MEET MY PSEUDOLOVE (Ara Galang and Mika Reyes)

CHAPTER 63

CHAPTER 63

Ara's POV

Had started my day na parang tamad na tamad akong pumasok. After all, hindi pa naman ako nakakamove on sa mga pangyayare kagabi. Iniisip ko na lang, sana hindi totoo yun. Sana panaginip lang.

Hindi ko pa din kasi matanggap lahat ng nalaman ko.

Kuya Lucas and Mika? I mean, ganun na ba kagalit saken si Mika para hindi nya sabihin na fiancee na pala nya si Kuya Lucas? I mean, since when? Don't tell me simula nung umalis si Mika dito saka lang naging sila, kasi alam ko, sigurado ako na nung nasa Bacolod kami ni Mika nararamdaman kong espesyal din ako sa kanya.

Then now, this.

All of a sudden, they'll tell me na sila. Living in a same roof tapos magfiancee pa.

Ugh! I. Still. Can't. Believe this....

Pero kelangan kong ituloy ang buhay, hindi naman titigil sa pag-ikot ang mundo ko dahil lang sa mga nalaman ko

Mahal ko si Mika. Sigurado ako dun. Matagal akong nagsinungaling sa sarili ko, pero ngayong naamin ko na lahat, handa na akong panindigan kung anong nararamdaman ko tsaka pala game over na.

Ano pang laban ko dun diba?

Gusto ko mang lumaban, gusto ko mang sabihin sa sarili ko na hindi pa naman dito natatapos ang lahat, sinasabi naman ng utak ko na tama na. Hands up na lang, white flag up, talo na ko.

Ugh!!!!

Napahampas na lang ako ng malakas sa manibela. That's when I realized na nandito na pala ako sa labas ng office kaya naman agad na din akong nag ayos ng sarili at bumaba sa kotse.

Wala namang mangyayare kung magmamaktol lang ako. Hindi na ako bata para dibdibin yung mga ganung bagay.

Pero it doesnt mean too, na wala akong nararamdamang sakit. Kasi sa totoo lang, masakit. Masakit pero hindi ko lang alam kung bakit para saken, wala namang big deal. Well, its not that baka wala lang yung feelings ko kay Mika, kasi sigurado akong malala na tong nararamdaman ko for her, its just that, there's a part of me, telling me na hindi ko dapat itreat to as a big deal, its like wag ko na lang intindihin. I dont know.

Hay, Vic, enough! Move on for now.

Agad akong dumiretso sa office ko.

Mabigat ang pakiramdam ko. Wala ako sa mood magtrabaho pero kelangan kong gawin to. At some point, mas ok na to kesa magmukmok sa kwarto ko.

Hindi ko alam kung sadya bang pinagtitinginan ako ng mga staff or ako lang to eh. Pakiramdam ko kasi titignan nila ako, saka sila bubulong sa mga katrabaho nila.

Teka! Paranoid ba ko? Ugh!!!!

Pinilit kong umiwas ng tingin sa kanila.

Pero kapag may nakakasalubong ako, maggugood morning sila saken then feeling ko magbubulungan sila.

Teka lang, pinagchichismisan ba nila yung nangyare kagabi? I mean, alam ba nila na napahiya ako? Aish! The hell!

"Good morning boss Vic"

Napaangat ako ng tingin sa dalawang babaeng staff na nakasalubong ko.

Anong sabi nila? Tama ba yung nadinig ko? Kinamusta nila ako about sa nangyare kagabi?

Nang aasar ba sila? Kasi nakasmile sila tapos nilagpasan lang ako eh. Ay teka! Nakakaleche sila ha!

Napahinto ako sa paglalakad at humarap sa mga ito na naglalakad naman palayo sa akin