sessizlik //destiel ✔️

bölüm 7: yeni kişiler

Okulda bir gün daha. Yine sıkıcı, yine yalnız.
Dean zaten ortalıklarda görünmüyor, her zamanki gibi. Malum popularitesini düşürmemesi gerek.

"Selam,"

Gelen sese doğru döndüm düşünce aleminden sıyrılarak. Kumral saçlı ve ela gözlü, tatlı bir kız duruyordu karşımda. "Selam" diye cevapladım.

"İsmin Cas, değil mi?"

"Evet?" dedim şaşkınlıkla. Okulda kimse gelip benimle konuşmazdı normalde.

"Ben Hannah. Matematik dersinden kalmak üzereyim ve duyduğum kadarıyla tüm dersleri iyi olan yegane kişi senmişsin."

"Çok çalıştığım doğru," dedim tekdüze bir sesle. 'Yapacak yada konuşacak kimsem olmadığı için kendimi derse veriyorum' diyemezdim ya.

"Senden ders almak istiyordum, eğer kabul edersen."

Şok etkisini atlatana kadar bekledim ve derin nefesler aldım. "Vay canına."

Tatlı tatlı gülümsedi.

"Ee, ne diyorsun?"

"Tabiki,yardımcı olmayı çok isterim." dedim. "Ne zamanlar müsaitsin? "

"Her zaman. Hatta istersen şimdi gidip kantinde çalışabiliriz."

"Olur" dedim ve sırtımdaki çantanın duruşunu düzeltip Hannah'nın yanına geçtim ve yürümeye başladım.

"Sessiz tiplerdensin ha?"

"Sayılır," dedim. Ona geçmişimi anlatamazdım hemen, daha yeni yeni atlatmaya başlamıştım zaten.

"İnsanlarla aram pek iyi değildir."

"Anlıyorum." Derin bir iç çekti. "Zaten hayatı zorlaştıran ve karmaşık hale getirenler insanlar."

"Aynen öyle."

Sonra sessizlik içinde yavaş adımlarla yürüyüşe devam ettik. Kantine girdiğimizde ilk gözgöze geldiğim kişi elbette Dean'di. Efsanevi Dean Winchester. Farklı olan bakışları kaşlarımı çatmama sebep oldu. İlerden beni izleyen Hannah'yı görünce olduğum yerde duraksadığımı farkettim. Hemen kendimi toplamam gerekiyordu. Ne olmuş Dean farklı bakıyorsa?

Tekrar Hannah'ya yetişip en yakın masaya oturdum. Çantasından kitap çıkarırken biraz fazla uğraşıp oflama sesleri çıkardı.
"Yardıma ihtiyacın varmı?" dedim gülerek.

"Bir kızın çantası fazlasıyla karmaşıktır," dedi. "Bence yardım etmemen senin açından daha iyi olur. "

Sonunda kitabı çıkarabildiğinde derse başladık. Gayet eğlenceli ve güzel geçti. Aslına bakarsanız o bir saatin nasıl geçtiğini anlayamadım bile.

Zil çaldığında sırtımı sandalyeye yaslayıp "Vay be," dedim. "Cidden güzel iş çıkardık."

"Senin sayende," dedi Hannah. Gayet sıcakkanlı ve fazlaca tatlı bir kızdı. Belki arkadaş olabilirdik?
Tabi teklifi benim yapmam gerekiyordu.

"Yarın öğle arası yine çalışmak ister misin?"

"Elbette," dedi sevinçle. "Harika olur."

Çantamı sırtıma alıp elimi salladım. "Yarın görüşürüz o halde."

"Görüşürüz Cas."

Ve Dean'in olduğu tarafa bakmaya zahmet etmeyerek sınıfıma doğru ilerledim. Son senemde olsa bile bir arkadaş edinmiştim. Hannah.
İyi anlaşacağımıza da emindim üstelik.

-----

Kimden: Dean

Yanındaki kız kimdi?

Kime: Dean

Hannah. Neden sordun?

Kimden: Dean

Tüm öğle arası onunlaydın. Ve açıkcası oldukça eğleniyor gibi görünüyordunuz.

Kime: Dean

Evet, çünkü eğleniyorduk. Bir sorun mu var?

Kimden: Dean

Ve fazla samimiydiniz.

Kime: Dean

Daha yeni tanıştık. Ders için yardımcı olmamı istedi.

Kimden: Dean

Başka birini bulsun. Onunla tekrar görüşemezsin.

Kime: Dean

Saçmalık. Yarın için sözleştik bile. Hem sana ne oluyor anlamış değilim.

Kimden: Dean

Öyle olsun Cas.

Kime: Dean

Neye sinirlendiğini bile anlamadım.

Kime: Dean

Hey, sorun ne?

Kime: Dean

Arkadaşlar arkadaşlarına cevap yazar.

Kimden: Dean

Ve arkadaşlar arkadaşlarının istediğini yapar.

Kime: Dean

Neden yapayım ki? Bir tane mantıklı sebep söyle.

Kimden: Dean

Çünkü istemiyorum.

Kime: Dean

Neden istemiyorsun ?

Kimden: Dean

Çünkü sadece bana özel olmanı istiyorum.

Kime: Dean

Bu da ne demek?

Kimden: Dean

İlerden sola dön.

Kime: Dean

Neden?

Kimden: Dean

Birşeyide hemen yapsan olmuyor mu?

Kime: Dean

Olmuyor. Çünkü çok garip davranıyorsun.

Cevap gelmesede dediğini yaparak sola döndüm. Dean tam karşımda durmuş sinirli bakışlarıyla beni süzüyordu.

"Selam," dedim çaresizce. Niye çağırmıştı ki yanına?

"Selam Cas. Dediğimi düşündün mü?"

"Hangisini?"

"Hannah denen kızla ilgili olanı," dedi dişlerini sıkıp. "Onunla bir daha görüşmeni istemiyorum."

"Çok garipsin," diye mırıldandım kendi kendime.

"Onayladığını duymak istiyorum."

"Hannah ile tekrar görüşeceğim," dedim sakince. "Yarın için buluşma ayarladık bile."

"Gitmeyeceksin"

"Bu seni ilgilendirmez." dedim istemsizce öfkelenerek. "Hayatımda onca zaman yoktun, hep uzaktaydın. Sonra sana bir adım attım, bana hakaret ettin. Öpeceğim sırada geri çekildin ve gay değilim dedin şimdi de normal bir kızı resmen kıskanıyorsun. Ya benimle alay ediyorsun yada sakladığın bir şeyler var."

"Haklısın," derin bir iç çekti. "Senden sakladığım bir şey var. Ve umarım onu asla öğrenmezsin."

"Neden?"

"Çünkü bu ikimizin sonu olur."