sessizlik //destiel ✔️

bölüm 18: bitişler

"Selam,"

Görünüşe göre omzuma dokunan el Rob'undu.

Dean değildi.

"Selam," dedim sarhoşluğumu belli eden sesimle. Dean gelmemişti ve artık hiçbir şey umrumda değildi.

"Dean'i bekliyordun, biliyorum." dedi. Başımı sallamakla yetindiğimde devam etti: "Şu anda bir kızla beraber."

İçimden birşeylerin eksildiğini hissettim.

"Teşekkürler," dedim Rob'a ve tabureden kalktım. Eve gidip uyumak istiyordum. Uyumak ve bir daha uyanmamak.

Sonra kolumda bir dokunuş hissettim.

"Cas, sana karşı olan duygularımı bildiğini varsayıyorum. Hiçbir şey değişmedi. Artık ailemin karşıma çıkmasına da izin vermeyeceğim. Dean gibi değilim ben, senin için savaşıyorum. İkimize bir şans veremez misin?"

"Belki bir gün," diye fısıldadım. "Ama şimdi değil, acım bu kadar tazeyken değil."

Elini ensesine götürüp bakışlarını kaçırdı."Evet haklısın, istediğin kadar zamana sahipsin ve eğer cevabın olumsuz olursa, dost olarakta yanında olmaya hazırım unutma."

"Teşekkürler" dedim yine,Dean'le odamıza doğru yol aldım.

Oda tabiki boştu. Dean hala o kızla ilgileniyor olmalıydı. Düşünmedim ama. Beni bir anda sildiğini, sevgisi için çabalamadığını yada beni aldattığını düşünmedim. Sadece yatağıma uzandım ve gözlerimi kapadım.

-------

İzlendiğiniz hissine kapıldınız mı hiç?

Beni uykumdan ayıran şey, buydu. İzlendiğimi hissetmem. Gözlerimi açıp karşıya baktım.

Dean bana bakıyordu. Çok yorgun ve kötü görünüyordu. Ne olduğunu sormak istedim ama tam o anda dün gece belirdi zihnimde.

Sessizce kalktım ve banyoda elimi yüzümü yıkadım. Ardından odaya dönüp köşedeki bavulumu aldım ve eşyalarımı toplamaya başladım.

"Üzgünüm," dedi çatallı çıkan sesiyle. "O kardeşim gibi, ona ihanet edemezdim."

"Ona zaten ihanet ettin ama bunu ona söyleyecek cesaretin olmadığı için tekrardan bana ihanet ettin," diye cevapladım. "Anlıyorum Dean, sorun yok. Sadece artık senle kalamam yada seninle görüşmeye devam edemem, üzgünüm."

Gelip arkamdan sarıldı.

"Rob birkaç güne gidecek ve herşey normal haline dönecek Cas, lütfen."

"Castiel," diye düzelttim. "Bana sadece yakın olduklarım Cas der."

Bana daha sıkı sarıldı. "Sensiz yapamam Cas, lütfen. Lütfen affet beni. Başka seçeneğim yoktu, ona söyleyemezdim. Hem bilip bilmemesi neyi değiştirir? Sevgim hala aynı."

Tutuşundan kurtulup ona doğru döndüm. Tam gözlerinin içine baktım.

"Seni sevdim Dean,her şeyden çok sevdim. Daima sana sadık oldum, seni bekledim. Senin için beni seven birinden ayrıldım, canını yaktım onun ama sen yine ilk çıkan engelde beni yalnız bıraktın. Artık seninle devam edemem, anlıyorsun değil mi? Tüm bunlardan sonra olmaz.Yarın beni terkedip terketmeyeceğini bilemeyerek yaşayamam. Her an bunun korkusuyla yaşayamam. Üzgünüm ama ben elimden geleni yaptım. Bu ilişkiyi bitiren sensin, ben değil."  Ağlamasını umursamadan devam ettim. "Bundan sonra seni görmek istemiyorum, o yüzden okulumu değiştireceğim. Numaramı da. Boş yere bana ulaşmaya çalışma." Gözümden bir damla düşerken yanağına uzanıp küçük bir öpücük bıraktım.

"Hoşçakal Dean."

En mutlu son değildi belki ama, en doğru olanıydı.