The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

15

*Pov Nathan*

Ik loop de badkamer uit en hoor de deur achter me dichtgaan. Ik ga naar de keuken en open de mand, ik heb picknick gemaakt. Ik kijk of ik niets vergeten ben en eventueel nog iets zou kunnen meedoen. Er ligt een deken in, bestek, plastieke bekers, fruit, nootjes, croissants, chocoladekoeken, pistolets, water, appelsiensap, rode vruchtensap, kaas, ham, confituur, choco, ect. Ik kijk nog eens in de frigo, daarna in de vriezer en ik zie daar ijsjes liggen. 'Zou ik het meedoen?', mompel ik tegen mezelf. Ik neem wat zilverpapier, ijsblokjes en een brooddoos. Ik stop het zilverpapier in de brooddoos en leg de ijsklontjes erin. Daarna open ik de vriezer weer en neem ik een pot Ben&Jerry ijs. Ik neem nog 2 lepels mee en stop de doos weg. Ik doe de mand weer weg en stap weer richting de badkamer. Ik klop op de deur. 'Caitlynn, ben je bijna klaar?', 'Ja hoor, juist nog 1 oog.', ik trek een vragend gezicht. 'Wat bedoel je daarmee?', 'Mijn make-up, slimmerd.', grinnikt ze. Ja hoe kon ik dat weten? Na even hoor ik de deur ontgrendeld worden en ik staar naar de deur. De deur gaat open en meteen valt mijn mond open. 'Wauw!', breng ik uit. Ze grinnikt. 'Bedankt.', zegt ze verlegen. (Outfit Caitlynn)

'Nou, wat was je verrassing?', 'Oh ja, sluit je ogen, dan leid ik je.', 'Oke.', ze sluit haar ogen en ik neem haar hand. Ik ga naar de keuken en neem de mand in mijn andere hand vast. We gaan nu naar buiten. 'Opgelet, een trap.', ze knikt. 'Opgepast, nog een en nu nog eentje. Goed zo.', ze lacht. 'Je bent mijn baas niet.', zegt ze al lachend. 'Opgelet, we zijn bij mijn auto.', ik doe de deur open. 'Voorzichtig. Nu bukken en let op van je hoofd.', ik geef haar voorzichtig een duw naar binnen en leg mijn hand boven haar hoofd, gewoon voor het geval dat ze tegen het dak zou botsen. Nu zit ze erin, ik doe de deur dicht, doe de deur vanachter open, leg de mand erin en ga naar de bestuurderskant en ik stap in. 'Doe je gordel aan.', 'Doe dat zelf.', zegt ze al lachend. 'Hoe weet je dat?', 'Wel, je bent juist ingestapt. Duhh.', ze lacht weer. Oww ja ook weer waar. Ze doet haar gordel aan en ik ook. 'We vertrekken.', geef ik als waarschuwing en ik geef gas. 'Aaaahhhh!!', hahah ik lach me te pletter. Na even zijn we er en ben ik doof. Hahah. 'We zijn er, bedankt nu ben ik doof.', zeg ik lachend. 'Dan had je maar niet zo hard moeten rijden. Mag ik mijn ogen al openen?', 'Nee, nog niet.', ze zucht. Ik grinnik. 'Geduld mijn lieve schat, geduld.', 'Geduld, geduld...', mompelt ze me geïrriteerd na. Ik schud mijn hoofd en zucht zachtjes. Waarom kan ze dat nu gewoon niet volhouden? Ik open de achterste deur, neem de mand en doe de deur terug dicht. Ik loop naar de kant waar Caitlynn zit. Ik open de deur en neem haar hand weer vast. Ze stapt uit en ik doe de deur weer dicht en vergrendel de auto. 'Kom maar mee, dan kun je straks je ogen opendoen.'.'Eindelijk.', 'Caitlynn, je moet nog maar even volhouden.', zeg ik lief, maar vanbinnen ben ik een beetje geïrriteerd. We lopen door naar een open plek waar niemand is, ik kom hier altijd. We staan stil, ik zet de mand neer op de grond, met nog steeds Caitlynn's hand vast. Dit ziet er echt grappig uit. Ik sta nu voor Caitlynn en laat haar hand los. 'Oke Caitlynn, je mag nu je ogen rustig ope', en verder geraak ik niet, want ze heeft haar ogen direct geopend. Ik zucht. 'Kon je me niet laten uitspreken?', 'Sorry, ik kon niet wachten!', zegt ze nu enthousiast. 'Waar is de verrassing?', 'Kijk maar achter je.', ze draait zich om en ziet het groene landschap. 'Wauw...', 'En nu iets meer naar beneden kijken.', ze kijkt naar beneden en voor ik het weet draait ze zich om en omhelst me. 'Een picknick?', 'Inderdaad.', zeg ik een beetje verrast van haar actie. 'Oh je bent een schat!  Echt waar! Dat is het liefste wat ooit iemand voor me gedaan heeft!', zegt ze nu emotioneel. 'Heheh. Graag gedaan prinses.', ze verbreekt de knuffel en glimlacht naar me. Ze kust mijn lippen en ik ga erin mee.

