The Dream ft. 5sos

H24 - Luke

Pov Luke
Ik probeer achter het busje aan te rennen, maar word tegen gehouden door Michael en Ashton. 'Nee! Ze mag niet weer weg gaan! Nee!' roep ik in paniek, maar de jongens blijven me stevig vasthouden. Ik begin te snikken en fluister: 'Wat als ze het deze keer niet overleeft.' De jongens zetten me voorzichtig in de auto en meteen voel ik de armen van Nikki om me heen. Ze wrijft over mijn rug en zegt: 'Maar Cal is bij haar. Samen komen ze er wel doorheen.' 'Maar wat als ze Cal pijn doen en dat laten zien aan Katie. Dat kan ze echt niet aan.' Nikki begint ook te huilen en zegt: 'Ik weet het ook niet. Ik ben gewoon super bang.' Nu ben ik diegene die haar troost. Nikki gaat na een tijdje van mijn schoot af en gaat voorin naast Ashton zitten. Michael is Chelsey aan het troosten, maar Becky is nog steeds hard aan het huilen. Ik trek haar tegen me aan en fluister: 'Sorry dat we je een beetje vergeten waren.' 'Het is niet erg hoor.' mompelt ze. 'Natuurlijk is het wel erg!' zeg ik verontwaardigd. 'Het zijn je broer en je beste vriendin en wij zitten weer alleen aan onszelf te denken.' Ze glimlacht kleintjes door haar tranen heen en legt haar hoofd dan op mijn schouder. 'Ik ben bang Luke.' fluistert ze. 'Geloof me, ik ook.' Ashton start de auto. Na een tijdje hoor ik dat Becky op mijn schouder in slaap gevallen is. Ik wrijf over haar arm en voel dan een traan over mijn wang rollen. Michael ziet het en zegt: 'Het komt goed Luke, we gaan ze vinden.' Ik knik en kijk dan uit het raam. We komen al snel bij onze bus. Ik til Becky voorzichtig op en loop de bus in. Ik leg haar in haar bunk en trek haar broek voorzichtig uit, zodat ze iets comfortabeler slaapt. Ik trek de deken over haar heen en loop dan weer naar het woongedeelte. Ik laat  me op de bank ploffen en knijp hard in het kussen. Ergens voel ik me echt schuldig. Ik weet dat het niet mijn schuld is, maar toch voel ik me schuldig. Ik ga haar niet eens zoeken, wat voor een broer ben ik? Ik voel een hand op mijn schouder en zie dat het Nikki is. Ze gaat op het randje van de bank zitten en woelt door mijn haar. Ik glimlach kleintjes en begin dan weer te huilen. Ik word echt een beetje moe van mezelf zo. Ze tilt mijn hoofd op, gaat zitten en legt mijn hoofd op haar schoot. Michael komt naast de bank op de grond zitten samen met Ashton en wrijft geruststellend over mijn rug. Ik zucht en zeg: 'Ik ben zo bang dat ze het niet aan kan! Calum is er wel voor haar, maar wat nou als ze dat tegen haar gaan gebruiken?' Ik voel tranen op mijn wangen vallen die echt niet van mij zijn en kijk naar Nikki die ook aan het huilen is. Ik ga rechtop zitten en trek haar tegen me aan. 'Sorry, ik ben weer die sukkel die niet op andere mensen let.' Ze haalt haar schouders op en huilt uit op mijn schouder. Haar snikken worden steeds zachter en na een tijdje hoor ik dat ze in slaap gevallen is. Ashton tilt haar op en legt haar in de bunk. Michael komt naast me zitten en vraagt: 'Zullen we gamen?' Ik schud mijn hoofd en zeg: 'Ik ga slapen denk ik zodat ik straks langer kan zoeken.' Hij knikt. Ik ga in mijn bunk liggen en probeer te slapen. De tijd gaat super langzaam voorbij, maar het lukt niet om in slaap te vallen. Na een tijdje hoor ik Ashton en Michael ook naar bed gaan. Ik wacht nog een uur en klim dan mijn bunk uit. Ik sluip naar buiten en loop naar onze geleende auto. Ik probeer de deur open te doen, maar die zit op slot. Ik loop weer naar binnen en kijk naar het plekje waar de autosleutel normaal ligt, maar daar is hij niet. F*ck! Waar ligt die stomme sleutel! Ashton ruimt hem altijd op hetzelfde plekje op. Hij heeft hier natuurlijk over nagedacht. Hij wist dat ik ze nu wil gaan zoeken en heeft de sleutel expres verstopt. Nou, dan ga ik wel lopen! Ik loop boos weg en krijg na een tijdje wandelen honger. Crisis Luke! Je hebt ook echt altijd honger! Ik kijk rond en zie dat er nog een soort cafeetje open is. Ik ga naar binnen en bestel een bier en een donut. Geloof me, dat is niet een goede combinatie. Ik betaal en loop dan weer het café uit. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik pas een uur weg ben, waarvan ik een kwartier in het café gezeten heb. Zuchtend loop ik weer verder. Misschien had ik toch gewoon bij de bus moeten blijven, maar ik heb nu echt geen zin om weer terug te gaan. Ik heb echt geen flauw idee waar ik heen loop en als ik om me heen kijk, zie ik dat ik een soort van bos ben beland. Ik loop met mijn kop weer ergens anders en heb geen flauw idee waar ik nu ben. Ik pak mijn telefoon, maar tot overmaat van ramp is dat k*tding leeg. Echt alles moet fout gaan vandaag! Ik loop maar gewoon verder en hoor dan geritsel achter me. Natuurlijk, dat ook nog! Ik kijk achter me, maar zie helemaal niets. Word ik nou nog paranoia ook? Ik begin te rennen, maar struikel over een tak en val hard op de grond. Ik hoor weer geritsel en draai me snel om. Er komen twee schimmen op me en ik probeer op te staan, maar ben daar weer veel te onhandig voor en val nog een keer. De mannen grinniken en dan voel ik een harde klap op mijn hoofd. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik zak weg.

Hai peepz
Sorry ik wilde echt eerder updaten, maar was het hele weekend echt heel druk dus ik ben het gewoon vergeten😊 maar hier dus weer een nieuw hoofdstukje ik hoop dat jullie het leuk vinden
😘😘