Antagonist of Men

Chapter 13 *Sudden Change*

Hola arinola! How's everyone doing? :"> I'm so happy kasi kakatapos ko lang magbake! At successful naman siya, kahit papaano lasang pagkain naman siya. :p Anyways, Happy reading. :)

Chapter 13 * Sudden Change*

The next day I decided to meet Tristan at our favorite restaurant, since it's my day off also. Actually, advantage ko na din yun para maiwasan siya. Naiinis pa din kasi ako sa nangyari kahapon. He offended me, at di lang yun, tinawag pa akong slut! Nako, kung hindi ko lang talaga kailangan nang pera, baka nasapak ko na yan.

I decided not to tell that to Tristan nang magkita kami kanina, mahirap na baka kung ano pa ang mangyari. Medyo nagtataka nga lang siya kung bakit para daw akong ewan na minsan natutulala nalang bigla, it's not my fault. What Ford told me yesterday really did affected me. I was on my way home when someone called me.

"Hello?" I answered without looking at the caller ID

"Alex, where are you?" Okay, ano na naman kailangan nitong lalaki na 'to?

"Pauwi na, ano sa tingin mo?" I told Tristan. I know it was him, siya lang naman nakakaalam nang number ko. Tsaka, duhh boses pa lang alam ko na noh.

"Sungit!" Narinig ko pang pa-bulong bulong pa siya sa kabilang linya. Aba loko!

"Teka, ba't ka ba kasi tumawag?" Hindi naman sa tinataboy ko siya pero, nagtataka lang kasi ako.

"Miss na kasi kita!" I rolled my eye. Minsan nakakainis din pagka-sweet niya eh. Wala sa oras. Sarap pektusan sa cranium!

"Kakakita lang natin kanina miss na agad? OA neto!" I scoffed.

"Biro lang! Eto naman. I'm just checking if you're still alive." Pinipilt niya kasi akong ihatid pauwi kanina pero tumaggi na ako. Syempre marunong naman ako mahiya kahit papaano. Tsaka ayokong magkita sila ni Ford. Napaka-antipatiko pa naman nun.

"I'm okay. Really okay! Don' worry na, okay?" Ibang klase talaga tong si Tristan!

"Are you sure?" I pressed my cellphone between my shoulder and ears to open the glassed door. Hindi ko kasi magamit ang isa kong kamay dahil may binili ako. Well, may binili si Tristan para sa akin. Oy, hindi ako nagpalibre ah, nilibre niya ako.

"Oo nga sabi! Oh eto na nga oh, papasok na ako sa buliding." Sabi ko tsaka pumasok sa pinto. Dumiretcho agad ako sa elevator at kaagad naman itong nagsara.

"Good. I just really wanna make sure that you're safe. Mahirap na baka mamaya mapatay ako ni Tita pag may nangyari sayo." I could feel him rolled his eyes on the other line. Ang ewan nito!

"Sirang plaka lang, Tristan?" I said sarcastically. The elevator door opened widely. I stepped out of the it and straightly I went to the front door. I snatched the spare keys in my pocket and inserted it to the door knob.

"Huy!--" I stiffened when I heard Tristan's voice.

"Ah? Ano yun?" Tumigil muna ako sa pag pihit nang doorknob nung namalayan kong hindi niya pa pala binababa.

"Narinig mo ba sinabi ko? Nako naman!" I just nodded hoping that he might know it. Aba malay ko bang nagsasalita pala siya? XD I twisted the doorknob and.... Bingo!

Nang makapasok ako ay kaagad na hinanap nang mga mata ko si Ford. Instantly, I found him sitting at the mini bar drinking something. Alam kong hindi niya napansin ang pagdating ko kaya sinadya kong dumaan sa harap niya habang nasa tenga ko ang cellphone. I made sure that I walked really slow to piss him off even more. At first, ay kinunutan niya lang ako nang kilay, pero alam kong unti unti na siyang naiinis.

"Ano ba! Stop it na nga! Kinikilig na ako!" I said faking my laugh. I glimpsed at his now annoyed face as his eyes followed me. Napatigil siya sa paginom niya habang inaabangan ang susunod kong sasabihin.