sessizlik //destiel ✔️

bölüm 11: sorunlar

Hannah oturuşunu değiştirdi. "Demek oda arkadaşın Dean," dedi. Sesli söylemek olayı daha bir gerçekçi kılmıştı.

"Evet"

"Bu hoşuma gitmedi"

"Hey, ben tam burdayım." dedi Dean eliyle kendini işaret ederek. Konuşmanın daha da kötü yerlere gidebilme ihtimali hoşuna gitmemişti.

"Hatırlattığın için sağol" Cas başını ellerinin arasına aldı. Çok çaresiz hissediyordu.

"Başka odaya geçmelisin," diye fısıldadı Hannah. "Onunla kalmanı istemiyorum."

"Boş yer yok," dedi Cas, sanki kontrol etmişcesine. Niye böyle yaptığı hakkında bir fikri yoktu. Belki onca zamandan sonra hala Dean'e güveniyordu, kim bilir.

"Umrumda değil. Eski lise aşkınla aynı yerde kalmanı istemiyorum."

Eski. Gerçekten eski miydi Castiel için? Unutulmuş muydu?
Mesela Dean unutmuş muydu onu?
Seviyorum demişti ama. Bu kadar basit miydi sevmek, sonra unutmak?

"Hey!"

"Afedersin Hannah,"

Hannah derin bir iç çekip o ince alt dudağını dişlerinin arasına aldı, ki bu sadece gergin olduğu zamanlarda yaptığı bir şeydi.

"Şimdi gidiyorum ama bu konu kapanmadı"

"Tamam sevgilim,"

Dean donup kalırken, çünkü bu onların sevgili olduğunu tekrardan kendisine hatırlatmıştı; hemde en acı verici şekilde, Cas ise bir anlığına yanlış kişiye sevgilim dediğini düşündü. Ne garip. Oysa Dean onu bir hiç uğruna bırakmış, seviyorum demiş ama sevgisi için savaşmamıştı.

Hannah başka bir şey demeden yada yapmadan odadan çıktı ve aynı anda Dean konuşmaya başladı.

"Sanırım ilişkinizde biraz güven sorunları var."

"Hayır, " dedi Castiel duygusuz bir sesle. "Sadece biraz kıskanç o kadar"

Dean cevaben bişey demedi. Ne diyebilirdi ki zaten? Demeye hakkı var mıydı?
Elbette yoktu. Zamanında yanında olan Cas'e sahip çıkmamış, korkaklığı yüzünden aralarına kocaman bir duvar örmüştü. Kolay kolay aşılamayacak bir duvar. Ama Dean vazgeçmemeye kararlıydı. Önceden yapmadığını yapacak, aşkı için savaşacaktı. Elinden gelen herşeyi yapıp sevdiği adamı geri kazanacaktı.

"Nasılsın Cas?"

Tamam, bu çok saçma olmuştu.

"İyi değilim Dean, sen nasılsın? "

"Bende iyi değilim."

Belkide bu sohbet, onların ilk normal sohbetiydi. Dean bir süre ne diyeceğini düşündü. Seni geri istiyorum?  Kulağa çok kabaca geliyordu. Seni Hannah'dan deli gibi kıskanıyorum? Yine hoş değil. Sen benimsin? Fazla iddialı.

"Eski günleri özlüyorum."

Evet, bu iyi.

"Seni sevdiğim ve seninde beni sevdiğin ama Rob için beni sildiğin zamanları mı?"

Bu da sohbetlerinin sonu oldu. Dean mahçupça başını eğdi ve eşyalarını yerleştirmeye koyuldu. Cas ise koskaca bir yılın nasıl geçeceği hakkında kafa yormaya başlamıştı bile. Durum hiçte iç açıcı değildi.