Wings to freedom

Proloog deel 1 Lars

Het is mijn verjaardag (ik word 12).
ik zit in de boom met mijn beste en enige vriend Troy.
Hij is de enige die bergrijpt hoe ik me echt voel.
Het is twee maanden geleden dat ik mijn vleugels heb ontdekt.
Ik vond het eerst heel cool, net als in X-men dacht ik. Ik had net ruzie gehad met mijn ouders en was boos naar mijn kamer gestormd en juist op het moment dat ik mijn hele kamer naar de hel wou slaan. Begon de huid op mijn rug verschrikkelijk te jeuken, vlak daarna klapten ze uit (mijn vleugels bedoel ik).
Toen viel ik flauw (ja ik weet dat het genant is).
Tien minuten later werd ik wakker ik rende weer naar mijn ouders.
Mijn moeder begon net de zin: "ik praat alleen weer met je als je sorry" ik onderbrak haar zin en schreeuwde; ik heb vleugels kijk ik heb vleugels, mijn vleugels waren toen nog uitgeklapt en ik wees er op.
Mijn vader trok wit weg en mijn moeder viel flauw terwijl ze een schreeuw slaakte (best een grappig gezicht trauwens) .

Een gestrest half uur later werd ik in mijn kamer opgesloten! Ik schreeuwde door de deur dat er niks aan de hand was en dat ze me vrij moesten laten.
Toen ze daar geen antwoord op gaven zei ik hetzelfde maar een stuk groffer.
Toen ik wat rustiger was probeerde ik door de deur te luisteren wat er werd gezecht en dit ving ik op: "oke wanneer halen jullie hem op" (dat was mijn vader aan de telefoon) ...... nee ik wil dat hij vandaag nog wordt opgehaald ik ga niet twee dagen met een misvormd monster in huis zitten ...... Goed dan vandaag 8:56 de rest verstond ik niet door het gebler van mijn moeder maar ik wist genoeg ik moest hier weg en snel ook.
Ik schoof mijn raam open klapte instinctief  mijn vleugels uit.

Ik vloog.

Weg van de herinneringen
Weg van mijn huis
Weg van mijn ouders

En naar het onbekende.