Γκρέιφορτ

31.

Ο Τέιλορ την πρόλαβε την Κλέρι στην ώρα που έβγαινε από το κέντρο προπόνησης, ενώ η αγενής γραμματέας τούς παρακολουθούσε με περιέργεια. «Κλέρι!», την φώναξε και την έπιασε από το χέρι. Φώναζε το όνομα της όσο ώρα κατέβαινε τρέχοντας τις σκάλες πίσω της αλλά εκείνη ή δεν άκουγε ή τον αγνοούσε.

«Τι;», ρώτησε η Κλέρι απότομα και γύρισε για να τον κοιτάξει. Τα μάτια της ήταν κόκκινα και στην έκφρασή της ήταν αποτυπωμένος θυμός, τόσο έντονος που ήταν ακόμα πρωτόγνωρος και για την ίδια, «δεν έχω όρεξη για κήρυγμα αυτή τη στιγμή».

«Δεν ήρθα για να σου κάνω κήρυγμα» προσπάθησε να την ηρεμήσει εκείνος. Έψαξε το πρόσωπό της με ανησυχία, χωρίς να αφήνει στ σφιχτή λαβή στο χέρι της. «Είσαι εντάξει;».

«Σου φαίνομαι εντάξει;», φώναξε η Κλέρι και με ένα τράβηγμα απελευθερώθηκε από εκείνον, «γιατί το γεγονός ότι έφυγα τρέχοντας από εκείνη την αίθουσα υποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο!».

«Κλέρι...», πήγε να πει ο Τέιλορ αλλά εκείνη τον έκοψε αμέσως.

«Κλέρι τι;», είπε απότομα, «ξέρεις και εσύ σωστά; Και δεν μου έχεις πει τίποτα όλον αυτόν τον καιρό». Ο θυμός της φούντωνε όλο και περισσότερο βλέποντας τον μέντορά της να την κοιτάζει μελαγχολικά, χωρίς όμως να απαντάει στην ερώτησή της. «Γιατί Τέιλορ;».

«Άσε με να σου εξηγήσω», είπε ήρεμα ο Τέιλορ και προσπάθησε πάλι να ακουμπήσει τον ώμο της, εκείνη όμως τραβήχτηκε μακριά του.

«Απλώς φύγε, Τέιλορ. Δεν θέλω να ακούσω τις δικαιολογίες σου», είπε η Κλέρι και γύρισε την πλάτη της για να φύγει.

«Όταν αποφάσισα να γίνω μέντοράς σου, ορκίστηκα να ξεχάσω όλη αυτή την ιστορία, Κλέρι», φώναξε εκείνος, «στο υπόσχομαι, όλο αυτό δεν έχει να κάνει με εσένα».

Για μία στιγμή, η Κλέρι σταμάτησε και τον κοίταξε πάνω από τον ώμο της. «Και όμως, όλοι εμένα κοιτάζουν περίεργα», ψιθύρισε εκνευρισμένη και βγήκε από το κτήριο κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω της.

Μόλις βγήκε έξω, στον κρύο και καθαρό αέρα μεταμορφώθηκε ξανά και άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Με τις ριπές του ανέμου να κάνουν τα μάτια της να δακρύζουν πέρασε βολίδα ανάμεσα από σπίτια και άφησε τον εαυτό της να χαθεί μέσα στην πόλη. Πρέπει να έτρεχε περισσότερο από μισή ώρα όταν βρέθηκε επιτέλους στο κέντρο της πόλης. Παρόλα αυτά, δεν είχε ηρεμίσει καθόλου μέχρι εκείνη τη στιγμή, συν το ότι είχε τραβήξει αρκετά βλέμματα. Μην έχοντας που αλλού να πάει, μεταμορφώθηκε και κατευθύνθηκε τρέχοντας προς το σπίτι του Λόγκαν.