Antagonist of Men

Chapter 26 *Luke's Revelation*

A/N: As a promise! HAHAHAH. Starring Romina here sa chapter na 'to!Special guest! Mwhahaha. Sana mag enjoy ka sa pagigng secretary mo. LOL. Happy Reading. =)

Alex's POV

It took me another 2 hours bago ako makabangon sa kama dahil sa haba ng pagmumuni-muni ko. Tumayo ako sa kama para ayusin pinaghigaan ko, but something caught my attention, that red stained on the sheet. Evidence nga talaga na totoo yung nangyari kagabi.

I walked like a zombie papunta sa labas ng kwarto ni Ford. Bakit wala si Ford? Nasan kaya 'yun?

Nananakit pa din ang binti ko at halos hindi ako makapag-lakad ng maayos, kumuha lang ako ng tubig sa fridge at uminom sandali, at bumalik na din sa sofa.

Nakakabingi ang katahimikan dito kaya binuksan ko nalang yung TV.

Pero may nahagip ang mata ko sa side table, may envelope dun. Brown envelope to be exact, saktong nakita ko din ang pangalan ko dun kaya hindi na ako nagdalawang isip na buksan 'yon.

"O-oh my gosh.." Nanginginig na sabi ko the moment na buksan ko 'yun.

There's alot of photos. Dozen I guess, at lahat ng 'yun ay puro sila Ford and Allison. Tinignan ko yung una at limang picture, puro lang sila naguusap.

Pero hindi ko na kinaya nung makita ko ang pang-eight na picture.

Allison kissing Ford, his arms rested at her waist..

Kusa kong nabitawan yung mga litrato at nagkanda-laglagan sila sa sahig.

I cover my mouth to calm myself from crying too loud, pero hindi ko din napigilan. Nanginginig ako sa galit, sa inis.

After taking what he wanted ganito lang? I laughed humorously at the thought, oo nga pala, ano nga ulit ako sa kanya?

Exactly, just a maid.

Luke's POV

"Romina, come over!" Tawag ko sa sekretarya ko. Agad naman siyang pumasok sa opisina ko. And she's undeniably sexy! Damn!

"Yes sir?" Inosente niyang sabi, she's wearing those eye glasses. Damn it!

"Nagawa mo na yung pinapagawa ko?" Kunwari hindi ako affected sa sinabi ko.

"Opo sir.." Tumango ako and smirked. Good girl, Romina. Good girl.

"Now I want you to call my driver. May pupuntahan ako." She nodded and walked out.

Now let this game started. First one to get hurt, lose.

-

Alex's POV

Pasado alas-syete na nung matapos akong magimpake ng mga gamit ko. I'm through here, I'm through with him. Ayoko na, ang sakit sakit na. Pagod na ako kakahabol sa kanya, pagod na ako kakahintay sa kanya.

Pagod na ako ng kakaasa. Kung hindi niya kayang ibigay yung hinihingi ko sa kanya, then mas maganda siguro kung sa iba ko nalang 'yun hanapin.

I should've listened to Tristan before, kung sino pa yung bestfriend ko, yun pa yung hindi ko pinakinggan. How absurd.

"Where do you think you're going?" Pagkita ko, nandun na pala siya. Confused is written at his eyes.

I laughed mentally. Saan kaya nagpunta 'to? Pinagkalat niya na ba ang balita na nagamit niya na ako?

"Wala kang pake." Ibinababa ko na yung bagahe ko sa kama at hinila, pero pinigilan niya ako.

"Don't touch me!" Agad na sabi ko ng magtama ang kamay niya sa akin.

"What the heck, Alex? What's going on?!" I smirked.

"What's going on? Really Ford? Shouldn't I be asking that to you?"

"What are you talking about." Seryoso niyang sabi.

