The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

36

*Pov Jake*

Ik heb gemerkt dat Caitlynn er niet is. Dat is best raar, want ja, ze mist namelijk nooit een dag. Tenzij ze ernstig ziek is misschien.

Misschien moet ik haar dan maar na school een bezoekje brengen? Ja, dat zal ik doen. Ze zal vast verrast zijn.

Ondertussen is de schoolbel gegaan en staat iedereen aan zijn klaslokaal, te wachten tot de leraar eraan komt om hen binnen te laten.

***

School is gedaan en ik ben opweg naar Caitlynn. Hopelijk is ze thuis, ze zou wel een erge badass zijn dan.

Ik grinnik. Zij, een badass? Thahah. Ondertussen ben ik bij haar thuis aangekomen.

*Pov Caitlynn*

Ik zit hier ziek thuis, films te kijken en te snotteren. Verdomde verkoudheid...

Waarom is dat dan toch ook besmettelijk? Ik bedoel, dan had ik naar school kunnen gaan.

Maar nee hoor, meneertje verkoudheid wou weer moeilijk doen en mij aansteken.

Ik word uit mijn gedachten gehaald als ik de bel hoor. Hmmm... Wie zou dat zijn? Mam? Pap?

Ik zet de tv op pauze en ga naar de deur en open hem. Het is Jake.

'Ohw hey Jake.', 'Hey.', hij wou me een kus geven op mijn wang, maar ik deisnde naar achter.

'Ik ben ziek.', verklaar ik dan. 'Ow.', komt er zachtjes uit zijn mond. Ik ga opzij en meteen passeert hij me naar binnen.

'Ik dacht al dat je ziek was.', zegt hij wanneer hij zich in de zetel zet.

Ik zet me aan de overkant en kijk hem raar aan. 'Wel, je komt anders elke dag naar school.', 'Oh, dus je zou niet verwachten dat ik spijbel ofzo?'.

En hij antwoord kortaf met een nee. Ik begin te grinniken en hij kijkt me geamuseerd aan.

'Wat is er?', 'Ariel?', ik kijk naar de tv scherm, waar Ariel op bezig is. Meteen voel ik mijn wangen rood worden en kijk naar beneden.

'Wat? Geen Disneyliefhebber?', hij begint te lachen. 'Eigenlijk niet, ik hou meer van horror.', ik zucht. Wat hebben jongens toch met horrorfilms?

'Dus wat heb je eigenlijk? Van ziekte?', 'Oh, gewoon. Ik ben verkouden en kan iedereen aansteken, dus ja kan ik niet naar school.'.

'Aha, en de goodgirl wil het liefst geen enkele dag missen. Is het niet waar?', ik kijk hem straks aan. 'Ja, is daar iets mis mee dan?'.

'Ow, sorry hoor. Je hoeft me niet direct aan te vallen hoor...', zegt hij onschuldig met zijn handen omhoog.

'Sorry.', 'Het geeft niets, ik begrijp het.', zegt hij dan. 'Eigenlijk moet ik sorry zeggen.', 'Het geeft niets, ik begrijp het wel.'.

Ik kijk ongemakkelijk naar mijn voeten, omg ik heb sokken aan! In het bijzijn van een klasgenoot, een vriend, Jake. Hopelijk merkt hij ze niet.

Ze zijn nogal kinderachtig. Ze zijn paars, met zwarte hartjes die glinsteren.

'Mooie sokken heb je.', grinnikt Jake. Oh boy, hij moet vast gezien hebben dat ik naar mijn sokken zat te staren.

Ik ga wat onhandig aan mijn haar zitten prutsen en mompel wat. En Jake, die lacht alleen maar.

'Oh ik moet doorgaan, ik heb vanavond nog iets te doen.', ik knik en laat hem uit.

Wanneer hij weg is, plof ik me neer in de zetel en kijk verder naar Ariel.

***

Het is ondertussen al de volgende ochtend en ik voel me al beter, ik denk wel dat ik naar school mag gaan.

