Γκρέιφορτ

6.

Η Κλέρι έφυγε από το σπίτι της Κάρα τέσσερις ώρες αργότερα με ένα τεράστιο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη της. Οι πέντε τους είχαν πολύ καιρό να περάσουν λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί. Για να λέμε την αλήθεια, είχαν να περάσουν γενικώς λίγο χρόνο όλοι μαζί από πριν τη μάχη. Όποτε προσπαθούσαν να κανονίσουν κάποιος δεν μπορούσε, άλλος δεν είχε χρόνο, κάποιος άλλος έπρεπε να μείνει σπίτι για να φροντίσει τραυματίες και στο τέλος κανείς δεν είχε όρεξη για εξόδους και λίγη παρέα.

Εκείνο το απόγευμα όμως ήταν διαφορετικά. Το είχαν συμφωνήσει από πολλές μέρες νωρίτερα και δεν άφησαν την ομιλία της Τζοάννα να τους χαλάσει το ραντεβού. Είχαν καταφέρει επιτέλους να βρουν μία μέρα που να τους βόλευε όλους και δεν θα άφηναν τίποτα να τους το χαλάσει.

Αποδείχθηκε ότι άξιζε.

Αφού έφυγαν από την πλατεία Μάντισον αποφάσισαν ξαφνικά να πάνε προς το εμπορικό κομμάτι της πόλης και να πάρουν μεξικάνικο.

Έτσι οι τέσσερις τους έφτασαν στο σπίτι της Κάρα μαζί με την Κρισάνθα και κάθισαν να φάνε.

Η κατάσταση είχε πολύ γέλιο διότι η Λόρεν δεν είχε ξαναφάει μεξικάνικο και οι γεύσεις της φάνηκαν τόσο καυτερές που χρειάστηκε να πιει όλο το νερό της κανάτας για να έρθει στα ίσα της.

Μετά από το φαγητό βολεύτηκαν όλοι στο σαλόνι, εφόσον ήταν μόνοι τους στο σπίτι, και δεν έκαναν τίποτα φανταστικό ή έξω από τα συνηθισμένα πέρα από το να εκτοξεύουν πειράγματα ο ένας στον άλλον, να λένε ασυναρτησίες και να γελάνε.

Μάλιστα, για μερικές στιγμές η Κλέρι ξέχασε το πρόβλημα με την Λόρεν. Ακόμα και ο Κάμερον είχε ξεκολλήσει από πάνω της και καθόταν χαλαρά δίπλα στην αδελφή του.

Όλα έμοιαζαν υπέροχα και μπορεί τελευταία να έβγαινε αρκετά από το σπίτι αλλά δεν περνούσε τόσο καλά όσο εκείνο το απόγευμα.

Με τις σκηνές να παίζουν σε επανάληψη σαν κινηματογραφική ταινία μέσα στο μυαλό της, η Κλέρι πέρασε από τα μεγάλα σπίτια του βόρειου κομματιού της πόλης, μπροστά από το Κέντρο Ανάπτυξης Τεχνολογίας και βρέθηκε στα στενά δρομάκια του ανατολικού κομματιού και, τελικά στη γειτονιά του Τέιλορ.

Ξαφνικά, η αλλαγή της φάνηκε τεράστια. Τα σπίτια ήταν αισθητά πιο μικρά και πιο πυκνά χτισμένα, χωρίς αυλές, μόνο με λίγα σκαλάκια που οδηγούσαν στις εξώπορτες. Στους δρόμους υπήρχαν τουλάχιστον δέκα πόντοι χιόνι που κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να καθαρίσει και το φως των ψηλών φανοστατών δεν ήταν σε καμία περίπτωση επαρκές και δεν είχε καμία σχέση με αυτό που έκπεμπαν οι λάμπες στο βόρειο κομμάτι της πόλης.