Γκρέιφορτ

9.

Η μυρωδιά του λιωμένου τυριού και του τηγανιτού μπέικον που ερχόταν κατ' ευθείαν από την κουζίνα έκανε την Κλέρι να ανοίξει το ένα μάτι της, διότι δεν είχε αρκετή ενέργεια να ανοίξει και τα δύο.

Η φωτιά στο τζάκι του Τέιλορ έκαιγε, οι κουρτίνες ήταν τραβηγμένες έτσι ώστε να φαίνεται ο χιονισμένος δρόμος έξω από το παράθυρο, η κουβέρτα της τσαλακωμένη και τα μαλλιά της μπερδεμένα. Παρά το εμφανισιακό της χάλι, όμως, ένιωθε ευτυχισμένη. Απόλυτα ευτυχισμένη.

Τεντώθηκε με την ησυχία της κάτω από την τσαλακωμένη κουβέρτα του Τέιλορ και σηκώθηκε από τον καναπέ ψάχνοντας τις παντόφλες της στο πάτωμα. Χωρίς να μπορεί να σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη της, τίναξε τις τούφες καστανών μαλλιών από το πρόσωπό της και πήγε προς την κουζίνα.

Ένιωθε γεμάτη. Γεμάτη από ενέργεια, ευχαρίστηση, αγάπη, στοργή και ανακούφιση. Εκείνες οι τελευταίες εβδομάδες είχαν υπάρξει αρκετά έντονες και η Κλέρι χαιρόταν πλέον που η ζωή της είχε επανέλθει πίσω στο φυσιολογικό. Όσο φυσιολογική μπορούσε πλέον να ήταν η ζωή της από εκεί και πέρα. Πριν από έναν μήνα είχε έρθει στο Μάλφελιν για πρώτη φορά και είχα μάθει πως είναι λυκάνθρωπος. Μετά είχε συνειδητοποιήσει πως θα περνούσε έναν ολόκληρο χρόνο στο σπίτι του Τέιλορ, ως νεοσύλλεκτη. Είχε αποκτήσει τέσσερις υπέροχους φίλους – λυκάνθρωπους, είχε βρεθεί σε πραγματική μάχη. Είχε δει κόσμο να τραυματίζεται, είχε παρακολουθήσει εξ αποστάσεως μία κοινότητα να καταρρέει. Ήταν κοντά στο να ανακαλύψει γιατί όλοι μόρφαζαν στο άκουσμα του επιθέτου της, έχει βρεθεί σε πάρτι λυκανθρώπων, ήταν πλέον ανεξάρτητο και υπεύθυνο μέλος μίας κοινότητας που την θεωρούσε αρκετά ώριμη ώστε να αντιμετωπίζεται σαν ενήλικη. Είχε ερωτευτεί τον μέντορά της, το αγόρι με το οποίο έμεναν στο ίδιο σπίτι.

Παρόλο αυτά, η ζωή της δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη από εκείνη τη στιγμή. Αν μπορούσε να αλλάξει κάτι στο σκηνικό ή στην εξέλιξη των προηγούμενων ημερών, δεν θα άλλαζε ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια.

Όπως πάντα, ο Τέιλορ βρισκόταν στην κουζίνα, με τα μαλλιά του ανακατεμένα και μικρές καστανές τούφες να πέφτουν στο μέτωπό του. Πήγαινε συνέχεια από την μία άκρη του πάγκου στην άλλη κατεβάζοντας πιάτα από τα ντουλάπια, ανακατεύοντας το περιεχόμενο του τηγανιού που και που και ανοίγοντας το ψυγείο περιστασιακά. Επιπλέον φορούσε ένα τσαλακωμένο καρό παντελόνι πιτζάμας και ένα απλό πόλο μπλουζάκι σε μπλε σκούρο χρώμα. Μπορεί τα ρούχα του να μην ταίριαζαν μεταξύ τους αλλά πάνω του φαινόταν τόσο ωραία.