Ik open mijn kleerkast en kijk wat ik kan aandoen, een simpele shirt, een jeansshortje met adidas schoenen en een ronde zonnebril.

(Outfit Caitlynn)

Nu ik klaar ben, poets ik mijn tanden en ga ik naar school.

***

'Hey, Roos!', 'Hi, alles goed?', 'Ja hoor met jou?', 'Jup, was gisteren ziek.', 'Oh, wat had je?', 'Verkoudheid en ja daarmee kun je mensen besmetten dus kon ik niet naar school.', 'Ohw, dat is kut...', ik lach. 'Inderdaad.'.

Dan hoor ik een stem vanachter me. 'Hey Kate, Roos.', Jake dus. Ik draai me om.

'Ik zal jullie alleen laten.', verteld Roos. Oh wauw oke, lief van haar. Nu staan we hier alleen. Ik bekijk Jake van top tot teen.

Hij heeft een blauwe shirt aan zonder tekst en een jeansshort. Hij draagt een zwarte zonnebril en zijn haar zit weer goed, zoals altijd.

'Zie ik er goed uit?', 'Jup, in orde.', hij kijkt me raar aan, omdat ik zojuist geantwoord heb. Normaal blozen de meisjes meestal, maar ik niet.

'Dus, hoe voel je je vandaag?', 'Best wel goed. Beter dan gisteren en jij?', 'Fantastisch, zoals altijd.', 'Pff... Airkind.', 'Sorry wat?', 'Niets hoor.', lach ik.

En wonder boven wonder lacht hij ook mee, dit is raar. Dan gaat de bel, dit wordt nog een lange dag.

***

School is uit en iedereen stormt naar buiten, richting vrijheid. Ik, ik loop op mijn gemak, omdat ik weet dat ik daar anders toch geplet word aan de uitgang.

'Hey daar.', ik verwachtte Jake, maar het is Luke. 'Luke?', 'Hi, heb je een lift nodig?', 'En mijn fiets dan?', 'Laat die staan voor morgen.'.

'Ja en hoe geraak ik morgen dan naar school?', 'Ik pik je wel op.', ik twijfel, maar stem dan toch in.

'Hoe was jouw dag?', 'Best wel oke. De jouwe?', 'Saai, zoals altijd.', en we lachen allebei een beetje.

'Long time, no see.', 'Oh ja, wel... Ik euhm...', 'Het is niet erg hoor, waar was je gisteren?', 'Thuis, ik was ziek.'.

'Ahzo. Wat had je dan?', 'Verkoudheid.', hij knikt. Waarom voel ik me toch zo nerveus bij hem? Is het omdat het al even geleden is dat ik hem heb gezien?

Na even zijn al de kinderen de deur uit en kunnen wij naar buiten, eindelijk.

'Ik snap niet waarom die kinderen altijd zo gehaast zijn, ze moeten toch lang wachten.', 'Ik snap ze wel, vrijheid.', antwoord Luke en ik grinnik.

'Kom op, school is toch niet, wel ja, zo saai?', 'Maak je een grapje?', 'Uh... nee? Ja? Ik bedoel nee?', lach ik nerveus.

Dan staat hij stil en komt voor me staan. Hij bekijkt me van top tot teen en vraagt dan: 'Waarom ben je zo nerveus?', 'Ik? Nerveus? Ik ben niet nerveus. Waarom zou ik nerveus zijn? Ik bedoel kom op.'.

En toen werd ik onderbroken door de lippen van Luke. Ik sta verteld en na even trekt hij zich terug. Hij grinnikt.

'Nu zul je wel even zwijgen.', ik weet niet wat ik moet doen, dus zwijg dan ook effectief.

Nu zijn we bij zijn auto, hij houdt de deur open, ik stap in en daarna sluit hij hem. Daarna gaat hij naar zijn kant en stapt ook in.

Holy moly, wie weet waar brengt hij me naartoe...