Verkeerde liefde

Hoofdstuk 2

Ik sloeg de deur van mijn auto toe en liep het schoolplein op. Ik zag dat mijn vriendinnen al klaar stonden. Ik wandelde naar hen toe en gaf hen beide een kus. Roos en Femke waren mijn beste vriendinnen. Ik had hen hier op de universiteit leren kennen, wat dus nog niet zo lang was, maar het voelde alsof ik hen al jaren kenden. Ze waren er altijd voor me en we konden over alles praten. Feestjes zonder hen waren ook nooit hetzelfde, ze moesten er gewoon bij zijn.

'Goed weekend gehad?' vroeg Femke me, maar voor ik kon antwoorden, reageerde Roos al.

'Volgens mij een heel druk weekend, ze had zelfs geen tijd om mijn telefoontje op te nemen,' zei ze al plagend. Hier moest ik alleen maar om lachen. Ik was een heel weekend bij Lucas geweest, het was een fantastisch weekend geweest en ik had inderdaad niets van me laten horen, maar ik was toch niet van plan geweest weg te gaan. Ik wilde me een heel weekend enkel en alleen maar met hem bezig houden.

'Sorry, maar ik had andere dingen te doen,' zei ik al lachend.

'Als je het over de duivel hebt.' Ik draaide me om en zag Lucas naar ons toelopen. Hij had een glimlach op zijn gezicht die onweerstaanbaar was.

'Dan laat hij zijn sexy lichaam zien,' grapte Femke. Beide moesten ze hard lachen, ik kon alleen maar met mijn ogen draaien.

'Dat sexy lichaam is toevallig wel alleen maar voor mij,' plaagde ik hen.

'Geen details, alsjeblieft,' lachte Roos.

Nu was Lucas er en meteen gaven we elkaar een zoen. Ik wilde hem graag zo een lange kus geven, maar hier op school ging dat natuurlijk niet.

'Dag, schat,' zei hij en wat kwam dat er hot uit. Ik vond het geweldig als hij schat tegen me zei. 'Ik moet wel doorgaan, mijn les gaat beginnen.' Hij gaf me nog eens snel een kus en liep dan verder door. Ook hem had ik hier leren kennen, eigenlijk vanop een feestje waar heel de universiteit aanwezig was. Femke kende hem al en had hem aan me voorgesteld wat dus geen slecht idee was geweest. Ik keek hem nog achterna en draaide me dan terug om naar mijn vriendinnen. Zij konden me natuurlijk alleen maar met een grote lach aankijken.

'Volgens mij hebben ze een héél druk weekend gehad,' zei Roos tegen Femke. Beide moesten ze weeral lachen. Elke keer maakten ze wel zo'n opmerkingen, doordat ze mijn vriendinnen waren kon ik er ook wel om lachen, maar na een tijdje was het wel afgezaagd.

Ook wij moesten nu eens doorgaan naar de les. Ik miste het weekend nu al, ik wilde bij Lucas zijn. Samen liepen we de aula binnen, zoals gewoonlijk zat het hier wel redelijk vol. Er was wel al wat man gestopt tegenover het begin van het jaar, maar dan nog.

Ik zette me neer en nam mijn gerief uit mijn tas. Ik keek op en zag dat aan het einde van de rij waar ik zat iemand naar me keek. Hem had ik precies nog nooit gezien, maar dat idee had ik wel vaker, er liep hier dan ook zo veel volk rond. Op een vrij mysterieuse manier keek hij me aan. Het eerste moment keek ik weg, maar toen ik hem voorzichtig terug aankeek, zat hij nog steeds naar me te staren. Het bezorgde me een vreemd gevoel. Ik probeerde het dan maar van me af te zetten en mij te focussen op de les.

De les ging naar mijn gevoel veel te traag aan me voorbij. Maar eindelijk was het dan zover. Ik stond op en liep naar de deur om de zaal te verlaten. Ik liep met Femke en Roos over het schoolplein en zag opnieuw de mysterieuse gast staan, dit keer aan de poort van de school. Zonder hem aan te kijken, liep ik langs hem, recht naar mijn auto.

'Kennen jullie hem?' vroeg ik aan hen en ik deed onopvallend teken naar hem. Beide keken ze hem aan en nu draaide hij zijn gezicht wel weg.

'Ik heb hem nog nooit gezien,' zei Femke.

'Nee, maar volgens mij stalkt hij jou wel,' zei Roos al lachend. 'Hij kan zijn blik duidelijk niet van je afhouden.' Ik keek hem opnieuw aan en keek weeral recht in zijn ogen. Nu verscheen er een kleine lach op zijn gezicht, maar ook deze keer zat er nog iets mysterieus in. Plots kreeg ik een sms. Ik nam mijn gsm uit mijn broekzak en zag dat het Lucas was.

Ik ben al door, ik ben thuis nodig x

Op Lucas moest ik dus al niet meer wachten, daarom besloot ik om maar meteen naar huis te gaan. Ik was nog moe van het weekend en ik wilde hier gewoon weg zijn. Ik zei nog gedag tegen hen beide en stapte dan mijn auto in waarna ik regelrecht naar huis reed.

De mysterieuze jongen kon ik maar niet uit mijn hoofd krijgen, hij keek me echt vreemd aan. Ik hoopte dat hij er morgen niet meer zat of dat hij al gewoon niet meer zo naar me keek was ook al goed. Of misschien moest ik gewoon eens op hem afstappen dan wist ik het meteen en kwam ik niet zwak over. Voor de moment wist ik het nog niet. Ik besloot dan maar om vanavond eens vroeg te gaan slapen en morgen zou ik dan wel zien hoe het verder zou gaan.