The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

8

*Pov Caitlynn*
Ik word wakker en doe mijn ogen open, maar ik doe ze al snel weer dicht wanneer het felle licht in mijn ogen schijnt. Na even doe ik mijn ogen traag open, zodat mijn ogen aan het licht kunnen wennen. Wanneer ik dan eindelijk kan zien, zie ik dat ik niet in mijn eigen kamer lig. Ik zit recht en begin te flippen. Ik kijk spastisch rond mij heen en zie dan iemand naast mij liggen met mooi bruin haar, een strakke kaaklijk en... een blote rug! OMFG! Ik kijk direct of ik kleren aan heb. Pfff... gelukkig. Ik adem diep in en uit en begin me te oriënteren. Ik ben in een grote, witte kamer, die best mooi is. Ik lig in een eenpersoonsbed met een jongen naast mij. Ik hoor zacht gesnurk en kijk naast mij, het komt niet van hem. Ik kijk naar beneden, uit het bed en zie daar nog iemand liggen. Ik denk er nu pas aan dat dit een stapelbed is. Ik probeer mij uit de armen van de jongen te krijgen en klim naar beneden. Ik kijk naar het tweepersoonsbed en zie daar nu twee jongens liggen. Iemand met blond haar en een ook best mooie kaaklijn. Daarnaast ligt een jongen met mooi bruin haar, en raad eens... de kaaklijn heeft hij ook. Ik kijk nog eens om me heen en zie dat er enkele lege kratten bier staan en ik herinner me dan opeens dat ik samen met de badboys van school naar hier ben gegaan. We werden dronken en ik heb gekust met Jake en Luke. Omg ik moet hier weg! Wacht het is zaterdag, mijn moeder gaat flippen, omdat ik niets heb laten weten. Wel ja het was ook niet de bedoeling om hier te blijven slapen, bij de drie knapste jongens van school. Ik neem mijn gsm, ga naar beneden, naar de aparte kamer en bel direct naar mijn moeder.

*Pov Jake*
Ik word wakker en zie dat we in het achtergelaten huis in slaap gevallen zijn. Ik kijk naast me en zie niemand, maar zie wel dat er iemand naast me gelegen heeft, want de matras ligt lichtjes ingedeukt. Ik klim naar beneden en zie Thomas en Luke daar liggen, hahah ze liggen met elk een arm over elkaar. Ik grinnik en doe mijn onderbroek en broek aan. Ik neem wat geld en schrijf op een papiertje dat ik naar de winkel ben achter ontbijtkoeken. Ik leg het briefje op een van de kleren van de jongens en ga naar beneden. Eens ik beneden ben hoor ik een stemmetje, een vrouwenstem. 'Ja moeder, ik weet het, het spijt me.', 'Ja daar kon ik toch niets aandoen, ik was in slaap gevallen.', 'Ja moeder.', 'Oke moeder.', 'Dag moeder.', en toen was het stil. Ik ging eerst door de keuken om te kijken of die persoon daar was, maar nope. Ik ga naar de woonkamer en dat was hetzelfde. Ik ga terug naar de keuken en zie daar dan plots iemand staan, een prachtig iemand. Dan herinner ik het me weer, Caitlynn. Ze staat met haar rug naar me toe, ik stap naar haar en raak haar schouder aan. Ze draait zich om en kijkt me geschokt aan. 'Hey babe.', 'Euhm... hey.', ik grijns. Wel spijtig dat we niets gedaan hebben vannacht... ze wou wel, maar ze viel toen in slaap. Ik had haar bijna. 'Hebben wij... euhm... nouja... vannacht?', 'Geneukt? Inderdaad.', ik zie dat ze aan het aanrecht leunt en zie haar naar adem happen. Ik begin helemaal te lachen. 'Wat valt er te lachen?!', schreeuwt ze. 'Het is grappig om je reactie te zien, want weet je, we hebben helemaal niets gedaan.', lach ik nog steeds. 'Omfg! Meen je dit?', ik ben nu wel uitgelachen en kijk haar terug aan met een grijns, 'Ja had het wel graag gewilt he?', 'In nog geen 100 jaar!', 'Vannacht was het nochtans anders.', ze kijkt verbaast. 'Hoe... hoe bedoel je?', stottert ze. 'Wel, vannacht wou je wel seks hebben met mij. Mijn kleren waren al uit, maar voor jouw kleren uit waren, was je in slaap gevallen.', haar mond staat open. 'Hallo? Aarde aan Caitlynn!', ik zwaai met mijn hand voor haar ogen en dan schrikt ze op. Ze zucht. Van opluchting denk ik.

*Pov Caitlynn*
Mijn hart stond even stil. Ik zucht van opluchting en kijk hem dan even aan in zijn ogen. 'Was je moeder heel erg kwaad?', vraagt hij opeens. 'Hoe bedoel je?', 'Ik hoorde jou bellen met je moeder.', 'Oww... wel ja eigenlijk wel en dat doet me eraan denken dat ik weg moet.', zeg ik als uitvlucht. 'Ow oke.', ik knik en passeer hem. 'Moet ik je voeren? Het is best een eindje te voet en je weet je baan niet.', stelt hij voor. Ik draai me om en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Euhm... mij goed.', zeg ik dan maar. We stappen uit het huis, Jake's porsche in en rijden richting mijn huis, hij weet namelijk al waar ik woon.