Pov Katie
Ik ben er helemaal klaar mee! Drie dagen geleden was ik uitgerekend, maar de baby laat nog even op zich wachten. Niet dat dat nou het ergste is, maar ik kan helemaal niets doen en verveel me dood. Calum is heel bezorgd en wil dat ik de hele dag in bed blijf liggen, maar daarvoor gaat het voor mij echt super langzaam. Ik laat me voorzichtig uit mijn zakken en kleed me aan. Het is echt heel vroeg en volgens mij slaapt iedereen nog. Ik sluip naar beneden en loop in de richting van het strand, nadat ik de buitendeur zachtjes achter me dicht heb gedaan. Ik ga op een grote rots zitten en staar in de verte. Ik weet niet hoe lang ik daar zit, maar ik word na een tijdje uit mijn gedachten gehaald door de stem van Calum. 'KATIE!' Ik kijk verbaasd achterom en zie dat Calum als een gek aan komt rennen. 'Gaat het wel goed met je?' vraagt hij hijgend als hij naast me staat. Ik zucht onhoorbaar en knik. 'Ik heb niet een ongeneselijke ziekte hoor!' 'Nee, maar je bent wel negen maanden zwanger.' Ik rol met mijn ogen en roep: 'Ik kan echt wel voor mezelf zorgen! Ik hoef al die bezorgdheid van je niet!' 'Wat wil je dan?' roept hij terug. Ik begin te huilen en stotter 'I-ik weet het niet.' Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan, wat niet helemaal soepel gaat aangezien mijn dikke buik in de weg zit. 'Sorry, hormonen.' mompel ik in zijn shirt. Hij wrijft over mijn rug en zegt: 'Zullen we weer terug gaan?' Ik knik en loop hand in hand met Calum weer terug. Calum loopt de keuken in, terwijl ik mezelf moeizaam de trap op sleep. Beter komt die baby snel. Ik loop de babykamer in en ga met mijn vinger langs de muur. Een paar weken geleden hebben we met z'n allen de kamer geverfd en heb ik samen met Becky het wiegje en de box en nog een paar van dat soort dingen uitgezocht en in de kamer gezet. Ik loop weer naar mijn, nee, onze kamer en ga tegen het hoofdeinde zitten. Calum komt binnengelopen met een dienblad met een ontbijtje erop. Ik glimlach en zeg: 'Wat ben je weer een schatje.' Hij krijgt een grijns op gezicht en zegt: 'Ik ben altijd een schatje.' Ik rol met mijn ogen en begin te eten. Hij komt voorzichtig naast me zitten en slaat zijn arm om mijn schouder. Als ik mijn ontbijt op heb, zet Calum het dienblad op mijn nachtkastje en slaat daarna zijn arm meteen weer om me heen. Luke komt binnen met een slaperig hoofd en vraagt: 'Hoe gaat het met je Kait?' Ik glimlach, dit doet hij nu al drie weken elke ochtend. 'Het gaat prima Lukey.' Hij glimlacht en loopt dan naar beneden. 'Je hebt echt een geweldige grote broer.' lacht Calum. Ik knik en zeg: 'I know right.' Het blijft een tijdje stil. 'Cal?' 'Ja?' 'Zullen we beneden FIFA doen?' Hij bijt aarzelend op zijn lip, maar zegt dan:
'Ja als jij dat wil.' Ik knik en loop beneden. Ik kijk zoekend om me heen en zie dat Luke samen met Michael en Ashton bij de tv zitten en de meiden aan de keukentafel. Ik laat me op de bank zitten en roep: 'FIFA TOERNOOI!' Michaels rent meteen weg en komt twee minuten later weer terug met een whiteboard. Luke kijkt me even bezorgd aan, maar als hij de gelukkige grijns op mijn gezicht ziet, haalt hij zijn schouders op en kijkt verwachtingsvol naar Michael. Michael wacht even tot Nikki, Chelsey en Becky er ook bij komen zitten en begint dan. 'Oké, eerst Luke tegen Katie, dan Nikki tegen Ashton, Calum tegen Becky en als laatste Chelsey tegen mij. Daarna zien we wel weer verder. Ik knik enthousiast en pakt een controller. Michael maakt ondertussen een heel schema op het whiteboard.
'Waar heb je dat geleerd?' vraagt Calum verbaasd, nadat ik Luke ruim heb verslagen en me tussen Calum en Michael op de bank laat zakken. Ik haal mijn schouders op en zeg: 'Ik ben gewoon een natuurtalent.' Na een aantal potjes is de finale. Ik tegen Michael. Ik ga klaar zitten en wordt toegejuicht door de rest van de meiden. 'Kom op Kait! Houd de eer van de meisjes hoog!' De jongens staan natuurlijk aan Michaels kant, maar ik zie dat Calum stiekem trotse blikken op me werpt alsof hij wil zeggen: kijk dat is mijn meisje die iedereen gaat verslaan in FIFA. Dan begint het potje. Michaels houding wordt steeds aggressiever naarmate ik meer doelpunten maak. Ik win het potje makkelijk en de meiden gaan helemaal door het lint. Michael bijt gefrustreerd op zijn lip en zegt dan met een grijns: 'Ik weet wel een spel waarin ik je kan verslaan. Just Dance!' Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Denk je nou echt dat je mij kan verslaan in Just Dance?' Hij knikt vastberaden en wijst dan naar mijn buik. 'Je kan namelijk nooit Just Dancen als je negen maanden zwanger bent.' Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. 'Try me.' Calum schraapt zijn keel en zegt: 'Ik weet niet of dat nou het beste idee is.' 'Nee Cal! Geloof me, ik weet wat ik doe!' Hij haalt zijn schouders op en geeft me een Wii-controler aan. Michael start het spel op en kijkt me vragend aan. 'Welk liedje?' 'She looks so perfect natuurlijk duh!' Hij lacht en zet alles klaar. 'Nou kom je staan?' Ik kijk hem onschuldig aan en vraag: 'Wie had er wat gezegd over staan?' Het liedje begint en ik zing hard mee met de tekst en doe de armbewegingen. Ik win weer glorieus van Michael waar hij niet echt vrolijk van wordt. Hij probeert me overhalen tot nog een spelletje, maar ik schudt vastberaden mijn hoofd en zeg: 'Ik ga weer lekker in bed liggen. Ik ben echt moe.' Calum wil meteen opstaan, maar ik duw hem terug op de bank en zeg: 'Ga jij nou maar even lekker plezier maken!' Hij aarzelt even, maar glimlacht dan naar me en knikt. Ik sleep me weer naar boven en ga op bed liggen. Misschien had ik dat Just Dance toch maar niet moeten doen. Ik ben echt helemaal kapot nu, maar het was wel echt heel leuk. Ik voel opeens een stekende pijn in mijn maag en raak in paniek. De baby komt! Ik doe het eerste wat in me opkomt en schreeuw hard om Calum.Tam tam taaaaaaam The baby is coming😏
JE LEEST
The Dream ft. 5sos
FanfictionKatie en haar drie vriendinnen leiden een normaal, nou een soort van normaal, leven. Alle vier wonen ze in een weeshuis met twee leiding, Janssen en Daisy. De meiden houden van Daisy, maar Janssen is meer een soort boze stiefmoeder voor ze. Ze moete...