The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

47

*Pov Caitlynn*

Ik word wakker door mijn wekker die afgaat. Waarom heb ik toch een gsm? Ik zet mijn wekker af en rek me uit.

Ik voel niemand naast me en zet me recht. Waar is Nathan?

Ik neem mijn gsm en kijk welke dag het is. Donderdag.

Ik kijk waar mijn kleren liggen en denk weer aan deze nacht. Nathan en ik hebben het eindelijk gedaan.

Ik stel me recht en neem al mijn kleren. Ik ga naar de badkamer en neem een vlugge douche.

Eens ik klaar ben ga ik naar de keuken, waar ik Nathan aantref. 'Hey Nathan.', 'Hey babe.'.

Hij laat zijn pan even staan en geeft me een kus op mijn mond. 'Goed geslapen?', knipoogt hij. 'Ja hoor.', bloos ik.

Nathan gaat terug naar zijn pan en doet verder met wat hij bezig was. 'Wat ben je aan het maken?', 'Pannenkoeken.'.

Het water komt me al in de mond. Pannenkoeken! Zo lang geleden. Nathan draait zich ongerust om. 'Je lust dat toch wel he?', 'Ja tuurlijk! Het is al eeuwen geleden.'.

***

Na alle pannenkoeken gegeten te hebben en me klaargemaakt heb, brengt Nathan me nu naar school.

'Heb je er zin in? Ik bedoel met alle drama van Jake enzo?', 'Het lukte me gisteren, dus vandaag zal dat ook wel lukken.', glimlach ik lief naar hem. Hij is soms zo bezorgd. Het is best schattig.

Nathan parkeert de auto en stapt uit. Hij loopt naar mijn kant van de auto en opent mijn deur.

Hij steekt zijn hand uit en ik neem zijn hand aan. Ik stap uit en geef hem een vlugge kus.

Hij laat mijn hand los en neemt mijn tas. Hij geeft het aan mij en plaatst nog een kusje op mijn voorhoofd.

Ik draai me om en loop richting school. Alweer zijn alle ogen op mij gericht en voel ik een knoop in mijn maag.

Dan zie ik Jake op me aflopen en snel loop ik naar de toiletten. Ik verstop me in een hokje tot de bel gaat en naar de les kan gaan.

***

De bel is net gegaan, ik open mijn deurtje en sluip naar mijn lokaal. Eens ik boven ben zie ik iedereen in de rij staan.

Klaar om naar binnen te gaan. Gelukkig heb ik Jake niet gezien onderweg. Maar Roos zit wel in mijn klas nu.

Ik mis haar zo hard, maar ondanks dat ze zo doet tegen mij lijkt het erop dat zij mij niet mist.

***

De lessen zijn gedaan en gelukkig werd er niets over mij gezegd, tenminste niet luidop.

Doordat ik zo diep in gedachten verzonken ben zie ik niet dat ik tegen iemand loop. Jake...

Ik draai me om en loop zo snel mogelijk naar de toiletten, maar net voor ik in de toiletten ben word ik vastgegrepen.

Jake duwt me een kamer binnen dat lijkt op een schoonmaakhok. 'Caitlynn.', 'Jake.', zeg ik hem na.

'Doe me niet na.', 'Waarom ben ik hier?', 'Ik wou eens met je praten.'. 'Over?'. Hij grijnst.

Plots komen zijn twee armen naast mijn hoofd. Ik druk mezelf tegen de muur om verder van hem weg te zijn.

'Waarom heb je het aan iedereen verteld? Ik dacht dat wat we hadden-', 'Echt was?', maakt Jake mijn zin af.

'Wel Caitlynn, dat was niet zo. En de reden waarom ik het deed was omdat je me voor schud zette.'.

'Serieus? Daardoor? Omdat ik eerst niet van je moest hebben?', 'Jup.', 'Hoe kinderachtig van je!'.

Zijn hoofd komt dreigender dichterbij. Ik voel zijn adem tegen mijn koude huid. Ik voel me niet zo goed.

'Ik zei toch dat ik je leven ging verwoesten, dat je zou wensen dat je nooit bestond.', fluistert hij in mijn oor en neemt een stap achteruit.

Ik kijk hem geschokt aan. Meent hij dit nu serieus? 'Je bent niet serieus!', 'Oh toch wel.', 'Jake! Dit is zo gemeen van jou!'.

'Dacht je nou echt dat ik gevoelens voor jou zou hebben? Jij bent echt een domme, naïeve bitch.', ik hap naar lucht, volgens mij voel ik me duizelig.

Ik voel alleen maar druk op mijn borst en dan niets meer, alles is weg. De druk op mijn borst, mijn reuk, mijn zicht, alles...

Het enige wat ik nog voel is dat ik de grond raak en dat is het. Vanaf dan is alles zwart.

*Pov Jake*

Ik zie Caitlynn vallen op de grond. Fack! Dit was niet de bedoeling.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ijsbeer rond en denk aan een oplossing.

Moet ik een ambulance bellen? Dat is misschien overdreven. Moet ik school verwittigen? Nee, dan krijg ik weer problemen.

Haar ouders? Nee die hoeven dit niet te weten komen. Misschien wordt ze vanzelf wel wakker.

Ik kijk haar aan en zie haar, gelukkig, nog ademhalen. Ik zet haar recht, met haar rug tegen de muur en schud haar een beetje wakker.

Rustig gaan haar ogen open. 'Jake?', 'Ik wou niet dat je dit zou missen. School wordt een hel voor je en niemand gaat jou meer willen. Iedereen haat je, zelfs Roos. Die je beste vriendin was.'.

Meteen krijg ik een slag op mijn kaak. 'Laat me met rust!', ze staat op en wilt de kamer uitlopen.

Ik neem haar arm vast en trek haar weer naar binnen. 'Wie denk je wel dat je bent? Je hebt geluk dat niemand dit zag! Slet!', en ik geef haar een klap.

Ze valt op de grond. Ze beweegt niet. 'Toe nou. Denk je echt dat ik daar nog intrap?'.

Maar ik zie haar niet ademhalen. Ik til haar hoofd op en voel wat vloeibaars op mijn hand. Bloed.

Shit! What the actual fuck heb ik gedaan? Ik bel de ambulance en wacht af.

Na enkele tonen neemt er iemand op. Ik vertel dat ik iemand op de grond zie liggen met bloed en vertel het adres.

***

De mensen komen binnen en meteen komt iedereen van school meekijken van wat er gaande is.

Ikzelf ga niet mee naar het ziekenhuis. Het zou lijken alsof ik medelijden heb met haar.

Ik wou gewoon niet dat ze dood was, want dan had ik een dood op mijn geweten. Niet echt iets wat ik wil.

Ik kijk hoe ze Caitlynn op de brancard leggen en ze haar in de ambulance steken. De deuren gaan dicht en de ambulanciers stappen in.

En dan rijdt de ambulance weg.