The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

35

*Pov Roos*

'Ik weet echt niet wat er is gebeurd, wil je het me allemaal vertellen?', ze lijkt te twijfelen.

'Roos, ik heb de politie aan mijn deur gehad. Ik heb een kater en weet helemaal niets meer van gisteren. Please?', ze zucht. 'Oke dan.'.

'Dus, gisteren kwam ik je ophalen. We hadden in de ochtend gepicknickt tot de middag, alleen wij twee. Daarna zijn we terug naar jouw huis gegaan.', ze neemt terug adem en vertelt terug verder.

'Toen we daar aankwamen zagen we je ouders hun spullen pakken, je vroeg waar ze heen gingen en ze zeiden dat ze ergens naartoe moesten voor werk.', 'Ja, dat herinner ik me weer.'.

'Dus toen had ik het idee om naar een club te gaan en je stemde in. Je had veel op en flirte zelfs met enkele jongens...'.

Ze wrijft over haar nek, terwijl ik aandacht alles opneem. 'Toen ging ik even naar het toilet en toen ik terugkwam zag ik je huilen... Je... Je zei dat iemand je wou verkrachten.', bij die woorden snikt ze.

Ik trek haar in een knuffel en meteen beginnen haar tranen te stromen.

'Ik... Ik wist niet wat ik moest doen, ik stond daar maar. En toen kwam ik eindelijk in beweging en begonnen ze me direct te slaan enzo. Het was vreselijk.', 'Ohh, jij kon er niets aan doen, dat waren die verdomde jongens.'.

Ze kijkt op en ik zie dat haar mascara is uitgelopen, wat dus wilt zeggen dat er mascara op mijn kleedje is. Maar het kan geen kwaad.

Ik glimlach lief naar haar, 'Het komt allemaal in orde. Hebben ze nog iets anders gedaan?', meteen slaat ze haar ogen naar beneden.

'Roos? Wat hebben ze gedaan?', 'Wel toen we naar huis wouden gaan kwamen de jongens achter ons. Ze vielen jou aan, dus ik vocht tegen hun.'.

Ze neemt een grote hap adem. 'Jij was vrij en ik riep dat je naar huis moest lopen, en toen vielen ze mij aan.', 'Roos, dat... Ik... Het spijt me.', 'Jij kan er niets aan doen. Het is zoals jij zei: Het waren die jongens.'.

'Nou, laten we onze dag er niet kapot maken door die nietsnutten.', Roos grinnikt bij hun bijnaam. Daardoor begin ik te lachen en schiet Roos dus ook in de lach.

'Kijk zie je, dit begint er al op te lijken.', zeg ik als ik uitgelachen ben. 'Inderdaad.', lacht Roos. 'Bedankt.', glimlacht Roos naar me. Ik antwoord door middel van te lachen.

***

Het is ondertussen 17:27, we hebben veel plezier gehad. We zijn gaan wandelen, we hebben pannenkoeken gemaakt, die dus bijna allemaal mislukten.

We zijn naar het park gegaan en hebben ze daar opgegeten en toen kwamen we terug.

'Wow, is het al zo laat? De tijd vliegt eigenlijk echt wel rap als we ons amuseren.', lach ik. 'Hahah, inderdaad.', stemt Roos in.

Ik stel me recht, klaar om te vertrekken, maar Roos houdt me tegen. 'Wat is er?', 'Je wilt zeker weten waarom er politie aan je deur stond?', 'Ja, graag.', 'Wel, toen de jongens je lastig vielen, hebben ze je ook wel euhm... verkracht...'.

En dit is het moment dat mijn wereld instort. Ik ben verkracht? Niet alweer. Ik begin te huilen en meteen neemt Roos me in de armen.

'Daarom had je klacht ingediend, maar omdat je er niets meer van wist dacht je dat het een misverstand was.'. Ik begin alleen maar harder te huilen.

Na even verbreek ik de knuffel en droog mijn tranen af. Ik zucht, neem nog eens diep adem en vertel dan dat ik vertrek.

Ze geeft me nog een knuffel en daarna vertrek ik naar huis. Ik tik mijn moeders nummer in en druk op het groene telefoontje.

'Hey mam. Ik vroeg me af of je tijd had om mij te kunnen halen?'

'Oh ja, natuurlijk schat. Ik ben er binnen enkele minuten.'

'Dank je mam. Love you.'

'Love you too.'

Ik druk af en wacht op mijn moeder die hier binnen enkele minuten kan zijn. Na even zie ik dan dus ook haar auto afkomen.

De auto stopt, ik stap in en klik mijn gordel vast. 'Hey Cait. Hoe was het?', 'Wel goed hoor. Maar ik blijf niet slapen, daarom dat ik terug naar huis ga.', 'Oh oke. Wel, dat is geen probleem.', ik glimlach naar haar en zij schenkt mij een terug.

De rit was stil, niet ongemakkelijk stil, maar gewoon stil. Mijn moeder focuste zich op de weg en ik keek door het raam terwijl ik dacht aan hetgeen wat Roos me vertelde.

Na even parkeert mijn moeder ons voor ons huis en we stappen uit. Ze haalt haar sleutels boven en opent de deur.

Mijn moeder maakt een gebaar dat ik stil moet zijn en wijst naar boven. Waarschijnlijk ligt mijn vader te slapen.

Hij gaat zoals gewoonlijk vroeg gaan slapen, omdat hij ook weer vroeg moet opstaan. Vaak zie ik hem niet, maar als ik hem zie dan spenderen we wel veel tijd samen.

Ik knik als teken dat ik het begrijp en ga dan naar de keuken. Ik neem een glas en schenk me wat water in.

Daarna zet ik me aan tafel en mijn moeder opent de microgolfoven. Ze haalt er een bord uit en plaatst er een ander in.

'Hier, ik had al eten klaargemaakt omdat je vader vandaag moe was en morgen moet werken.', en ze plaatst het bord met eten voor mijn neus.

Na enkele minuten piept de micro en haalt ze haar eigen eten eruit. Ze zet zich neer en begint te eten. Dat geeft mij het teken om ook te eten.

Het eten is niet zo warm, dus dat scheelt wat. De vorige keer was het eten zo warm dat ik begon te schelden met vliegende pinguïns en alle eenhoorns nog aan toe.

Hey beschuldig mij niet! Maar eenhoorns bestaan echt volgens mij. Gewoon ergens in dit universum.

***

Ondertussen is het al 22:03. Ik zet de tv uit en ga naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en ga daarachter naar mijn kamer.

Ik trek mijn kleren uit, doe mijn pyjama aan en kijk wat ik morgen ga aandoen.

Ik neem een jeansjurkje, zwarte laarsjes op hakken en een zwart tasje en leg het klaar op mijn bureau.

Daarna doe ik mijn haar in een losse knot en ga slapen. En vrijwel meteen val ik in slaap.