The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

42

Ik ben nu bij het politiebureau. Om alles uit te leggen natuurlijk. Ik zit hier nu in een kamertje, helemaal alleen.

Het is hier echt rustig. Ik kijk voor me en zie een grote spiegel. Ik weet dat het een dubbele kant heeft.

Zij zien mij, maar ik hun niet. Dat weet ik nu eenmaal door films. Opeens word ik uit mijn gedachten gehaald door de deur die opengaat.

Er komen twee politieagenten binnen. De ene gaat in een hoek staan en de andere zet zich voor mij.

'Hallo ...?', 'Caitlynn.', vul ik hem aan. 'Caitlynn, kun je me eens vertellen wat er precies met jou gebeurd is?', ik knik.

'Ik was met...', ik twijfel of ik Nathan hierin zou betrekken. 'Met iemand en ik was onderweg naar huis in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik wakker in een onbekend huis.'.

De politieagent voor mij schrijft alles op, die in de hoek kijkt me alleen maar strak aan.

Ik word er zenuwachtig van. Ik focus me op de politieagent voor me. Als hij klaar is met schrijven gaat hij verder.

'En hoe heb je die persoon leren kennen?', 'Wel, ik kwam die persoon tegen in het park en we zijn aan de praat geraakt.'.

De details laat ik vallen. 'Het werd laat en die heeft me dan thuis afgezet. Tenminste dat dacht ik.'.

Hij schrijft weer alles op en controleert nog is. 'Toen ik wakker werd merkte ik dat ik in een andere ruimte was. Een ruimte die ik niet herkende.'.

***

Na even alles, of toch bijna alles, verteld te hebben ben ik nu eindelijk thuis. Nou niet bij mij thuis, maar die van Jake.

'Wil je wat te drinken?', 'Nee dank je.', antwoord ik Jake. Hij komt naast me zitten en kijkt me aan.

Ik word nerveus en kijk naar de grond. Naar mijn schoenen, ze zijn eigenlijk heel vuil. Ik moet ze dringend mooi maken.

Opeens krijg ik een stomp tegen mijn arm. Ik kijk opzij en zie dat Jake me vragend aankijkt.

'Wat is er?', 'Ik vroeg hoe je je voelde?', 'Ow, het gaat wel, denk ik.'.

Jake's arm komt over mij, zijn hand op mijn schouder. 'Het komt allemaal wel goed.', garandeert Jake me.

Ik trek alleen maar mijn mondhoeken omhoog, ik geloof hem niet echt. De vorige keer hadden ze het ook beloofd, en toch is hij teruggekomen.

Ik wil Nathan spreken. Ik moet weten waarom hij meedeed. Ik sta op maar word tegengehouden door Jake die me vasthoudt.

'Wat is er?', 'Wat ga je doen?', 'Ik ga Nathan bellen. Ik wil weten waarom hij meedeed.', 'Dat is misschien niet zo een goed idee. Je moet bekomen van daarnet.'.

Ik denk even na, ik ben inderdaad uitgeput en zit met allemaal vragen, maar die kunnen later beantwoordt worden.

Ik knik en zet me dan weer neer. Jake is tevreden en dat zie je aan zijn lach.

*Pov Jake*

'Jake, ik ben eigenlijk moe.', zegt Caitlynn. Ik knik, neem haar hand en leid haar naar mijn kamer.

Ik open de deur en zie dat Caitlynn verbaast is. Nochtans heeft ze mijn kamer al eens gezien.

'Wat is er?', vraagt ze wanneer ze doorheeft dat ik naar haar staar. 'Je hebt deze kamer toch al gezien?', ze knikt.

'Waarom ben je dan nog steeds zo verrast?', 'Gewoon. Het was al even geleden hoor.'. Oke, ze doet raar, maar ja.

Ze gaat op bed liggen en niet veel later valt ze in slaap. Ik was de hele tijd bij haar, zodat ze zich veilig zou voelen.