*Pov Caitlynn*

Ik voel dat mijn hand wordt losgelaten. 'Oke Caitlynn, je mag nu je ogen rustig ope', ik wacht niet op de rest en open mijn ogen meteen. Hij zucht geïrriteerd. 'Kon je me niet laten uistspreken?', 'Sorry, ik kon niet wachten!', zeg ik dolenthousiast. 'Waar is de verrassing?', vraag ik wanneer ik niet zie waar of wie de verrassing is. 'Kijk maar achter je.', ik draai me om en ik zie een groot, groen, open landschap. Het is prachtig. 'Wauw...', zeg ik alsof ik een klein kind ben die iets ziet en het dan eens mag aanraken. 'En nu iets meer naar beneden kijken.', ik kijk naar beneden en zie een picknickmand staan. Ik draai me om en knuffel hem. 'Een picknick?', vraag ik nog altijd knuffelend. 'Inderdaad.', 'Oh je bent een schat! Echt waar! Dat is het liefste wat iemand ooit gedaan heeft!', ik krijg bijna tranen in mijn ogen van geluk. 'Heheh. Graag gedaan prinses.', ik verbreek de knuffel, glimlach heel groot naar hem en kus hem en hij gaat erin mee. Ik verbreek de kus. 'Kom dan maken we alles klaar.', zeg ik enthousiast. Ik open de picknickmand en neem het deken eruit, ik leg het open. 'Laat dat maar, ik heb het georganiseerd, dus ik moet dat eigenlijk doen.', 'Dat hoeft niet, ik help graag! Btw je hebt al zoveel gedaan, je kan best hulp gebruiken.', hij knikt. Ik neem het bestek en de bekers en leg ze op het deken. Hij heeft er ondertussen het eten op gelegd. Ik leg het drinken erop, samen met twee brooddozen. Raar, brooddozen... wat zou daarin zitten? Ach ja, dat zie ik straks wel. Ik zet me neer als ik zie dat de mand leeg is en ook Nathan zet zich neer. Ik kijk hem aan en hij mij ook. 'Het is echt prachtig!', 'Bedankt. Ik kom hier altijd als ik verdrietig ben of alleen moet zijn ofs. Niemand weet hiervan, behalve jij nu.', 'Ohh, dat is zo schattig.', zeg ik precies of ik net een puppy heb gezien. 'Vertel eens, waarom hou je niet van verrassingen?', 'Wel, je weet nooit wat het is, dus dan weet je niet of je het leuk gaat vinden of niet. En ik word er alleen maar nerveus van, vanwege mijn nieuwsgierigheid.', 'Ow ja, dat is eigenlijk wel waar. En jouw nerveusiteit heb ik gemerkt.', zegt hij lachend. Even later mag ik een brooddoos openen. 'Spelkaarten? Gaan we een spelletje spelen?', 'Goed geraden sherlock.', zegt hij lachend. Na even Uno gespeeld te hebben en ik elke keer verloren ben, heb ik er genoeg van. 'Het is niet eerlijk...', 'Wat is er niet eerlijk?', 'Jij speelt vals.', 'Nee, echt niet.', 'Jawel, hoe komt het anders dat ik altijd verlies?', 'Omdat ik meester ben in Uno.', zegt hij met trots. Tsss... 'En toch speel je vals.', voor ik het weet word ik vastgenomen en lig nu dus op de benen van Nathan. 'Ahh, nee niet doen.', zeg ik lachend. 'Hoe durf je mij een valsspeler te noemen?', zegt hij ook lachend. Hij begint me te kietelen. 'Neeeeeeheeeeh, Nathan niet... niet doen!', zeg ik al lachend. Na even is hij toch gestopt met kietelen en nu liggen we. Ik lig onder zijn armen en hij geeft een kus op mijn voorhoofd.