"Shit lang, Ford! Ang sakit oh, hindi mo ba ako nararamdaman? O ganyan ka lang talaga ka manhid sa akin? Nandito na ako sa harap mo, pero naghahanap ka pa ng iba!" Tinignan niya ako ng naguguluhan.

"I love you Ford! Alam mo yan, pero sana naman hindi mo na ako pinaasa na mamahalin mo din ako kung sasaktan mo lang ako."

"Alex, I can't give what I don't have.." Parang nabuhusan ako ng malamig na tubig sa sinabi niya.

Naibato ko sa kanya yung mga litrato, sa sobrang galit ko, sumabog yun sa mukha niya.

"Ah, gets ko na. Kaya pala niloko mo nalang ako? Ang saya noh? Ang saya ng may nasasaktan kang tao. Ano, masaya ka na? Masaya ka ng nakuha mo ko? Na nasaktan mo ko?" Nangingilid na ang mga luha ko sa mata ko. Ayokong umiyak sa harap niya, dahil ayokong kaawaan niya ako.

"Alex, stop it! You don't understand.." Akmang hahawakan niya ako ng tampalin ko 'yun.

"Ano pa bang hindi ko naiintindihan?! Alam kong tanga ako, Ford. Pero hindi ako bobo para hindi maintindihan ang mga nakita ko! Kaya please lang, tumabi ka." I said coldly.

"Alex! Stop it, you're not going anywhere." Hintak niya ako ulit kaya nasampal ko na siya.

*SLAAAAAAAP*

"Hindi pa ba sapat yung ginawa mo sa akin? You almost crushed me! But I guess you should put the blame on me, because I trusted a devil like you.."

Then I left him there dumbfounded. Akala ko, pipigilan niya pa ako sa pagalis ko. Actually, tama lang pala ang ginawa ko. Tama lang na umalis ako.

Lumabas na ako ng condo. Nagabang ako ng taxi, kahit na hindi ko naman alam kung saan ako pupunta. Basta nag-abang lang ako. Bahala na, wala naman akong ibang mapupuntahan, si Tristan galit sa akin, wala pa akong condo.

I decided to drop at the bar, as usual, dito naman talaga ako tumatambay dati pa. Kahit na mukha akong tanga na may dala-dalang bagahe. Wala akong pakielam.

"Waiter! Give me another one!" Utos ko sa waiter. Napaka-kupas talaga nila kumilos.

"Ohhh, seems like faith brought us here, together again." Napalingon ako sa nakita ko. He's wearing that mischievous smile again.

Sinulyapan ko lang siya sandali. Masyado na akong pagod para sagutin siya ng pabalang.

"Luke?" I'm too weak to argue. Kaya yan lang lumabas sa bibig ko.

"The one and only.." He winked.

"Please, wag ngayon. Maghanap ka nalang ng iba diyan." Pagod na ako. Please, spare me. He smirked.

"Believe me, you'll be needing me as much as I need you." May ibang kahulugan ang ngiti sa mga labi niya ng sabihin niya 'yon.

I looked at him in disbelief.

"I told you, he'll break you. Look at yourself right now, you're undeniably broken." Pinagmasdan ko siyang maiigi. Ano ba'ng pinupunto nito?

"Oo na, tama ka na. Masaya ka na?" Tumabi siya sa inuupuan ko at inagaw ang drink na hawak ko.

"Hey!" Angal ko. Itinabi niya iyon sa gilid at tinignan ako ng maiigi.

"I want you to pay attention to everything I'm going to say." He said sternly.

"Ano pa ba?!" Tinignan ko siya nung isinigaw ko yun, pero agad ding nagbago ang tono ng boses ko nung tumingin siya sa akin ng parang naaawa.

"Tama na please, masakit na. Ayoko na!" Pagod na ako. Physically and emotionally.

"Well kung nasasaktan ka, edi ibig sabihin nagwagi siya sa plano niya.." Napatigil ako bigla.

"A-anong plano?" he smirked devilishly.

"He planned to break you."

-to be continued-