The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

24

*Pov Caitlynn*

Ik ben nu eindelijk thuis en gelukkig schijnt de zon. Het is nu 16:30 en ik heb om 17 uur afgesproken met Nathan bij mij thuis.

Ik kijk geschokt naar mijn gsmschermpje. Damn! Nog maar een halfuurtje om me klaar te maken. Ik zet mijn fiets in de garage en ren snel naar boven.

Eens ik boven ben ga ik direct naar de badkamer. Ik doe de deur op slot en neem al mijn make-up. Na ongeveer 15 minuten ben ik klaar en loop dan vlug naar mijn kamer.

Ik sta voor mijn kledingskast en zie helemaal niets dat ik kan aandoen. Zou ik mijn moeder erbij halen? Neh, zij hoeft zich niet te moeien met mijn zaken.

Uiteindelijk kies ik dan toch voor een grijze sweater, een lichtblauwe jeansbroek en Adidas schoenen. (Zie afbeelding)

Ik ben helemaal klaar en dan hoor ik de bel, ik spurt naar beneden en doordat ik zo snel was (en lomp ben hahah) ben ik bijna gevallen over de laatste tredes. Ik open de deur en zie Nathan daar staan. 'Hey Nathan.', 'Hey babe. Wow jij ziet er stralend uit!', 'Bedankt.', bloos ik. 'Jij ziet er ook mooi uit hoor!', zeg ik met een knipoog.

'Kom binnen.', zeg ik terwijl ik een stap opzij zet. Hij komt binnen en geeft me een korte kus op mijn lippen. Man wat zou ik die graag langer op mijn lippen willen hebben.

'Mam, pap! Nathan is er!', 'Okee we zijn al weg. We zullen pas heel laat thuis zijn.', knipoogt mijn moeder. Iewl... Ik haat het als ouders dat doen.

Nathan schudt mijn vader zijn hand en geeft een korte kus op de kaak van mijn moeder. 'Nog veel plezier samen.', roept mijn moeder zachtjes als ze naar buiten loopt. En mijn vader zwaait nog even naar ons.

Wanneer ze weg zijn sluit ik de deur. Ik draai me terug om naar Nathan en kijk hem speels aan.

'Wat is er?', vraagt hij nieuwschierig. 'Je kunt me niet pakken!', zeg ik en loop vlug weg en loop heel het huis rond.

Ik loop als eerste mijn woonkamer binnen, daarna de keuken waar ik al vast loop. Shit!

Maar dan herinner ik me dat er een andere uitweg is. Ik loop naar achter en open een geheime deur. Ik kijk vlug even achter mij en zie Nathan bijna achter mij. Ik schrik en loop vlug door.

Ik kom uit aan de trappen, ik loop naar boven. Ik kijk niet eens om. Hahah dat hij mij maar eens probeert te vangen. Ik lach al de hele tijd, omdat hij me ook daadwerkelijk niet kan pakken.

Nu ik boven ben kom ik even op adem, maar dat duurt niet lang, want ik hoor voetstappen op de trappen.

Ik ren snel naar de achterste kamer, mijn slaapkamer. 'Shit!', vloek ik als ik doorheb dat ik niet verder kan. 'Je zit in de val.', ik draai me om en zie Nathan daar staan met een gemene grijns.

Ik stap naar achter, terwijl hij naar voor stapt. Ik blijf stappen totdat ik met mijn benen ergens tegenkom, mijn bed. Ik kan mijn evenwicht niet meer houden en val.

'Aha ik heb je!', roept Nathan en springt op het bed, hij slaat zijn armen om me heen en geeft me overal kusjes op mijn lichaam.

Ik lig onder hem en hij boven mij. 'Ik hou van je babe.', zegt Nathan opeens. Ik begin te blozen en zeg: 'Ahh!', op een toon alsof ik een schattige puppy zie.

'Ik hou ook van jou.', 'Niet ook.', ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Zeg niet ik hou OOK van jou, maar gewoon ik hou van je.', legt hij me uit met de nadruk op ook. Ik knik. 'Ik hou van je.'.

Hij glimlacht, waardoor ik ook glimlach en hem spontaan een tikje op zijn neus geef. Nathan sluit zijn ogen vanaf ik zijn neustop aanraak.

Hij opent zijn zeeblauwe ogen weer en kijkt mij in de ogen aan. En opeens vliegt er een bom van vlindertjes in mijn buik.

Hij komt dichterbij en kijkt naar mijn lippen, ik kijk ook naar zijn prachtige mooie, fijne lichtroze lippen. Na een seconde voel ik zijn lippen op de mijne gedrukt, heel zachtjes kust hij me.

Ik glimlach tegen zijn lippen aan en kus hem terug. Meteen gaat onze kus over tot een hevige zoen. Nathan vraagt toestemming met zijn tong. Ik open mijn mond een beetje en meteen gaat zijn tong naar binnen.

Onze tongen draaien rondjes om elkaar en ik woel met mijn handen door zijn haren, terwijl Nathan mijn lichaam ontdekt met zijn handen.

Dan gaat zijn ene hand onder mijn topje en dat vind ik een beetje te ver gaan. 'Nathan, ik vind dit nog te vroeg.', maar hij negeert me. Hij gaat met zijn handen naar mijn broekknop en opent hem.

'Nathan, stop! Alsjeblieft!', meteen lijkt het alsof hij uit zijn trance is en kijkt naar mij. Hij kijkt terug naar zijn handen en meteen haalt hij ze van mijn broek af.

Ik begin te wenen en kruip vanonder hem weg. 'Caitlynn, alsjeblieft wacht. Het spijt me.', maar ik negeer hem. Ik heb even wat tijd voor mezelf nodig.

Ik neem mijn jas, huissleutels, gsm en loop naar buiten. Ik hoor Nathan nog zeggen: 'Caitlynn, please? Het spijt me! Alsjeblieft kom terug!', ik vind het rot om hem zo te horen smeken, maar dit was onacceptabel.

Ik draai me om, 'Sorry Nathan, maar ik heb wat tijd voor mezelf nodig.', ik zie hem teleurgesteld kijken. Het breekt mijn hart om hem zo te zien, maar ik mag niet zomaar terug naar hem toelopen, hij moet zich realiseren wat hij gedaan heeft. Ik draai me terug om en loop door.

Eens ik mijn straat uit ben begin ik te wenen. Ik huil en huil, zoveel als het maar kan en net wanneer het niet slechter kan worden, begint het te regenen. 'Ugh! Kutweer! Kutland! Kutliefde!', begin ik te roepen als ik tegen een steentje trap.

Ik wil mijn kap opzetten, maar realiseer me juist dat ik geen kap heb. Omg, kan deze dag nog slechter?

Ik ga terug naar huis, ik wil me oriënteren waar ik ben en realiseer me zojuist dat ik in de straat ben van Jake. 'Zou ik naar hem gaan?', vraag ik mezelf al snikkend.

Ik loop door, naar het huis van Jake. Ik heb geen zin om nog langer te stappen in de regen en om Nathan onder ogen te komen.

Wanneer ik denk aan Nathan begin ik weer te denken aan daarstraks en begin weer te wenen.

Ik sta ondertussen al aan het huis van Jake en klop aan. Terwijl ik maar steeds denk aan wat er daarstraks gebeurde.

Na even opent Jake de deur en kijkt me aan met een vragende blik. Dan denk ik eraan dat het hem waarschijnlijk toch niets kan schelen.

'Euhm... Ik had hier niet moeten komen.', 'Nee, kom binnen.', zegt hij en neemt mijn arm. Zonder hem aan te kijken knik ik en ga naar binnen...