Γκρέιφορτ

28.

Αφού περπάτησαν κυριολεκτικά όλη την πόλη και τα περίχωρά της -που τελικά ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από το Μάλφελιν- η Κλέρι μαζί με τους υπόλοιπους επέστρεψαν στο κτήριο της κεντρικής διοίκησης στις δώδεκα και μισή το μεσημέρι. Τα πόδια της διαμαρτύρονταν από την κούραση και ένιωθε μία ζαλάδα, αλλά η διαδρομή μέσα στο Γκρέιφορτ την είχε αποζημιώσει.

Όπως και το δυτικό κομμάτι της πόλης, έτσι και το ανατολικό ήταν ολόκληρο χτισμένο μέσα στο πυκνό δάσος. Όλοι οι δρόμοι ήταν χωματένια μονοπάτια με ροζιασμένες ρίζες δέντρων να ξεπετάγονται εδώ και εκεί. Όπου και να έστρεφε το κεφάλι της η Κλέρι αντίκριζε τις απόκρημνες κορυφές των βουνών που περιέβαλλαν την κοινότητα, με πιο εντυπωσιακή αυτή του Μπλιν.

Περπάτησαν αρκετά στο κομμάτι της πόλης που απλωνόταν πίσω από το κτήριο της κεντρικής διοίκησης. Εκεί ήταν χτισμένο το μοναδικό κομμάτι που δεν ταίριαζε απόλυτα με το περιβάλλον, το εμπορικό κομμάτι με τα μαγαζιά και τα εστιατόρια. Οι χώροι των καταστημάτων ήταν μονώροφοι και οι τοίχοι τους πέτρινοι με γυάλινες βιτρίνες, ενώ πολλά εστιατόρια είχαν ισόγειο και πρώτο όροφο με μεγάλα μπαλκόνια και βεράντες. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη πόλη, στην οποία επικρατούσε μία γαλήνια σιωπή, το εμπορικό κομμάτι βούιζε από ζωή και ενέργεια.

Λίγο πιο βόρεια βρισκόταν δύο κτήρια κολλητά χτισμένα, το Κ.Α.Τ. και το κέντρο προπόνησης. Ήταν και τα δύο πέτρινα, ψηλά και στιβαρά και δεν έμοιαζαν καθόλου με τα αντίστοιχα του Μάλφελιν.

Στα νότια του εμπορικού κομματιού υπήρχε ένα μεγάλο πάρκο όπου για πρώτη φορά το έδαφος ήταν λιθόστρωτο. Σε μία μεγάλη έκταση χωρίς δέντρα υπήρχαν παρτέρια με ξερό χώμα, ο Γουόλντεν όμως τους διαβεβαίωσε ότι την άνοιξη εκεί φυτεύονταν πολύχρωμα λουλούδια και το πάρκο γινόταν λιγότερο καταθλιπτικό και γκρίζο.

Μετά από εκεί έκαναν έναν μεγάλο κύκλο περνώντας από το νοτιότερο κομμάτι της πόλης, ακριβώς κάτω από το Ντρόξεθ. Το σκηνικό δεν άλλαζε πολύ εκεί πέρα, απλώς ξύλινες μονοκατοικίες και διώροφα σπίτια ήταν άλλοτε διάσπαρτα ανάμεσα στα δέντρα και άλλοτε χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο ώστε να σχηματίζουν δρόμους και στροφές.

Μετά από πολύ ακόμα περπάτημα κατέληξαν ξανά στη λίμνη στο κέντρο της πόλης, αφού πέρασαν πρώτα από τη βιβλιοθήκη και ένα εστιατόριο αποκομμένο από τα υπόλοιπα χτισμένο στις όχθες του ποταμού Σόλντακ.