Antagonist of Men

Chapter 28 *Dog's Bone*

A/N: Pasensya, kakatapos lang ng climax. Sabog pa ang idea ko. T___T Dog's bone kasi wala na ako maisip. Tutal bida naman ang aso dito! LOL

Special guest ulit si Secretary ni Luke! HAHAHAHA. Teka, natutuwa talaga ako sa kanya! :))) Thank you for reading my story! Nakaka-overwhelm! :> Pa-pancit ka naman! Exposure ito! CHAROOT!

Chapter 28 *Dog's Bone*

Tristan's POV

I immediately went back to my condo the moment I found out that Alex is with Miko. Sa sobrang pagod ko, hindi ko pa siya napupuntahan. Natatakot ako.

Sabi ni Miko, dinala daw siya kagabi ni Luke doon na lasing na lasing, but what really scared the hell outta me is when he said that Alex brought a luggage with her. Halos patayin ako ng konsensya ko nung nalaman ko yun.

I know Alex so well and I know that she won't leave anyone that fast unless there's a huge reason. Knowing that she already fell into my brother's trap. Alex is a kind of a woman who was born to be hard headed and stubborn. She tend to not listen to what people think and on what they're going to say to her.

Kahit nga ako hindi niya pinakinggan. But what can I do? I know from the very start that this will happen.. I was taken aback with my senses when I heard footsteps coming behind me.

"Hi, buddy." Nakita ko na nasa labas ng kwarto ko si Luke. How the heck did he get in here?

"Paano ka nakapasok sa condo ko?" Umakto siya na parang gulat na gulat.

"Is that how you treat a friend? Grabe ka naman." Painosente niyang sabi. Napansin ko na kasama niya yung secretary niya sa likod niya.

"What happened to Alex?" I said sternly. Alam ko na may kinalaman siya sa nangyari dahil siya yung kasama ni Alex kagabi. He rose his eye brow.

"Why don't you find out for yourself?" May pangaasar sa tono ng boses niya nung sabihin niya 'yon.

Napakuyom ako sa sinabi niya.

"Scared to know, huh?" Bigla na akong kinutuban sa sinabi niya kaya hinigit ko yung damit niya at kinuwelyuhan siya.

"What did you say to her?" I said full of anger. His secretary winced but I didn't care at all.

He smirked. "Everything, Tristan. Everything she needs to know.." Marahas niya akong itinulak papalayo at agad akong iniwan.

The door shut closed, and I was there. Left alone dumbfounded.

He didn't say the truth. Did he?

Luke's POV

"S-Sir, saan po tayo pupunta?" Kakalabas lang namin ng condo ni Tristan nung magsalita yung secretary ko.

Ano na nga ulit pangalan nito? Tss. Haba kasi, limot ko na tuloy.

"Hell, and you're required to come with me.." Naramdaman kong natigilan siya sa sinabi ko. What an odd.

Sumakay na ako sa kotse ko at nagdrive, wala lang. Trip ko lang pagtripan si Tristan. Asar talo eh! Magkapatid nga talaga sila ni Ford, parehong asar talo. Sarap nila pagbuhulin.

"S-Sir, uuwi po ako ng maaga, birthday po ni.." Napaharap ako sa kanya at sinamaan ko siya ng tingin.

"Nino?!" Napailing siya ng marahan, natakot ata.

"W-Wala po. Y-Yung aso ko po." She said almost whisper. I literally faced palmed myself. This is unbelievable!

Nung tinignan ko siya, namumula siya sa hiya. WTF?!

"Ugh, fine! We'll get that dog a damn bone!" Kusa akong nag U-turn sa empty slot at dumiretcho sa mall. Tutal wala naman akong gagawin, aaliwin ko na lang muna sarili ko.

Nung makadating kami sa mall, parang naging aligaga siya bigla. She kept on pacing back and forth in every store she sees, she's being indecisive, giddy and weird all at the same time.

Seriously. Is this her first time to go here? Disgusting.

"First time mo ba? Ba't ang ligalig mo?" She instantly stopped and bowed her head.

"S-Sorry Sir.." I nodded arrogantly. Nakakayamot naman 'to. Ang ignorante.

Since hindi din naman siya makapag-decide kung saan siya pupunta, dinala ko nalang siya sa may pet store at doon pinapili ng bone para sa alaga niya. Kung ano man yun.

"Pick whatever you want. I'll buy it." Her eyes become shocked when I said I'll buy it.

"S-Sir, it's okay. Ako na po ang--"

"O edi ikaw. Madali ako kausap." Tsaka ko siya tinalikuran at bumili ng donut sa katapat na store.

Sa bagay. Okay na na tumanggi siya. Nakatipid pa ako.

Miko's POV

"Xandra, okay ka na ba?" Tanong ko sa kanya nung finally nagising na siya. Ang haba ng tulog niya.

Hindi ba siya nagutom?

"Mhhhmm.." She moaned. Namumungay pa mga mata niya at kusa siyang napahawak sa ulo niya.

"'Masakit pa ba?" Tumango siya ng wala sa sarili. Naaawa na talaga ako sa kanya.

Pero mas hindi ko inasaahan nung tumulo ang luha niya ng biglaan.

"Oh! Ba't ka naiyak? Huy.." Nag-panic ako agad nung makita kong umiiyak na talaga siya.

"Xandra.." I caressed her back, then she started calming herself. I didn't move or remove our hug, I just want to comfort her really bad. Grabe talaga 'to. Di ko keri! Rereglahin na ako sa nangyayari. Oops.

"Hoy Xandra, naasar na ako ah. Ano ba nangyari sa'yo? Bago 'tong damit ko, yung uhog mo!" Idinaan ko nalang sa humor nung sinabi ko yun. Kasi kahit man ako nasasaktan eh.

Nasasaktan ako tuwing umiiyak siya. She deserve better than this.

Kinalas niya yung yakapan namin at hinarap ako. Namumugto pa rin yung mga mata niya.

"How true na magkapatid sila Ford at Tristan?" Nanlaki yung mata ko. Talagang literal na nanlaki.

"S-Saan mo nakuha yan?" Her face hardened.

"Just answer, Miko." Napasinghap ako sa tono ng boses niya.

"Y-Yes.." Inaasahan kong iiyak siya sa sinabi ko. Inaasahan kong tutulo yung luha niya, pero malayo dun ang nangyari.

She smirked, no even snorted.

"Funny how I let them made me look like a stupid and dumbest person alive." She said full of sarcasm. I parted my lips as if I'm going to say something but she spoke again.

"Don't worry. I won't blame you. Alam ko naman na wala kang kinalaman dito." She grimaced.

"X-Xandra, I'm s-so sorry.."

"No Miko, I'm sorry. Actually tama ka eh. I should've listened to you in the first place. Sana nga bumili na ako ng maraming panyo. Kung alam ko lang.." She laughed bitterly.

"Xandra.."

"No really, I'm okay. Physically and mentally." She smiled like an idiot trying to hide the agony inside.

Hindi ko na natiis ang sarili ko at kusa ko siyang niyakap ulit. Kinabig ko ang katawan niya na ikinagulat niya. Pero kinalaunan, she responded my embrace. I hugged her really tight and kissed her head.

Nasasaktan ako sa ganitong scenario. Ayoko ng nagkakaganito ang taong gusto ko. Parang paulit ulit akong sinasaksak sa loob.

"Xandra, pwedeng ako nalang? Please.."

-to be continued-