Nothing More (Greek Translation)

Κεφάλαιο 12

Τραγούδια για αυτό το κεφάλαιο

Come Up Short – Kevin Garrett

Untied – Green Light Theory

When We Were On Fire – James Bay

Όταν βγαίνω από το μπαρ, η Dakota στέκεται στο πεζοδρόμιο, σηκώνοντας το χέρι της για να καλέσει ταξί. Τρέχω δίπλα της και σπρώχνω το χέρι της κάτω.

«Μην με αγγίζεις.» λέει, ένα σύννεφο καπνού βγαίνει από το στόμα της από τον κρύο αέρα. Αφήνω το χέρι και στέκομαι μπροστά της. Κρατάει τα χέρια της κάτω, σταυρώνοντας τα μπροστά στο στήθος της ως άμυνα.

Αμέσως αρχίζω να εξηγώ. Ή προσπαθώ τουλάχιστον.

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις.» λέω με υψηλή φωνή. Η Dakota στρέφεται αλλού. Δεν θα με αφήσει να της εξηγήσω. Ποτέ δεν με αφήνει.

Αρπάζω το χέρι της αλλά απομακρύνεται από εμένα σα να την έκαψα. Αγνοώ τα επικριτικά βλέμματα των ανθρώπων που προσπερνούν και στέκομαι μπροστά της.

«Μαλακίες!» φωνάζει. «Με δουλεύεις, Landon;»

Μπορώ να μυρίσω ποτό στην ανάσα της. Από πότε πίνει; Τα μάτια της είναι κόκκινα. Έχει πιεί πολύ.

Στο μυαλό μου, είναι δεκαέξι πάλι, τα μπουκλωτά μαλλιά της μαζεμένα σε ένα κότσο. Φοράει αθλητικό σορτς και ψηλές κάλτσες, αυτές με την κόκκινη ταινία στην κορυφή, ενώ κάθεται σταυροπόδι στο κρεβάτι της. Το σπίτι της είναι ήσυχο. Ο μπαμπάς της έφυγε, ο Carter είναι έξω με την Jules. Μου μιλάει για το γεγονός ότι δεν έχει μεθύσει ποτέ, αλλά θέλει.

Δεν δούλεψε με τον τρόπο που αυτή περίμενε, το αλκοόλ δεν έχει τόσο ωραία γεύση όσο το έκαναν να έχει οι χαρακτήρες του Gossip Girl. Εντός δέκα λεπτών της κατάστασης της και 3 ποτήρια βότκας, αγκάλιαζε την τουαλέτα και κρατούσα τα μαλλιά της ενώ ορκιζόταν να μην ξαναπιεί ποτέ. Πριν βάλω το μπουκάλι στο συνωστισμένο καταψύκτη του μπαμπά της. Πέταξα το μισό και πρόσθεσα νερό. Ίσως αν το αλκοόλ ήταν αραιωμένο, θα ήταν και η ιδιοσυγκρασία του. Προφανώς, η βότκα δεν παγώνει, αλλά το νερό παγώνει. Το επόμενο πρωί ο Carter ήρθε σχολείο με ένα μαύρο μάτι και με μία πληγή στον θώρακα εξαιτίας του λάθους μου.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, εμβαθύνω στο κολλώδες χάος που εγώ δημιούργησα. «Είναι φίλη της Tessa, δεν την ξέρω σχεδόν καθόλου. Ξέρω πως φαίνεται...»

Η Dakota με διακόπτει και δεν με κοιτάει όταν μιλάει.

«Μιλάει για σένα εδώ και βδομάδες!» Η φωνή της είναι δυνατή, ραγίζοντας στο τέλος σαν μαστίγιο.