sessizlik //destiel ✔️

bölüm 6: arkadaşlık

Arkadaş?
Dean ve ben.
"Ben gay bile değilim" cümlesi.

Daha ne için yaşıyorum ki ben? En çok istediğim şeyin olması imkansız. Üstelik arkadaş olmayı kabul ederek resmen kendime işkence çektirmeye gönüllü oldum. Sonuçta ona aşığım, bunu hepimiz biliyoruz değil mi? Dean de dahil olmak üzere.

Aşık olduğum kişiye hem yakın olacağım, hem uzak. Bu nasıl bir kalp acısına sebep olacak Tanrı bilir.

Mesela bugün ilk gün. Yine okula gidiyorum, yine kimse beni farketmiyor yine sınıfa gidip oturuyorum. Her şey normal gibi. Belki de Dean beni geçiştirmek için öyle dedi?
Evet, öyle olmalı. Böylesi daha iyi zaten. Uzaklığa ve sessizliğe alışkınım ben.

-

Düşüncelerle geçen bir ders saati sonunda zil çaldığında kitabımı elime, çantamı sırtıma takıp kapıya doğru ilerledim. Ve kiminle mi karşılaştım?
Evet, doğru tahmin ettiniz. Dean Winchester.

Ne işi vardı ki burda? Benim için gelmiş olamazdı değil mi?

"Selam Cas"

Adımlarımı tam onun karşısında durdurdum. "Merhaba Dean."

Bu ne demekti şimdi? Dünkü o olaydan sonra niye ilk teneffüs yanıma gelmişti?

"Öğle arasında okulun arkasına gelir misin?"

Soruyu beynim algıladığında şaşkınca Dean'e baktım. Cidden, ne oluyordu? Bilmiyordum ama durumun garip olduğu kesindi.

"Elbette" dedim otomatik olarak. Ardından yüzündeki oluşan gülümsemede takılı kaldı bakışlarım. O kadar istenilesi ve mükemmeldi ki.

Sonra "Dün için tekrar özür dilerim," dedi kısık sesle. Birilerinin duymasından korkar gibi.

"Önemli değil" Dayanamayarak gözlerimi kaçırdım. Tabiki önemliydi. Ama umursamaz gibi davranmak zorundaydım. Ne kadar zor olursa olsun.  Ardından bir şey demeden sağ tarafa yürümeye başladı. Onu bir süre izledikten sonra İleri Fizik sınıfıma doğru yol aldım.

--

Öğle arası geldiğinde koşar adımlarla buluşma yerine gittim. Dean çoktan gelmiş, sırtı duvara dayalı şekilde beni bekliyordu.

"Konuyu seçtiğimize göre artık ödeve başlayabiliriz," dedi. "Bize tekrar ne zaman gelebilirsin?"

Ah, dün gecenin devamını size anlatmadım değil mi ? O malum olaydan sonra oturduk ve konu seçtik. Ne kadar da muhteşem.Yine dalıp gidecektim, en iyisi cevap vermekti. "Neden okulda yapmıyoruz ki?"

"Bir sebebi yok. " omuz silkti. "Evde daha rahat oluruz diye düşündüm."

Pek inandırıcı olmasa da başımla onayladım. "Beni niye çağırdın peki?"

"Artık arkadaş olduğumuza göre birlikte takılmalıyız diye düşündüm," dedi yüzündeki sırıtışla. Gayet mutlu ve rahat görünüyordu. Sizce de ilginç değil mi bu? Özellikle dün geceki olaydan sonra.

"Okulun arkasında mı?" Kaşlarım istemsiz olarak kalkmıştı. Neden kantine falan gitmiyorduk ki?

Belki de Dean benimle görünmek istemiyordu. Malum o Dean Winchester'dı. Okulun popüler çocuğu.

"Tenha ortamları severim."

"Peki" diye cevapladım kısaca. Konuyu uzatmaya gerek yoktu.

"Cas," uzandı ve kolumdan tuttu. Ama sert değildi, yumuşak bir dokunuştu. Yardım etmek ister gibi.

Bakışlarımı yere sabitleyip "Efendim?" dedim. "Bir sorun mu var?"

"Sorun senin üzgün olman."

Başımı kaldırıp yeşil gözlerine baktım. "Arkadaşlık böyle bişey demek."

"Arkadaşlık değer vermektir, evet."

"Değer vermek.." fısıldadım. Dean bana değer veriyordu yani. Vay be. Bu kadarıyla yetinebilirdim belki?
Belki.

"Ee, nasılsın?"

Cidden mi? Sıradan sohbetler etmek için mi okulun arkasında gizlice buluşmuştuk? Neyse, yapılacak bir şey yok.

"İyiyim," dedim tek nefeste. "Sen nasılsın?"

"Yanımda sen oldukça iyiyim."

Daha ben söylediğinin şokunu atlatamadan hafifçe öksürüp  "Yani arkadaşım olduğun için," dedi. "Ve şu an takıldığımız, iyi anlaştığımız için. Sonuçta ödev partnerleri olduğumuzdan bu iyi, değil mi?"

Kuşkulu biçimde "Sanırım" dedim mırıldanarak. Dean de garip birşeyler vardı. Düşünmek için yalnız kalmanın ideal olduğunu bildiğim için "Sınıfa gitmeliyim" dedim. "Sonra görüşürüz."

"Gerçekten gitmen mi gerekiyor?" diye sordu yüzündeki hüzünlü ifadeyle.

"Evet" diye cevaplayarak yalan söyledim. "Hoşçakal Dean."

Acaba ne yapmaya çalışıyordu? Çünkü normal değildi bu iki gündür olanlar. Dün onu öpmeye çalışmıştım ama geri çekilmiş ve 'gay değilim' demişti. Fakat benden uzaklaşmamıştı da, birçok kişinin yapacağı bu olurdu sonuçta. Bugün ise teneffüste gelmiş ve çok az durup gitmişti, okulun arkasında bir buluşma ayarlayarak.

Niye görünmeyen bi yerde istiyordu ki? Yada dün gay ve ona karşı ilgili olduğumu belli etmeme rağmen niye arkadaş olmayı kabul etmişti?

Tanrım, neden bir sürü soru varken bir tanesine bile cevap bulamıyorum?

Dean'le ne yapacağım?