Nothing More (Greek Translation)

Κεφάλαιο 10

Τραγούδια για αυτό το κεφάλαιο

Drunk – Zayn

Someone New – Hozier

Move Together – James Bay

Όταν φθάνω στο Grind, η Posey είναι πίσω από τον πάγκο χύνοντας ένα κουτί με πάγο στον κάδο. Η Jane, η παλιότερη υπάλληλος στο Grind σφουγγαρίζει τα πατώματα σκυροδέρματος με ένα βλέμμα ξεκάθαρης βαρεμάρας στο διαβρωμένο πρόσωπο της. Βυθίζει την σφουγγαρίστρα στον κουβά και νερό με σαπούνι γεμίζει το πάτωμα. Ένα μικρό κορίτσι σηκώνεται από ένα τραπέζι δίπλα στην είσοδο και πλησιάζει την Jane καθώς σφουγγαρίζει, απορροφώντας το νερό.

Τα μπουκλωτά καστανά μαλλιά του μικρού κοριτσιού κάθονται στο κεφάλι τα σαν κράνος. Ψάχνω τα τραπέζια τριγύρω για τους γονείς τους, αλλά το μέρος είναι αρκετά άδειο. Από τα δέκα τραπέζια, μόνο τα δύο είναι απασχολημένα. Δύο κορίτσια με τα λαπτοπ τους και τα τετράδια τους που ξεχειλίζουν το τραπέζι, και ένας τύπος με τέσσερις άδειες κούπες εσπρέσο είναι οι μόνοι άνθρωποι που βλέπω. Η Posey με παρατηρεί και με χαιρετά με ένα χαμόγελο.

Το μικρό κορίτσι, πρέπει να είναι τεσσάρων, κάθεται κάτω στο πάτωμα και βγάζει κάτι από την τσέπη της. Ένα μικρό κόκκινο αμάξι κυλάει στο πάτωμα και βλέπω τα μάτια της να λάμπουν. Η Jane λέει κάτι στο κορίτσι που δεν μπορώ να καταλάβω.

«Lila, σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό.» Η Posey σηκώνει το χώρισμα και φεύγει από τον πάγκο. Πλησιάζει το κορίτσι και σκύβει στο δικό της επίπεδο.

Το μικρό κορίτσι αρπάζει το κόκκινο αμάξι πριν προλάβει η Posey. Το αγκαλιάζει στο στήθος της και κουνάει το κεφάλι της.

«Θέλω αμάξι.» τσιρίζει το κορίτσι.

Η Posey απλώνει το χέρι της και το τοποθετεί στο μάγουλο της. Ο αντίχειρας της χαϊδεύει το δέρμα του μικρού κοριτσιού και ο πανικός της στρέφεται σε άνεση. Πρέπει να είναι συγγενής με την Posey.

Η αδερφή της, φυσικά. Αυτό το μικρό κορίτσι με τα καστανά μαλλιά πρέπει να είναι η αδερφή της για την οποία μιλάει συχνά. «Μπορείς να κρατήσεις το αμάξι, αλλά σε παρακαλώ μην το βάζεις μέσα στο νερό.» Η φωνή της Posey είναι διαφορετική όταν μιλάει στο κορίτσι. Πιο απαλή.

«Εντάξει;» Η Posey χτυπά ελαφρά το μικρό κορίτσι στην μύτη και αυτή χαμογελά. Είναι γλυκιά.

«Ντάξει.» Η μικρή της φωνή είναι πιο γλυκιά.

Τους πλησιάζω και κάθομαι στο πιο κοντινό τραπέζι. Η Jane τελειώνει με ένα σφουγγάρισμα ακόμα και λέει γρήγορα «Γεια» πριν φύγει στην αποθήκη για να τελειώσει την καταγραφή εμπορευμάτων. Η Posey κοιτάζει τριγύρω για να εκτιμήσει πόσους ανθρώπους έχει, ευγενικά τσεκάρει τα δύο τραπέζια και πλησιάζει ξανά εμένα και το κορίτσι.