Nothing More (Greek Translation)

Κεφάλαιο 4

Το πρωί ήρθε πολύ γρήγορα. Την τελευταία φορά που τσέκαρα το τηλέφωνο μου ήταν μετά τις μία, έτσι μάλλον πήγα στο κρεβάτι γύρω στις δύο και ξύπνησα στις έξι. Πόσες ώρες προτείνουν οι γιατροί;

Εφτά;

Ή οχτώ;

Σε σύγκριση με τα περισσότερα κολεγιόπαιδα οι φρικτές μου συνήθειες ύπνου δεν είναι τόσο άσχημες, είμαι σίγουρος. Έχω συνηθίσει να μένω ως αργά και να ξυπνώ νωρίς για μαθήματα και δουλειά. Σιγά σιγά γίνομαι κάτοικος της Νέας Υόρκης. Πίνω καφέ καθημερινά. Κάθομαι στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και κοιτάω τους αγνώστους. Σταμάτησα να δίνω όλα μου τα νομίσματα στους άστεγους μεθυσμένους στον δρόμο. Λοιπόν, δεν θα σταματούσα, αλλά έδινα περίπου όσα έβγαζα, κι έτσι δεν λειτουργούσε καλά για μένα.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο για την Tessa, το καημένο κορίτσι δίνει τα μισά από τα κέρδη της στο δρόμο για το σπίτι. Όχι ότι δεν ενδιαφέρομαι ή δεν βοηθάω, απλά προτιμώ να δίνω καφέ όπου μπορώ, όχι χρήματα για να τροφοδοτώ εθισμούς. Νομίζω ότι ίσως είμαι κατάκοπος από τον Richard Young και την υπερβολική του δόση. Καταλαβαίνω την προσκόλληση της Tessa με την ελπίδα που προέρχεται από την προσφορά πέντε εκατομμυρίων δολαρίων σε έναν άστεγο άντρα. Πιστεύει ότι θα αγοράσουν φαγητό με αυτά. Δεν είμαι τόσο σίγουρος, αλλά νομίζω έχει την καλύτερη ιδέα. Η φίλη μου και συγκάτοικος μου έχει μία προσωπική σύνδεση με τους άστεγους. Ο μπαμπάς της Tessa, ο οποίος δεν ήταν μαζί της σε όλη της την ζωή, κατέληξε να είναι ένας άστεγος άντρας πριν τον θάνατο του πριν λιγότερο από έναν χρόνο. Ήταν δύσκολο για αυτήν και νομίζω το να βοηθάει αυτούς τους ξένους θεραπεύει ένα μικρό κομμάτι της. Δεν θα της το πάρω αυτό μακριά.

Για κάθε δολάριο που δίνει, επιβραβεύεται με ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ. Η Tessa είναι το είδος ανθρώπου που προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για όλους. Δίνει πιο πολύ από τον εαυτό της από ότι θα έπρεπε και περιμένει οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί, ακόμα κι όταν δεν θα είναι ποτέ.

Παίρνει ένα κλάσμα ικανοποίησης όταν ευχαριστιέται, ή όταν βλέπει τον άστεγο να ξοδεύει τα λεφτά της σε φαγητό. Επίσης νομίζω ότι βλέπει την μικρή της αποστολή σαν κάποιο είδος παράλληλου στην αποτυχημένη σχέση της με τον Hardin και τον πατέρα της. Ίσως δεν μπορούσε να τους βοηθήσει, αλλά μπορεί να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους.

Το ξέρω ότι είναι αφελές, αλλά είναι η καλύτερη μου φίλη και αυτό είναι ένα από τα μόνα πράγματα που σχετίζεται τελευταία. Δεν κοιμάται. Τα γκρι της μάτια είναι πρησμένα ενενήντα της εκατό του χρόνου. Αγωνίζεται να ξεπεράσει έναν καταστροφικό χωρισμό, τον θάνατο του πατέρα της, την μετακόμιση σε καινούργιο μέρος, και το ότι δεν την δέχτηκαν στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.