Wala akong narinig mula sakanila. Bukod sa malalakas na tawa. Loud laughs. Maganda sa pandinig ng iba at sakin. Peron hindi ngayon. Hindi magandang pakinggan, Like I was joking in a serious moment. Bakit sila tumatawa? Nag jo-joke ba ako? Muka ba akong nag jo-joke?
"What the f*ck are you saying hater?" Tawang tawang sabi ni Aron. I can't speak. I can't. I'm so damn hurt. Nanginginig ang labi ko sa galit. Oo nagagalit ako pero hindi ako makapag salita. It hurts too damn much!
"Sheez. I was kinda turned off babe." Ani ni Bret na umiiling pa. Bakit hindi sila naniniwala?!
Pinatong ni Kent ang kanyang kamay sa balikat ni Aron. His face was serious at hindi tinanggal ang tingin sakin. Alam ko, siya lang ang hindi tumawa.
"Bakit naman Bret?" Tumatawang tanong ni Christopher.
"Tch. She liked Aron dude and she's kinda desperate to get Aron. Lol. Sorry for the offending words." Ani ni Bret na nakatingin sakin. I didn't know na umiiyak na pala ako. Na sunod-sunod na ang mga luhang pumapatak pero hindi parin ako makasalita.
"Bro. Let's go." Yaya ni Kent. Aron looked at him at tinignan ako ulit. He's smirking.
"Don't be desperate. You're not the only one who told me that. Don't let me believe that, because it will never happen. Ok?" He said at tuluyan na silang umalis. I can hear them. Still talking about me and the 'lie' and the 'joke' I told them. F*ck I'm not that desperate to lie! This is His! This is ours! So we should take our responsibility kaya sinabi ko at ayoko magkaroon ng broken family ang anak ko! Yeah I want Aron, but I don't want him just for my own! I want him for my baby. For him to be a father to my baby.
Maybe I lied to my parents but I can't lie to my baby's father at anak ko ang pinag uusapan dito. And I can't lie to myself. That I was hurt. I was rejected. We were rejected. My baby and I were f*cking rejected. We were rejected by his father.
And one thing that hurts me? I can't even defend myself! Hindi ako makapag salita kung kaylan kaylangan kong lumaban. Parang hindi ko naipaglaban ang magkaroon ng buong pamilya ang anak ko.
Hanggang ngayon ay hindi parin ako umaalis sa pwesto ko. Tuloy-tuloy parin ang pag agos ng luha ko. If I can only stop this tears and if I can only stop this pain.
"Tamara!" Someone hugged me. Sino pa ba? Si Shara. She never left me. Kahit ups and downs man 'yan. "Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?" Natatarantang tanong ni Shara. I just answered her with a sob. Hindi talaga ako makapag salita. "Stop crying Tamara. Please. Makakasama 'yan sa baby mo." Ani Shara. Tumango ako ar pinunasan ang mga luhang umaagos.
I can't lose my baby. Not him. Kahit hindi ko pa siya nakikita, I know I love him.
"Please tell me Tamara." Bulong ni Shara. Umiling ako. And thinking of what happened awhile ago ay naiiyak nanaman ako. Ugh!
Kumalas ako sa pagkakayakap ni Shara at tumakbo. Narinig ko pang sumigaw si Shara at tawagin ang pangalan ko. Pero wala ako sa sarili para huminto at bakikan si Shara. Tumakbo lang ako kung saan. Bahala na kung saan ako dalihin ng paa ako. But I stopped. Naisip ko ang baby ko. Running isn't good in my condition. Pero hindi ko parin mapigilang humagulgol. I'm so stressed and depressed!
"Baby I'm sorry. Mommy can't give you a whole family. I'm sorry baby." I said while sobbing. Finally. May nasabi na ako. Pero huli na.
"Tamara? Nasabi mo na kay Aron?" Lumingon ako sa nagsalita.
"Y-yes. France, pero hindi siya naniwala." Sabi ko at humagulgol ulit. Lumapit siya sakin at niyakap ako. 'Yong simpleng yakap niya ay nakapag tahan sakin. Parang ang sarap sa pakiramdam na yakapin niya ako. He's so warm. My baby likes it.
BINABASA MO ANG
Carrying The Bad Boy's Baby
RomancePano kung ang isang bad boy na katulad ni Aron Rutherford ay mabuntis ang isa sa mga nag kakarandapa sakaniya na si Tamara Yen. Mahuhulog din kaya si Aron para kay Tamara?