sessizlik //destiel ✔️

bölüm 8: sırlar

"Bu da ne demek?" Yüzünü diğer tarafa doğru çevirdi. Elimi omzuna koyup sorumu tekrarladım. "Ne demeye çalışıyorsun Dean?"

"Birisi var. Eğer seninle görüştüğümü öğrenirse  kötü olur."

"Kimmiş o kişi? Bu okulda beni umursayan tek kişi sensin. Sen geldikten sonra hayatım değişti. Evet şaşırdın biliyorum. Çünkü daima sessizdim ama artık yeter. Seni ilk gördüğüm günden beri seviyorum. Arkadaş olduğumuz tüm o zamanlarda, benden gittiğin zamanlarda bile. Senin sayende insanlar benimle alay etmeyi bıraktı. Ama seni hep özledim, ne unutabildim ne sana yaklaşabildim. Bu ödev mevzusuna kadar. Şimdi de garip garip konuşuyor ve bir şeyler saklıyorsun. Anlamıyorum Dean, neler oluyor?"

Ardından bana sıkıca sarılan kolları hissettim. "Özür dilerim Cas," dedi fısıldayarak. "Sana çektirdiğim herşey  için özür dilerim. Tüm suç bende. Ben ve korkaklığımda."

Gözlerim dolmuştu ve artık dayanamıyordum, gözyaşlarını serbest bıraktım. "Anlamıyorum," diye tekrarladım. "Dean, lütfen anlat bana."

"Seni seviyorum Cas. Hep sevdim."

Sarılmayı bırakıp geri çekildi ve ellerini yanaklarıma yerleştirdi. "Seni seviyorum Castiel. Benimle olmanı istiyorum."

"Ama-" sakinleşmek amaçlı derin bir nefes aldım. "Ama gay değilim demiştin ve seni öpeceğimde geri çekildin, 2 yıldır yanıma bile gelmiyorsun ve--"

"Çünkü korkuyordum. Hala da korkuyorum ama Hannah ile seni görmek işkencelere maruz kalmak gibiydi. Daha fazla sessiz kalamazdım."

"Neden korkuyorsun?" diye sordum. Acaba ailesi gay olmasına karşı falan mıydı?

"Sadece okuldan kimsenin öğrenmesini istemiyorum."

"Ama neden?" diye üsteledim.

"Orasını boşver."

"Yani gaysin ve bu konuyla ilgili bir sıkıntın yok öyle mi?"

Gülümsedi. "Yok. Sakladığım şey benimle ilgili değil ve umarım o gerçeği hiç öğrenmen gerekmez."

"Gerçek? Neler oluyor?"

"Boşver. Bunları düşünmene gerek yok."

"Yani şimdi sende beni seviyorsun?"

Sırıtarak başıyla onayladı. "Hemde seni ilk gördüğümden beri."

Kafam karışmıştı. "O zaman niye hiç yanıma gelmedin?" diye sordum. "Bu kadar zaman niye acı çektik ikimizde?"

"Dedim ya, öğrenilmemeli."

"Ama neden Dean? Söyle bana."

"Sanırım söyleyip kurtulmak daha iyi," diye başladı. "Çünkü grubun başındaki Rob, sana aşık. Kimsenin sana dokunmaması yada kötü söz söylememesi de o yüzden ama ailesinden korktuğu için sana açılamıyor."

Anında bir iki adım geri gittim. Ne yani,  Rob'tan mı korkuyordu?

"Anlamıyorsun," dedi. "Bana kardeşim diye sesleniyor, bunu ona yapamazdım. Ama sen bana geldiğinde dayanamadım. Lütfen beni anla."

"Anladığım şey," dedim sol gözümden küçük bir damla yere düşerken."Benimle gizli saklı bir ilişki yaşamak istediğin."

"Buna mecburuz. Rob çok güçlü biri. İlişkimizi öğrenirse bu ikimizin de sonu olur, her anlamda."

"Korkak" dedim hışımla."Korkaksın. Ama beni yanına çekemeyeceksin. Gizli saklı yaşanan bir ilişki istemiyorum."

"Cas, lütfen." Elini açık şekilde bana doğru uzattı.

"Hayır, " diye cevapladım ve uzaklaştım. "Korkaklığından kurtulursan gel bana. Seni bekliyor olacağım."

"Cas lütfen gitme. Seni gerçekten seviyorum."

"Hoşçakal Dean" dedim ve ardıma bakmadan ilerledim. Dönecek miydi yoksa geçen yıllarda yaptığı gibi uzak mı kalacaktı bilmiyordum ve açıkçası öğrenmekte istemiyordum. Çünkü içimden bir ses iki türlü de Dean'e tekrar güvenemeyeceğimi söylüyordu.