ang secretary niya.

"Dulce, what's happend here?"

"S-sir. Si ma'am po kasi. . . s-sinabi ko na pong asa meeting kayo, pero po nagpipilit pa rin siyang pumasok." Halos maiyak iyak na ungot ng babaeng higad.

Is it my imagination that i saw her pouting with my erico?

Pinanlikahan ko ng mata ang secretary niya dahil sa mga dinadaldal. Ngunit ng lumingon muli sa akin si erico ay agad akong pumiksi.

"Mr. Villuna, why didn't you tell us you soon to get married? Congratulation." Napapapantastikong tanong ng isang matanda sa likod niya. Hindi naman siya nagbitaw ng kahit anong sagot. Nanatiling nakatitig siya sa akin.

Pero mayamaya lang ay biglang hinarap ni erico ang mga matatandang lalaki. "I'm sorry gentleman, maybe we should discuss our deals in some other time. I forgot to tell that my finaceé and i have something to talk about our wedding."

Napauwang ang bibig at napatulala na lang ako sa narinig ko. Si higad naman ay di nakagalaw sa kinatatayuan siguro hindi rin siya makapaniwala. Pero ilang saglit lang ay isang ngiti ang sumilay sa labi ko.

Bakit kaya sinakyan ni erico ang sinabi kong mag fiance kami? I knew it! Di kaya may pagtingin din siya sa akin?

Di pa nakakatalikod ang mga lalaking kasama niya ay hinawakan na niya ako agad sa kamay at mabilis na pumasok sa loob ng kaniyang opisina. Iniwan naman naming tulala ang mag tao dun. and Before erico closed the door, i gave his leech secretary a sarcastic look.

Pero Nang makapasok na kami sa loob at pagkalapat na pagkalapat ng pinto ay agad niyang binitawan ang kamay ko na Para bang wala lang. Atimatikong napatingala ako sa kaniya.

Naupo siya sa swelver chair sa likod ng lamesa at pinagsalikop ang mga kamay. Now he staring at me like i'm a criminal. Pero hindi ako nadala sa mga tingin tingin na iyon. Parang wala lang sa akin na naupo ako sa upuang nasa tapat ng mesa niya at pinag ekis ang mga binti. Maiksing palda lang ang suot suot ko kaya lantad ang mapuputi kong binti. But well hindi naman niya yun nakikita.

"So, why did you came here?" Malamig na tanong niya sa akin. Kunwari naman na nagisip ako ng sasabihin bago nagsalita.

"Uhm. . . wala naman. gusto ko lang pagusapan natin yung tungkol kahapon." Sagot ko.

Dumeretso siya ng pagkakaupo. Bahagya ring kumunot ang noo niya. "Didn't i tell you to forget about it?"

"Yes you did! Pero sa pagkakaalam ko hindi pa tayo tapos tungkol dun."

"Ganun?" Aniya. Halatang pinal sa sagot niya. Pero inilapit niya ang mukha sa akin at muling nagsalita. "You don't know what you talking."

"What do you mean huh? Explane me?" Tinaas ko ang noo at inilapit din ang mukha sa kaniyal. Hindi ako magpapatalo, baka nakakalimutan niya, i am mirae watanabe. Walang kahit sinong magpapataob sa akin. Even it's erico.

Hindi siya kumibo. Marahil nakulitan na siya sa akin. Pero ang akala ko nga ay ganun lang yun Dahil mayamaya lang, pagkalipas ng ilang sigundo,  bigla niya sinapo ang baba ko at siya mismo ang naglapit ng mukha ko sa mukha niya.

Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niyang iyon. Halos kasi magdikit ang labi naming dalawa. hindi ko agad napaghandaan ang ginawa niyang iyon. Hindi ko na rin mabilang kung ilan beses akong napalunok ng laway. Parang ang tagal naming nasa ganung pusisyon bago siya nagsalita.

"You such a stubborn little one." Aniya sa mahinang boses. "Pero kung mapilit ka, fine, you're wish is my command." Sabay angat niya sa sulok ng labi.

--