The Badboy [HERSCHRIJVEND] {Voltooid}

20

*Pov Jake*

Ik breng Caitlynn nu naar het CLB, omdat ze een wonde heeft aan haar heup, door gym. Waarom willen meisjes toch ook altijd het tegendeel bewijzen? Ach ja, het is hun eigen domme fout, maar toch wou ik het niet, ik wou niet dat ze zichzelf verwonde, en vooral niet door mij...

Wacht, waarom denk ik dit? Dit is niet goed! Zo mag ik niet denken! Ik kijk Caitlynn aan en ik zie haar af en toe een pijnlijk gezicht trekken als ze iets te veel met haar heup beweegt.

Fack die zusters, ik wil haar verzorgen! Zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik luister niet naar het stemmetje en richt me nu op Caitlynn. Ze kijkt me aan en glimlacht, ik glimlach terug en dan kijkt ze weer voor zich. Na even stappen zijn we er.

We staan stil en ze kijkt me aan en glimlacht, nu kijkt ze naar de grond. 'Euhm... Bedankt.', zegt ze nogal ongemakkelijk. 'Geen probleem.', zeg ik dan toch maar.

*Pov Caitlynn*

'Geen probleem.', zegt hij. Ik glimlach nog eens naar hem en draai me daarna naar de deur. Ik zucht en klop er dan op. Een zuster opent de deur: 'Hallo, wat is er?', ik wijs naar mijn heup en ze wuift dat ik binnen mag komen, ik draai me nog een keer om naar Jake. 'Bedankt Jake om me te brengen.', 'Dat is graag gedaan.', ik zie zijn hoofd dichter komen en meteen blijf ik stokstijf staan.

Alle eenhoorntjes op een stokje, wat gaat hij doen?! In mezelf begin ik te flippen. Dan is zijn gezicht naast het mijne en ik denk dat hij iets gaat fluisteren, maar dat doet hij niet. Nee, integendeel, hij geeft mij een kusje op mijn wang.

Ik voel voor even zijn zachte, volle lippen op mijn wang. Wanneer hij dat doet sluit ik mijn ogen en geniet van het moment. Hij haalt zijn lippen weer van mijn wang. 'Ik zal op je wachten.', en voor ik iets kan zeggen heeft de zuster al een hand op mijn schouder gelegd en duwt me zachtjes naar binnen.

Ik kom binnen en de zuster wijst naar een stoel. 'Ga toch zitten.', ik knik en ga dan ook effectief zitten, wat me wel wat pijn bezorgt. De zuster komt naar mij en bekijkt mijn wonde. Ondertussen lees ik haar naam.

'Tanja.', fluister ik. 'Wat zei je?', 'Oh sorry, ik las gewoon je naam.', en meteen kijk ik naar de grond. Wauw, dit is een ongemakkelijke stilte...

'Hoe is dit gebeurd?', vraagt ze dan opeens. 'Wel euhm... ik had daarstraks gym en moest kopstand doen, maar ik deed volgens mij te vlug mijn benen in de lucht en verloor daardoor mijn evenwicht en ik raakte iets hards en dan ja, lag het open.'.

Ze knikt alleen maar. Ze moet vast denken dat ik een domme koe ben, ik bedoel komaan wie in vredesnaam is er nu zo lomp?

'Ik zal het ontsmetten, het is niet te diep dus het hoeft niet gehecht te worden.', ik zucht. Tanja kijkt op, oepsie ik heb in haar gezicht geblazen. 'Sorry.', zeg ik nogal ongemakkelijk. Ze haalt een geel flesje, volgens mij ontsmettingsmiddel. Ze laat enkele druppels op een watje vallen en komt dan mijn richting uit. Ik sluit mijn ogen, omdat ik weet dat ontsmettingsmiddel sowieso brandt.

Godverdomme, alle roze olifantjes nog aan toe, godsamme!

Ik vloek in mezelf, omdat het enorm veel brandt. Wanneer ze het doekje ervan haalt, wikkelt ze er een verband rond.

'Voila, u mag gaan. Maar u moet wel veel rusten en verloop van volgende dagen binnen blijven, tenzij je geen school wilt missen. Maar dan moet u wel geen dingen aan je heup laten komen.', ik knik. Tanja loopt naar de deur en opent hem. Ik kom van de stoel en stap naar de deur. Tanja opent hem en ik stap naar buiten. Ze sluit de deur en ik glimlach nog eens naar haar.

Ik draai me nu om en stap naar de kantine, want ik ga even niet meedoen met L.O., laat dat voorlopig even zitten. Wanneer ik er aankom zie ik Jake zitten, ik was even vergeten dat hij op mij ging wachten. Ik stap zijn kant uit, ik sta nu aan de tafel waar hij zit. 'Waarom ga je niet terug naar L.O.?', 'Omdat ik op jou ging wachten.', dat is zo lief van hem! Oh nee, alle pinda's nog aan toe, zo mag ik helemaal niet denken! Ik heb een vriendje. 'En waarom wou je eigenlijk wachten op mij?', 'Gewoon, omdat ik toch niet meer naar L.O. wou.', 'En omdat ik bezorgd om je ben.', mompelt hij erachter.

'Je wat?', vraag ik helemaal geschrokken, maar ook een beetje enthousiast. 'Niets, laat maar.', 'Ohw okee...', zeg ik een klein beetje teleurgesteld.

Ik neem een plateau, leg mijn bord en bestek erop en ga naar de vrouw achter het vlees. 'Euhm voor mij niet, mevrouw.', ik schuif door naar de vrouw achter de groenten en ik geef een klein knikje. Ze neemt een grote lepel en schept wat erwtjes met wortelen op. 'Bedankt mevrouw.', glimlach ik. Ik schuif nog een keer door en neem dan een glas en een knalrode appel. Deze zet ik op mijn plateau, ik neem mijn plateau en ga naar de tafel van Jake. Ik ga naast hem zitten en eet een worteltje.

'Dus...', verbreek ik de stilte. 'Dus, wat heeft ze gezegd?', 'Ik moet veel rusten, maar mag wel nog naar school, maar ik mag niets tegen mijn heup laten botsen.', 'Ow okay en waarom ga je niet naar huis?', 'Omdat ik school niet wil missen.', 'Oh okay.', en toen was het weer stil. Damn it! Ik haat stiltes.

Mijn eten is ondertussen op en het is nu middagpauze en Jake heeft niets gegeten. Ik stel me recht en meteen neemt Jake men arm vast. 'Auw.', jammer ik. 'Ow sorry, ik vroeg me alleen af waar je naartoe ging.', 'Ik ga een beetje rondstappen, vermits ik toch een hele middagpauze vrij heb.', 'Ow ik ga wel mee.', ik knik. Hij laat mijn arm niet los, maar stelt zich wel recht. 'Euhm je mag mijn arm wel loslaten hoor.', 'Ow ja... sorry.', hij laat mijn arm rustig los en neemt daarachter mijn hand vast. Ik kijk hem raar aan en hij glimlacht alleen maar. Ik verstrengel onze vingers en glimlach terug.

'Gaan we naar het shoppingcentrum?', 'Is goed.', knik ik instemmend.