in my dreams » o'brien ✔

14.

Znów poniedziałek. Wstałem z łóżka z nie małym grymasem, który towarzyszył mi juz do końca dnia denerwując nie tylko mnie, ale i wszystkich wokoło, nawet ludzi, z którymi nigdy nie miałem styczności. Śmieszne prawda?

W szkole starałem się unikać Ruby jak mogłem, jednakże moje szczęście nie pozwalało mi na to. Ku mojemu zdziwieniu zostałem skazany na jedną lekcję z jej klasą, gdzie siedząc wraz ze swoim chłopakiem - Derek'em, nie szczędzi sobie czułości, nie zważając nawet na prowadzącego zajęcia nauczyciela. Dziewczyna kątem oka spoglądała w moją stronę, jednak ja, niewzruszony wciąż skupiałem się na tablicy, gdzie pan Woods zapisywał kolejne, kompletnie niezrozumiałe dla mnie równania. Nienawidzę matematyki.

~*~

Po skończonych lekcjach udałem się moją codzienną drogą w kierunku miejsca mojego zamieszkania, jednocześnie zakładając słuchawki na uszy.

Wsłuchany w piosenkę nawet nie zauważyłem, kiedy ktoś pociągnął mnie za ręke. Znalazłem się w małym lasku tuż obok chodnika. Szukając sprawcy zamieszania, zobaczyłem rudowłosą.

- Czego tym razem kobieto? - rzuciłem w kierunku dziewczyny, ktorej twarz oblana była żalem i smutkiem.
- Przepraszam - wyszeptała, a ja nie zdążyłem nic odpowiedzieć, ponieważ dziewczyna zarzuciła ręce wokoło mojej szyi, wtulając się we mnie jednocześnie. Coś kazało mi odwzajemnić uścisk, więc nie myśląc dłużej, zacisnąłem ręce wokół jej talii, trzymając ją bardzo blisko siebie, prawie na wyłączność. Po krótkiej, lecz pięknej chwili, Ruby odsunęła się ode mnie, spojrzałem w jej oczy, na co kąciki jej ust, delikatnie powędrowały w górę.

- Muszę ci coś powiedzieć - usiadłem bez słowa na pobliskiej ławeczce, dając dziewczynie wyraźnie do zrozumienia, że ma zacząć mówić.
- Bardzo chcę się z tobą spotkać, ale... ale nie przy ludziach - na te słowa złapałem się za głowę z wyraźnym niedowierzaniem.
- Dlaczego się mnie wstydzisz? Jestem aż tak odrażający? - spytałem z pretensjami w głosie. - Po prostu nie jesteś popularny Dyl...

Moje serce krwawi Ruby...