Dolunayda Vals

Börü: Özel Bölüm 2.03

Merhaba Dolunayda Vals Ahalisi!!!

Geçenlerde 15K okunma ve 3K oya ulaştık. Hepinize teşekkür ederim. Ben yokken bile Dolunayda Vals'e çok cici bakıyorsunuz. Seviliyorsunuz. :) Ama bu aralar hiç yorum yapmıyorsunuz. Ne düşündüğünüzü bilemiyorum. Çekicem kulaklarınızı.

Neyse yeni bir bölümle geldim. Azıcık dövüş olsun kılıçlar çıksın istedim. :D Alfayı bir görelim dedim. :D Fena mı ettim. Umarım beğenirsiniz. Okumaya, oylamaya ve yorum bırakmaya devam. Wattpad okuru arkadaşlara önermeyi de unutmayın. :)

Hedef fantastik #20! Hepinize iyi okumalar :)

Aredhel Elanesse

*********************

Yavaş adımlar atarak kamptan uzaklaşırken uzun zamandan sonra ilk defa kendi formuma dönüşmenin rahatlığıyla kaslarımı teker teker gerdim. Ben dönüşürken sırtıma saplanmış olan kılıçların yerinde olup olmadığını anlamak için hafifçe silkelendim. Kılıçların kınları giysilerim gibi özel yapım olduğundan için dönüşürken vücudumun içerisinde kalsa da canımı yakmıyordu.

Yürümeye devam ederken bir yandan da bu akşam olanları düşündüm. Komutanın gelmesi beklediğimden iyi olmuştu. Uzun zamandır, sürüden uzak kalmanın getirdiği bilgisizlik bir nebze de olsa giderilmişti. Dokuz yüzyıl önce gençliğimin ve korumam gerekenlerin verdiği etkiyle bir karar almış, resmi alfa kutlamalarından önce sürüyü terk etmiştim. Geleceği engelleyebilirim sanmıştım. Fakat bu sıralar verdiğim kararın doğruluğunu çok fazla düşünüyordum.

Yarım yüzyıl öncesine kadar her şey iyi gidiyordu. Sonrasında ise her yerde kehanetin işaretlerini görmeye başlamıştım. Kehanetle baş edebilirdim ama dağılmış bir sürüyle değil. Ben giderken annemin sürüyü ayakta tutacağını düşünmüştüm. Fakat bir yüzyıl önce aldığım haberler alfa olarak beni mutlu etmemişti. Sürüm dağılıyor, kendi kanları ve vampirler tarafından ihanete uğrayıp avlanıyorlardı.

Yerimi gizlemek için sürüye zihnimi kapattığımda oldukça yanlış bir tercih yapmıştım ve şimdi her şeyi yoluna koyup büyük savaşı engellemek, gelecekteki çocuklarımı korumak ve sürüyü tekrar güçlü hale getirmek için az zamanım kalmıştı. Zamandan daha az olan ise güvenebileceğim börü sayısıydı.

Çağırmamam gereken birkaç kişiyi çağırmıştım. Özellikle bir numaralı generalimin yaptıklarını bir sonraki bin yılda bile hatırlayacak olsam bile sürü için yapmam gerekeni yapmıştım. Şimdi daha ince planların peşine düşme zamanıydı. Oyunu kurarken oyuncuların birbirlerinden ve ne yaptıklarından haberdar olmalarını engellemeli zamanı gelene kadar her şeyi kontrol altında tutmalıydım. Bu süreçte teşkilat işime yarayabilirdi.

Teşkilatla beraber aklıma yine komutan geldi. Akşam dönüştükten sonra yaptığım şey için kendi kendime güldüm. Bir insanın önünde dönüşüp ona kuyruk sallamıştım. Olacak şey değil! Fakat uzun zamandır böyle içimden geldiği gibi davranmamıştım. Belki bu zamana kadar girdiğim savaşlarda, çılgınca kelle aldığım zamanlar hariç.

Komutanın bu akşam gururla bahsettiği teyzesini hatırladım. Benim için nadir bulunan güvenilir börülerden biriydi. Cesareti ve akılcılığı ile nam salmıştı. Onunla omuz omuza çarpışırken büyük onur duymuştum. Eğer çok savaş gördüyseniz, savaşırken yanınızda onun gibi birinin olmasının ne büyük bir lütuf olduğunu bilirdiniz. O arkamdayken arkama bakmama gerek olmazdı.

Maalesef, vampirlerin hain bir pusunda şehit düşmüştü. Şu an pençelerim yerine ellerim olsa, onları saçlarıma götürürdüm. Onun için uzun bir örgü vermiştim. Elgin hatunun yasıyla içim sızlayınca başımı kaldırıp onun için göğe uludum. Benim ardımdan dokuz kurt daha uludu. Bunun bir anma olduğunun bilincinde onu saygıyla anmışlardı.